Zofia Ejsymont: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
==Biografia== | ==Biografia== | ||
| − | Zofia Maria Ejsymont, urodziła się 5 maja 1911 r. miejscowości Niemen na Wileńszczyźnie. W Olsztynie zamieszkała w 1945 r. z mężem Edwardem, który był kolejarzem. Należała do Stowarzyszenia Twórców Ludowych od 1973 r. Przez 12 lat była sekretarzem oddziału warmińsko-mazurskiego stowarzyszenia, działała we władzach Zarządu Głównego w Lublinie. Ponadto udzielała się w Klubie Seniora PSS „Społem”, [[Klub Plastyka Amatora „Sąsiedzi” w Olsztynie|Klubie Twórcy Amatora „Sąsiedzi”]], którego była prezesem<ref> Sokołowska, Grażyna, ''Malarka tkanin'', „Warmia i Mazury”, 1980, nr 6, s. 21</ref>. | + | Zofia Maria Ejsymont, urodziła się 5 maja 1911 r. miejscowości Niemen na Wileńszczyźnie. W [[ewim:Olsztyn|Olsztynie]] zamieszkała w 1945 r. z mężem Edwardem, który był kolejarzem. Należała do Stowarzyszenia Twórców Ludowych od 1973 r. Przez 12 lat była sekretarzem oddziału warmińsko-mazurskiego stowarzyszenia, działała we władzach Zarządu Głównego w Lublinie. Ponadto udzielała się w Klubie Seniora PSS „Społem”, [[Klub Plastyka Amatora „Sąsiedzi” w Olsztynie|Klubie Twórcy Amatora „Sąsiedzi”]], którego była prezesem<ref> Sokołowska, Grażyna, ''Malarka tkanin'', „Warmia i Mazury”, 1980, nr 6, s. 21</ref>. |
==Twórczość== | ==Twórczość== | ||
Tkactwem zajęła się w 1947 r. chociaż już w domu babci podpatrywała kobiety tkające na krosnach. Ponieważ tkaninę wileńską i białoruską doskonale znała, zainteresowała się tkaniną warmińską i mazurską. Jako surowca używała wełny, lnu i bawełny. Sama przędła oraz farbowała przędzę w barwnikach naturalnych (kora dębowa, liście brzozy, piołun, kocanka piaskowa, pokrzywa, kora olchy). Swoje prace wykonywała na potrzeby rodziny. Po raz pierwszy zaprezentowała je na wystawie zorganizowanej w 1960 r. w olsztyńskim [[Muzeum Mazurskie w Olsztynie|zamku]]. Pokazała wówczas poduszki, kosmetyczki ręcznie tkane i szyte oraz zakładki do książek. Prace Zofii Ejsymont znalazły uznanie u [[Barbara Hulanicka|Barbary Hulanickiej]]. Od tego czasu brała udział w wielu wystawach twórczości ludowej i pamiątkarstwa. [[Leonard Serbintowicz]], olsztyński artysta plastyk w 1974 r. napisał: „Tkactwo pani Zofii jest bardzo kolorowe. Najczęściej powtarza się czerwień, soczysta zieleń, słoneczny pomarańcz, błękit w różnych odcieniach oraz wrzosowy fiolet (…) Wykonane bieżniki, poduszki dekoracyjne, płachty, obrusy zdradzają opanowany warsztat oraz prostą ale jakże piękną kompozycję i harmonię kolorystyczną, a rzetelne wykończenie dodaje tkaninie szlachetności. Ciepła tonacja w tkaninach pani Eysymont wiąże się chyba z jej łagodnym usposobieniem, ufnym stosunkiem do ludzi, chęcią niesienia pomocy, życzliwością. Swoje tkactwo – pani Zofia traktuje jak malarstwo, tyle tylko, że pędzel zastępuje czółenkiem tkackim, a farby kolorowymi nićmi <ref> Sokołowska, Grażyna, ''Malarka tkanin'', „Warmia i Mazury”, 1980, nr 6, s. 21</ref>. Sformułowanie [[Leon Serbintowicz|L. Serbintowicza]] „malowane tkanie” jako charakterystyka twórczości Zofii Eysymont utrwaliło się w świadomości <ref>Beba, Bożena,'' Współczesna sztuka ludowa na Warmii i Mazurach'', Olsztyn, 2008, S. 53 </ref>. | Tkactwem zajęła się w 1947 r. chociaż już w domu babci podpatrywała kobiety tkające na krosnach. Ponieważ tkaninę wileńską i białoruską doskonale znała, zainteresowała się tkaniną warmińską i mazurską. Jako surowca używała wełny, lnu i bawełny. Sama przędła oraz farbowała przędzę w barwnikach naturalnych (kora dębowa, liście brzozy, piołun, kocanka piaskowa, pokrzywa, kora olchy). Swoje prace wykonywała na potrzeby rodziny. Po raz pierwszy zaprezentowała je na wystawie zorganizowanej w 1960 r. w olsztyńskim [[Muzeum Mazurskie w Olsztynie|zamku]]. Pokazała wówczas poduszki, kosmetyczki ręcznie tkane i szyte oraz zakładki do książek. Prace Zofii Ejsymont znalazły uznanie u [[Barbara Hulanicka|Barbary Hulanickiej]]. Od tego czasu brała udział w wielu wystawach twórczości ludowej i pamiątkarstwa. [[Leonard Serbintowicz]], olsztyński artysta plastyk w 1974 r. napisał: „Tkactwo pani Zofii jest bardzo kolorowe. Najczęściej powtarza się czerwień, soczysta zieleń, słoneczny pomarańcz, błękit w różnych odcieniach oraz wrzosowy fiolet (…) Wykonane bieżniki, poduszki dekoracyjne, płachty, obrusy zdradzają opanowany warsztat oraz prostą ale jakże piękną kompozycję i harmonię kolorystyczną, a rzetelne wykończenie dodaje tkaninie szlachetności. Ciepła tonacja w tkaninach pani Eysymont wiąże się chyba z jej łagodnym usposobieniem, ufnym stosunkiem do ludzi, chęcią niesienia pomocy, życzliwością. Swoje tkactwo – pani Zofia traktuje jak malarstwo, tyle tylko, że pędzel zastępuje czółenkiem tkackim, a farby kolorowymi nićmi <ref> Sokołowska, Grażyna, ''Malarka tkanin'', „Warmia i Mazury”, 1980, nr 6, s. 21</ref>. Sformułowanie [[Leon Serbintowicz|L. Serbintowicza]] „malowane tkanie” jako charakterystyka twórczości Zofii Eysymont utrwaliło się w świadomości <ref>Beba, Bożena,'' Współczesna sztuka ludowa na Warmii i Mazurach'', Olsztyn, 2008, S. 53 </ref>. | ||
| Linia 16: | Linia 16: | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
# Ejsymont Zofia, ''Ankieta'', Archiwum Centrum Edukacji i Inicjatyw Kulturalnych w Olsztynie, Sygn. 30/405 | # Ejsymont Zofia, ''Ankieta'', Archiwum Centrum Edukacji i Inicjatyw Kulturalnych w Olsztynie, Sygn. 30/405 | ||
| − | # (F.W.): ''Zofia Eysymont : olsztyńscy twórcy ludowi'' / (F.W.) „Warmia i Mazury”. – 1984, nr 8, s. 8-9. | + | # (F.W.): ''Zofia Eysymont : olsztyńscy twórcy ludowi'' / (F.W.) // „Warmia i Mazury”. – 1984, nr 8, s. 8-9. |
# Sokołowska, Grażyna: ''Malarka tkanin'' / Grażyna Sokołowska // „Warmia i Mazury”. – 1980, nr 6, s. 20-21. | # Sokołowska, Grażyna: ''Malarka tkanin'' / Grażyna Sokołowska // „Warmia i Mazury”. – 1980, nr 6, s. 20-21. | ||
==Przypisy== | ==Przypisy== | ||
<references/> | <references/> | ||
[[Category:Sztuka ludowa|Ejsymont,Zofia]] | [[Category:Sztuka ludowa|Ejsymont,Zofia]] | ||
| − | [[Category: | + | [[Category:Rzemiosło artystyczne|Ejsymont,Zofia]] |
[[Category:Olsztyn |Ejsymont,Zofia]] | [[Category:Olsztyn |Ejsymont,Zofia]] | ||
| − | [[Category: | + | [[Category:Twórcy ludowi|Ejsymont,Zofia]] |
| − | [[Category: | + | [[Category:1945-1989|Ejsymont,Zofia]] |
| − | [[Category: | + | [[Category:1990-|Ejsymont,Zofia]] |
| − | |||
| − | |||
Aktualna wersja na dzień 11:28, 31 sie 2014
Spis treści
Biografia
Zofia Maria Ejsymont, urodziła się 5 maja 1911 r. miejscowości Niemen na Wileńszczyźnie. W Olsztynie zamieszkała w 1945 r. z mężem Edwardem, który był kolejarzem. Należała do Stowarzyszenia Twórców Ludowych od 1973 r. Przez 12 lat była sekretarzem oddziału warmińsko-mazurskiego stowarzyszenia, działała we władzach Zarządu Głównego w Lublinie. Ponadto udzielała się w Klubie Seniora PSS „Społem”, Klubie Twórcy Amatora „Sąsiedzi”, którego była prezesem[1].
Twórczość
Tkactwem zajęła się w 1947 r. chociaż już w domu babci podpatrywała kobiety tkające na krosnach. Ponieważ tkaninę wileńską i białoruską doskonale znała, zainteresowała się tkaniną warmińską i mazurską. Jako surowca używała wełny, lnu i bawełny. Sama przędła oraz farbowała przędzę w barwnikach naturalnych (kora dębowa, liście brzozy, piołun, kocanka piaskowa, pokrzywa, kora olchy). Swoje prace wykonywała na potrzeby rodziny. Po raz pierwszy zaprezentowała je na wystawie zorganizowanej w 1960 r. w olsztyńskim zamku. Pokazała wówczas poduszki, kosmetyczki ręcznie tkane i szyte oraz zakładki do książek. Prace Zofii Ejsymont znalazły uznanie u Barbary Hulanickiej. Od tego czasu brała udział w wielu wystawach twórczości ludowej i pamiątkarstwa. Leonard Serbintowicz, olsztyński artysta plastyk w 1974 r. napisał: „Tkactwo pani Zofii jest bardzo kolorowe. Najczęściej powtarza się czerwień, soczysta zieleń, słoneczny pomarańcz, błękit w różnych odcieniach oraz wrzosowy fiolet (…) Wykonane bieżniki, poduszki dekoracyjne, płachty, obrusy zdradzają opanowany warsztat oraz prostą ale jakże piękną kompozycję i harmonię kolorystyczną, a rzetelne wykończenie dodaje tkaninie szlachetności. Ciepła tonacja w tkaninach pani Eysymont wiąże się chyba z jej łagodnym usposobieniem, ufnym stosunkiem do ludzi, chęcią niesienia pomocy, życzliwością. Swoje tkactwo – pani Zofia traktuje jak malarstwo, tyle tylko, że pędzel zastępuje czółenkiem tkackim, a farby kolorowymi nićmi [2]. Sformułowanie L. Serbintowicza „malowane tkanie” jako charakterystyka twórczości Zofii Eysymont utrwaliło się w świadomości [3].
Wystawy i konkursy
Systematycznie uczestniczyła w Targach Sztuki Ludowej w Kazimierzu nad Wisłą oraz wystawach w Płocku, Toruniu, Lublinie i Krakowie. W 1975 r. z okazji Dni Olsztyna w Kaliningradzie, w Muzeum Krajoznawczym na wystawie „Kultura ludowa Olsztyńskiego wczoraj i dziś” prezentowała swoje prace oraz na krośnie demonstrowała technikę tkania. Brała udział w IV Festiwalu Serbskiej Kultury w Budziszynie. Brała udział w wystawie Panorama XX-lecia Olsztyn Warszawie. Jej prace znajdują się w zbiorach prywatnych i publicznych w Australii, Stanach Zjednoczonych, Danii, na Węgrzech, w Rosji, Francji i Japonii.
Nagrody i odznaczenia
Laureatka konkursów organizowanych przez Cepelię
- tytuł autentycznego twórcy ludowego (1975)
- Odznaka honorowa „Zasłużony dla Warmii i Mazur” (1976)
- Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1977)
- Krzyż Kawalerski Orderu odrodzenia Polski (1979)
- Medal 40-lecia Polski Ludowej (1984)
Bibliografia
- Ejsymont Zofia, Ankieta, Archiwum Centrum Edukacji i Inicjatyw Kulturalnych w Olsztynie, Sygn. 30/405
- (F.W.): Zofia Eysymont : olsztyńscy twórcy ludowi / (F.W.) // „Warmia i Mazury”. – 1984, nr 8, s. 8-9.
- Sokołowska, Grażyna: Malarka tkanin / Grażyna Sokołowska // „Warmia i Mazury”. – 1980, nr 6, s. 20-21.
