Tomasz Lella: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Linia 3: Linia 3:
 
[[Image:lella_tomasz3.jpg|thumb|right|250px|]]
 
[[Image:lella_tomasz3.jpg|thumb|right|250px|]]
 
[[Image:lella_tomasz4.jpg|thumb|right|250px|„Lellówka” z Plusek.<br>Źródło: „Warto!”, 2009, nr 7, s. 32-34.]]
 
[[Image:lella_tomasz4.jpg|thumb|right|250px|„Lellówka” z Plusek.<br>Źródło: „Warto!”, 2009, nr 7, s. 32-34.]]
Olsztyński architekt, popularyzator budownictwa regionalnego Warmii i Mazur
+
[[ewim:Olsztyn|Olsztyński]] architekt, popularyzator budownictwa regionalnego Warmii i Mazur
  
 
==Biografia==
 
==Biografia==

Wersja z 14:55, 12 lut 2014

Źródło: frame1.home.pl
Lella tomasz2.jpg
Lella tomasz3.jpg
„Lellówka” z Plusek.
Źródło: „Warto!”, 2009, nr 7, s. 32-34.

Olsztyński architekt, popularyzator budownictwa regionalnego Warmii i Mazur

Biografia

Pochodzi z Kaszub. W latach 90-tych przeniósł się na Warmię i Mazury. Od kilkunastu lat prowadzi w Olsztynie własną firmę: Studio Form Architektonicznych PANTEL (Pracownia Pantel przy ul. Rybaki 40 w Olsztynie). Obecnie mieszka pod Olsztynem.

Działalność

Jako architekt zafascynowany architekturą warmińskich i mazurskich wsi promuje budownictwo tradycyjne, inspirowane zabudową regionalną. Zaprojektował ponad sto domów nawiązujących stylem do tradycyjnej architektury Warmii i Mazur, stanowiących świadectwo tożsamości z regionem oraz zharmonizowanych z otoczeniem[1] Stworzył jednocześnie własny unowocześniony model architektoniczny budynków wiejskich oparty na planach litery L lub T, nazywane „lellówkami” lub „tomaszówkami”. Budynki charakteryzują się ogólnym planem zawierającym od strony wjazdu dwa miejsca garażowe, na parterze salon połączony z kuchnią i aneksem jadalnym, spiżarnię, pokój gościnny lub gabinet, łazienkę oraz klatkę schodową, na piętrze sypialnie, łazienki, garderobę, pralnię i suszarnię. Do budowy domu wykorzystuje naturalne materiały: kamienne podmurówki, drewniane elementy, np. podcienie, okna, okiennice, fragmenty „muru pruskiego”. Budynki jego projektu tworzone są z ręcznie robionych cegieł i zachowują tradycyjny regionalny kształt dachu: spadzisty, pokryty czerwoną dachówką. Chętnie łączy czerwień murów z zielenią albo brązem drewnianej stolarki. Uwzględnia charakterystyczny dla Warmii kształt okien: stojący prostokąt z podziałem na planie prostokąta. Jako projektant bierze również pod uwagę zasady układu przestrzennego typowego na wsiach warmińskich i mazurskich a także wysokość lokalnej zabudowy. Jak sam twierdzi: „nie kopiuje starych domów, ale tworzy nowoczesne, indywidualne projekty z użyciem najnowszych materiałów i technologii, dla których bazą jest lokalna architektura. Są to domy posiadające duszę regionu Warmii i Mazur, domy z klimatem.[2](…) Bierze to co najlepsze z tradycji Warmii i Mazur”[3]

Publikacje

Architekturze regionu poświęcił kilka książek, w których m.in. zachęca do kontynuacji tradycji lokalnych oraz zachowania krajobrazu kulturowego:

  • Tożsamość regionu - współczesna architektura Warmii i Mazur (2008)
  • Spoglądając wstecz - współczesna architektura Warmii i Mazur (2009)
  • Piękno ocalone (2010)

Bibliografia

  1. Mazgal, Ewa: Deska z sękiem lepsza od sidingu : dlaczego w Toskanii jest pięknie, a u nas nie wszędzie? / Ewa Mazgal // „Gazeta Olsztyńska”. - 2010, nr 215, s. 6.

Przypisy

  1. Przykładem realizacji według projektu pracowni Tomasza Lelli jest dom państwa Tetyk w Pluskach. Źródło: Beata Waś, Dom z warmińską osobowością, „Warto!”, 2009, nr 7, s. 32-34.
  2. Tomasz Lella, Domy z duszą regionu, „Warto!”, 2009, nr 3, s. 36-39.
  3. Tomasz Lella, Harmonia formy i przestrzeni, „Warto!”, 2009, nr 4, s. 42-44.

Zobacz też