Kalevala: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
(Utworzył nową stronę „Widowisko Teatru „Węgajty”, inspirowane fińskim eposem Kalevala. Premiera spektaklu: 25 lutego 1989 r. ==Reżyseria== *[[Wacław Sobasz…”)
 
 
(Nie pokazano 15 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
 +
[[Image:Kaleva1.jpg|thumb|right|300px|Fragment programu widowiska<br> Źródło: Ze zbiorów WBP w Olsztynie]]
 
Widowisko [[Teatr „Węgajty”| Teatru „Węgajty”]], inspirowane fińskim eposem Kalevala.
 
Widowisko [[Teatr „Węgajty”| Teatru „Węgajty”]], inspirowane fińskim eposem Kalevala.
Premiera spektaklu: 25 lutego 1989 r.
+
Premiera spektaklu w 2000 r.
  
 
==Reżyseria==
 
==Reżyseria==
Linia 11: Linia 12:
 
*orzeł, kruk, pan z Pohjoli – [[Wacław Sobaszek]]
 
*orzeł, kruk, pan z Pohjoli – [[Wacław Sobaszek]]
  
==Autorzy masek
+
==Autorzy masek==
 
*pani Louhi, stara panna, siostra – [[Maria Lubyantseva]]
 
*pani Louhi, stara panna, siostra – [[Maria Lubyantseva]]
 
*Lemminkäinen – [[Trev Hill]]
 
*Lemminkäinen – [[Trev Hill]]
 
*orzeł, kruk – [[Tadeusz Piotrowski]]
 
*orzeł, kruk – [[Tadeusz Piotrowski]]
*ryba – [[Aneta Fabisiak]]
+
*ryba – [[Aneta Fabisiak-Hill]]
  
 
==Opis==
 
==Opis==
Inicjatywa widowiska opartego na poemacie epickim, złożonym z legend  oraz pieśni ludowych (tzw. run) z terenów m.in. Finlandii, Estonii i Karelii, zebranych i opracowanych w XIX w. przez Eliasa Lönnrota. Kalevala obecnie nazywana jest fińskim eposem narodowym. Geneza widowiska [[Teatr „Węgajty”| Teatru „Węgajty”]] związana jest z osobą Treva Hilla, aktora, lalkarza i antropologa, który od wiosny 1999 r. brał stały udział w pracach [[Teatr “Węgajty”|Projektu Terenowego]]. Przedstawienie Kalevali w adaptacji [[Teatr Węgajty| „Węgajt”]] opiera się na pieśniach, dotyczących jednego z najsłynniejszych ludowych bohaterów mitycznych – czarownika Lemminkäinena, zabitego, poćwiartowanego i wskrzeszonego przez matkę.  
+
Inicjatywa widowiska opartego na poemacie epickim, złożonym z legend  oraz pieśni ludowych (tzw. run) z terenów m.in. Finlandii, Estonii i Karelii, zebranych i opracowanych w XIX w. przez Eliasa Lönnrota. Kalevala obecnie nazywana jest fińskim eposem narodowym. Geneza widowiska [[Teatr „Węgajty”| Teatru „Węgajty”]] związana jest z osobą Trevora Hilla, aktora, lalkarza i antropologa, który od wiosny 1999 r. brał stały udział w pracach [[Teatr „Węgajty”|Projektu Terenowego]]. Przedstawienie „Kalevali” w adaptacji [[Teatr „Węgajty”| „Węgajt”]] opiera się na pieśniach, dotyczących jednego z najsłynniejszych ludowych bohaterów mitycznych – czarownika Lemminkäinena, zabitego, poćwiartowanego i wskrzeszonego przez matkę.  
Podstawą przedstawienia stały się teksty w tłumaczeniu Keitha Bosleya (Oxford University, 1989), Jerzego Litwiniuka (Wawrszawa, 1998; pierwszy przekład bezpośrednio z oryginału na język polski), Jewgenija Tymczenko (Bielsk Podalski, 1995), Józefa Ozgi Michalskiego (Warszawa, 1980; pierwszy pełny tekst Kalevali w języku polskim) oraz publikacja Leszka Kolankiewicza Dziady. Teatr święta zmarłych (, 1999)
+
Podstawą przedstawienia stały się teksty w tłumaczeniu Keitha Bosleya (Oxford University, 1989), Jerzego Litwiniuka (Warszawa, 1998; pierwszy przekład bezpośrednio z oryginału na język polski), Jewgenija Tymczenko (Bielsk Podlaski, 1995), Józefa Ozgi Michalskiego (Warszawa, 1980; pierwszy pełny tekst „Kalevali” w języku polskim) oraz publikacja Leszka Kolankiewicza ''Dziady. Teatr święta zmarłych'' (Gdańsk, 1999).
  
[[Category:Spektakle]] [[Category:Teatr]] [[Category:Powiat olsztyński]] [[Category:1981-1990]]
+
==Bibliografia==
 +
#Borkowski, Przemysław: ''Po co Kalevala?'' / Przemysław Borkowski // „Portret”. - (2001/2002), s. 143-145.
 +
#Szyłłejko, Tadeusz: ''Mit w pigułce? : „"Kalevala - fragmenty niepisane” w Teatrze Wiejskim Węgajty'' / Tadeusz Szyłłejko // „Gazeta Warmii i Mazur”. - 2001, nr 24, s. 4.
 +
#Walesiak, Izabela: ''Mroczny oddech Fina'' / Iza Walesiak // „Portret”. - (2001/2002), s. 140-141.
 +
 
 +
[[Category:Spektakle]][[Category:Teatr]][[Category:Powiat olsztyński]][[Category: 1945-1989]] [[Category:1990-]]

Aktualna wersja na dzień 11:26, 1 paź 2014

Fragment programu widowiska
Źródło: Ze zbiorów WBP w Olsztynie

Widowisko Teatru „Węgajty”, inspirowane fińskim eposem Kalevala. Premiera spektaklu w 2000 r.

Reżyseria

Obsada

Autorzy masek

Opis

Inicjatywa widowiska opartego na poemacie epickim, złożonym z legend oraz pieśni ludowych (tzw. run) z terenów m.in. Finlandii, Estonii i Karelii, zebranych i opracowanych w XIX w. przez Eliasa Lönnrota. Kalevala obecnie nazywana jest fińskim eposem narodowym. Geneza widowiska Teatru „Węgajty” związana jest z osobą Trevora Hilla, aktora, lalkarza i antropologa, który od wiosny 1999 r. brał stały udział w pracach Projektu Terenowego. Przedstawienie „Kalevali” w adaptacji „Węgajt” opiera się na pieśniach, dotyczących jednego z najsłynniejszych ludowych bohaterów mitycznych – czarownika Lemminkäinena, zabitego, poćwiartowanego i wskrzeszonego przez matkę. Podstawą przedstawienia stały się teksty w tłumaczeniu Keitha Bosleya (Oxford University, 1989), Jerzego Litwiniuka (Warszawa, 1998; pierwszy przekład bezpośrednio z oryginału na język polski), Jewgenija Tymczenko (Bielsk Podlaski, 1995), Józefa Ozgi Michalskiego (Warszawa, 1980; pierwszy pełny tekst „Kalevali” w języku polskim) oraz publikacja Leszka Kolankiewicza Dziady. Teatr święta zmarłych (Gdańsk, 1999).

Bibliografia

  1. Borkowski, Przemysław: Po co Kalevala? / Przemysław Borkowski // „Portret”. - (2001/2002), s. 143-145.
  2. Szyłłejko, Tadeusz: Mit w pigułce? : „"Kalevala - fragmenty niepisane” w Teatrze Wiejskim Węgajty / Tadeusz Szyłłejko // „Gazeta Warmii i Mazur”. - 2001, nr 24, s. 4.
  3. Walesiak, Izabela: Mroczny oddech Fina / Iza Walesiak // „Portret”. - (2001/2002), s. 140-141.