Sylwester Mickiewicz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
(Utworzył nową stronę „thumb|right|300px| Źródło: Beba, Bożena, ''Współczesna sztuka ludowa na Warmii i Mazurach'', Olsztyn, 2008. [[Image:Mickiewicz 001.jpg|t…”) |
|||
| Linia 8: | Linia 8: | ||
==Biografia== | ==Biografia== | ||
| − | Urodził się w Biskupcu w 1956 r. Uczył się w Liceum Plastycznym w Gdyni-Orłowie, w kierunku form przestrzennych. Własną pracownię prowadził w Barczewie następnie osiadł | + | Urodził się w Biskupcu w 1956 r. Uczył się w Liceum Plastycznym w Gdyni-Orłowie, w kierunku form przestrzennych. Własną pracownię prowadził w [[ewim:Barczewo|Barczewie]] następnie osiadł w [[ewim:Prawdowo|Prawdowie k. Mikołajek]]. |
==Twórczość== | ==Twórczość== | ||
Jako uczeń Liceum Plastycznego w Orłowie spotkał się z [[Józef Borys|Józefem Borysem]] i „rozkochał się w ceramice” <ref>Beba, Bożena, ''Współczesna sztuka ludowa na Warmii i Mazurach'', Olsztyn, 2008, S. 41</ref>. Ponownie wrócił do Borysa i pracował u niego w latach 1977-1981. W 1982 r. otworzył własną pracownię w Barczewie. Wytwarzał ceramikę użytkową: garnki, misy, dzbany oraz kufle. Ozdabiał je własnymi wzorami, które pochodziły z kafli mazurskich. W latach dziewięćdziesiątych XX wieku przeniósł pracownię do Hotelu Gołębiewski w Prawdowie koło Mikołajek. W Prawdowie zajmuje się częściej ceramiką artystyczną. Mickiewicz późno nauczył się pracować na kole. Początkowo pracował na kole nożnym, potem elektrycznym. Do wypalania używa pieca elektrycznego. „Niektóre z naczyń są wypalane tylko na biskwit, ale większość jest glazurowana. (…) Preferuje ciemnozielone, ciemnoniebieski i ciepło-beżowo-różowe barwy zbliżone do koloru naturalnej, wypalonej gliny. czasem kładzie je na czerepie naprzemiennie, wydobywając w ten sposób geometryczne zdobnictwo lub częściej – natryskuje szkliwo nierównomiernie, co sprawia wrażenie jakby niedokończonego dzieła” <ref>Beba, Bożena, ''Współczesna sztuka ludowa na Warmii i Mazurach'', Olsztyn, 2008, S. 43-44</ref>. | Jako uczeń Liceum Plastycznego w Orłowie spotkał się z [[Józef Borys|Józefem Borysem]] i „rozkochał się w ceramice” <ref>Beba, Bożena, ''Współczesna sztuka ludowa na Warmii i Mazurach'', Olsztyn, 2008, S. 41</ref>. Ponownie wrócił do Borysa i pracował u niego w latach 1977-1981. W 1982 r. otworzył własną pracownię w Barczewie. Wytwarzał ceramikę użytkową: garnki, misy, dzbany oraz kufle. Ozdabiał je własnymi wzorami, które pochodziły z kafli mazurskich. W latach dziewięćdziesiątych XX wieku przeniósł pracownię do Hotelu Gołębiewski w Prawdowie koło Mikołajek. W Prawdowie zajmuje się częściej ceramiką artystyczną. Mickiewicz późno nauczył się pracować na kole. Początkowo pracował na kole nożnym, potem elektrycznym. Do wypalania używa pieca elektrycznego. „Niektóre z naczyń są wypalane tylko na biskwit, ale większość jest glazurowana. (…) Preferuje ciemnozielone, ciemnoniebieski i ciepło-beżowo-różowe barwy zbliżone do koloru naturalnej, wypalonej gliny. czasem kładzie je na czerepie naprzemiennie, wydobywając w ten sposób geometryczne zdobnictwo lub częściej – natryskuje szkliwo nierównomiernie, co sprawia wrażenie jakby niedokończonego dzieła” <ref>Beba, Bożena, ''Współczesna sztuka ludowa na Warmii i Mazurach'', Olsztyn, 2008, S. 43-44</ref>. | ||
| Linia 20: | Linia 20: | ||
[[Category:Sztuka ludowa|Mickiewicz,Sylwester]] | [[Category:Sztuka ludowa|Mickiewicz,Sylwester]] | ||
| + | [[Category:Twórcy ludowi|Mickiewicz,Sylwester]] | ||
[[Category:Etnografia|Mickiewicz,Sylwester]] | [[Category:Etnografia|Mickiewicz,Sylwester]] | ||
[[Category:Rzemiosło artystyczne|Mickiewicz,Sylwester]] | [[Category:Rzemiosło artystyczne|Mickiewicz,Sylwester]] | ||
[[Category:Powiat mrągowski|Mickiewicz,Sylwester]] | [[Category:Powiat mrągowski|Mickiewicz,Sylwester]] | ||
| + | [[Category:Mikołajki (gmina miejsko-wiejska)|Mickiewicz,Sylwester]] | ||
[[Category:Powiat olsztyński|Mickiewicz,Sylwester]] | [[Category:Powiat olsztyński|Mickiewicz,Sylwester]] | ||
| − | + | [[Category:Barczewo (gmina miejsko-wiejska)|Mickiewicz,Sylwester]] | |
| − | [[Category: | + | [[Category:1945-1989|Mickiewicz,Sylwester]] |
| − | [[Category: | + | [[Category:1990-|Mickiewicz,Sylwester]] |
| − | |||
Wersja z 09:39, 14 sie 2014
(1956- ) – garncarz, twórca ceramiki użytkowej i artystycznej
Spis treści
Biografia
Urodził się w Biskupcu w 1956 r. Uczył się w Liceum Plastycznym w Gdyni-Orłowie, w kierunku form przestrzennych. Własną pracownię prowadził w Barczewie następnie osiadł w Prawdowie k. Mikołajek.
Twórczość
Jako uczeń Liceum Plastycznego w Orłowie spotkał się z Józefem Borysem i „rozkochał się w ceramice” [1]. Ponownie wrócił do Borysa i pracował u niego w latach 1977-1981. W 1982 r. otworzył własną pracownię w Barczewie. Wytwarzał ceramikę użytkową: garnki, misy, dzbany oraz kufle. Ozdabiał je własnymi wzorami, które pochodziły z kafli mazurskich. W latach dziewięćdziesiątych XX wieku przeniósł pracownię do Hotelu Gołębiewski w Prawdowie koło Mikołajek. W Prawdowie zajmuje się częściej ceramiką artystyczną. Mickiewicz późno nauczył się pracować na kole. Początkowo pracował na kole nożnym, potem elektrycznym. Do wypalania używa pieca elektrycznego. „Niektóre z naczyń są wypalane tylko na biskwit, ale większość jest glazurowana. (…) Preferuje ciemnozielone, ciemnoniebieski i ciepło-beżowo-różowe barwy zbliżone do koloru naturalnej, wypalonej gliny. czasem kładzie je na czerepie naprzemiennie, wydobywając w ten sposób geometryczne zdobnictwo lub częściej – natryskuje szkliwo nierównomiernie, co sprawia wrażenie jakby niedokończonego dzieła” [2].
Wystawy
Mickiewicz swoje wyroby prezentował na kiermaszach i jarmarkach sztuki ludowej. Brał udział m.in. w Międzynarodowych Jarmarkach Folkloru w Węgorzewie ( 2002, 2008), Międzynarodowym Przeglądzie Wielkanocnych Widowisk Obrzędowych „Święto Wiosny” w Węgorzewie (2003)
Bibliografia
- Beba, Bożena: Współczesna sztuka ludowa na Warmii i Mazurach / Bożena Beba. – Olsztyn : Ośrodek Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego, 2008. – S. 33-36.
