Kalevala

Fragment programu widowiska
Źródło: Ze zbiorów WBP w Olsztynie

Widowisko Teatru „Węgajty”, inspirowane fińskim eposem Kalevala. Premiera spektaklu w 2000 r.

Reżyseria

• Wacław Sobaszek

Obsada

• Lemminkäinen, Athi, Kauko, Kullerwo – Trev Hill; w nowej wersji – Jan Sobaszek
• pani Louhi, Kyllikki, siostra – Maria Lubyantseva
• matka – Erdmute Sobaszek
• orzeł, kruk, pan z Pohjoli – Wacław Sobaszek

Autorzy masek

• pani Louhi, stara panna, siostra – Maria Lubyantseva
• Lemminkäinen – Trev Hill
• orzeł, kruk – Tadeusz Piotrowski
• ryba – Aneta Fabisiak

Opis

Inicjatywa widowiska opartego na poemacie epickim, złożonym z legend oraz pieśni ludowych (tzw. run) z terenów m.in. Finlandii, Estonii i Karelii, zebranych i opracowanych w XIX w. przez Eliasa Lönnrota. Kalevala obecnie nazywana jest fińskim eposem narodowym. Geneza widowiska Teatru „Węgajty” związana jest z osobą Treva Hilla, aktora, lalkarza i antropologa, który od wiosny 1999 r. brał stały udział w pracach Projektu Terenowego. Przedstawienie „Kalevali” w adaptacji „Węgajt” opiera się na pieśniach, dotyczących jednego z najsłynniejszych ludowych bohaterów mitycznych – czarownika Lemminkäinena, zabitego, poćwiartowanego i wskrzeszonego przez matkę. Podstawą przedstawienia stały się teksty w tłumaczeniu Keitha Bosleya (Oxford University, 1989), Jerzego Litwiniuka (Warszawa, 1998; pierwszy przekład bezpośrednio z oryginału na język polski), Jewgenija Tymczenko (Bielsk Podlaski, 1995), Józefa Ozgi Michalskiego (Warszawa, 1980; pierwszy pełny tekst „Kalevali” w języku polskim) oraz publikacja Leszka Kolankiewicza Dziady. Teatr święta zmarłych (Gdańsk, 1999).

Bibliografia

1. Borkowski, Przemysław: Po co Kalevala? / Przemysław Borkowski // „Portret”. - (2001/2002), s. 143-145.
2. Szyłłejko, Tadeusz: Mit w pigułce? : „"Kalevala - fragmenty niepisane” w Teatrze Wiejskim Węgajty / Tadeusz Szyłłejko // „Gazeta Warmii i Mazur”. - 2001, nr 24, s. 4.
3. Walesiak, Izabela: Mroczny oddech Fina / Iza Walesiak // „Portret”. - (2001/2002), s. 140-141.