Jęk Dąbrówna: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Linia 14: Linia 14:
 
==Bibliografia==
 
==Bibliografia==
 
#Prusiński, Tadeusz: ''Mąciciele znad Wielkiej Dąbrowy : „Jęk Dąbrówna” ma rok'' / Tadeusz Prusiński. – Il. // „Dziennik Pojezierza”. – 1997, nr 76, s. 3.
 
#Prusiński, Tadeusz: ''Mąciciele znad Wielkiej Dąbrowy : „Jęk Dąbrówna” ma rok'' / Tadeusz Prusiński. – Il. // „Dziennik Pojezierza”. – 1997, nr 76, s. 3.
#(w): ''„Jęk” nie ząb – usunąć się nie da'' : piórem reporterów prasy lokalnej'' / (w) // „Dziennik Pojezierza”. – 1996, nr 178, s. 4.
+
#(w): ''„Jęk” nie ząb – usunąć się nie da : piórem reporterów prasy lokalnej'' / (w) // „Dziennik Pojezierza”. – 1996, nr 178, s. 4.
  
 
==Zobacz też==
 
==Zobacz też==

Wersja z 13:45, 13 sie 2010

Okładka ostatniego numeru pisma
Źródło: Zbiory WBP w Olsztynie

Czasopismo wydawane w latach 1996-1999 w Dąbrównie.

Informacje ogólne

Wydawca: Oficyna Wydawnicza „Retman” w Dąbrównie.
Założyciele pisma: Waldemar Mierzwa, Jacek Banasiak.
Od numeru jedenastego w zespole redakcyjnym pracowali: Jacek Banasiak, Andrzej Bober, Waldemar Mierzwa (red. naczelny), Małgorzata Wieczorek-Kwaśny (od numeru 26). Stałymi współpracownikami pisma byli: Małgorzata Mierzwa, Zbigniew Podolak. Za redakcję techniczną odpowiadał (od numeru 11 do 35) Tomasz Podolak, opracowaniem graficznym zajmowali się Krzysztof Buda i Małgorzata Wieczorek-Kwaśny.
W latach 1996-1999 ukazało się 35 numerów pisma. Po wyborze Waldemara Mierzwy na wójta w 1999 r. funkcję redaktora naczelnego objął Jacek Banasiak – pod jego kierownictwem ukazał się tylko jeden, ostatni numer „Jęku Dąbrówna”.

Problematyka

Pismo otrzymało podtytuł: (tytuł tymczasowy, dopóki o sprawach Dąbrówna nie będzie można mówić normalnym głosem). Twórcy zakładali, że „Jęk Dąbrówna” będzie areną „wymiany poglądów, miejscem sporów w sprawach dla nas wszystkich istotnych” i zapowiadali: „Będziemy jednak walczyć. Z głupotą i bezmyślnością, z marazmem i poczuciem bezsilności”[1]. Pismo poruszało tematykę społeczną, mówiło o ważnych wydarzeniach lokalnych, przedstawiało mieszkańców gminy. Publikowano w nim również teksty dotyczące działalności samorządu – uwagi krytyczne, wywiady z samorządowcami, listy czytelników.

Bibliografia

  1. Prusiński, Tadeusz: Mąciciele znad Wielkiej Dąbrowy : „Jęk Dąbrówna” ma rok / Tadeusz Prusiński. – Il. // „Dziennik Pojezierza”. – 1997, nr 76, s. 3.
  2. (w): „Jęk” nie ząb – usunąć się nie da : piórem reporterów prasy lokalnej / (w) // „Dziennik Pojezierza”. – 1996, nr 178, s. 4.

Zobacz też

Strona internetowa „Jęku”

Przypisy

  1. Cyt. za: Od Redakcji, „Jęk Dąbrówna”, nr 1 (1996), s. 1.