Olga Sachryń: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
(Utworzył nową stronę „thumb|right|300px| Źródło: Beba, Bożena, ''Współczesna sztuka ludowa na Warmii i Mazurach'', Olsztyn, 2008. [[Image:Sachryn 001.jpg|thumb|ri…”) |
|||
| Linia 8: | Linia 8: | ||
Urodziła się w okolicach Lubaczowa. W 1947 r. przesiedlona na Mazury, zamieszkała z rodziną we wsi Janówko koło Węgorzewa. Pracowała na gospodarstwie rolnym, w latach 70-tych XX wieku zamieszkała w Węgorzewie. Od 2004 r. członek Stowarzyszenia Twórców Ludowych. | Urodziła się w okolicach Lubaczowa. W 1947 r. przesiedlona na Mazury, zamieszkała z rodziną we wsi Janówko koło Węgorzewa. Pracowała na gospodarstwie rolnym, w latach 70-tych XX wieku zamieszkała w Węgorzewie. Od 2004 r. członek Stowarzyszenia Twórców Ludowych. | ||
==Twórczość== | ==Twórczość== | ||
| − | Haftu nauczyła się w domu rodzinnym. Matka uczyła ją haftu krzyżykowego jako kontynuowania tradycji ukraińskich. Wyszywała na własne potrzeby. Pod wpływem kontaktów z [[Barbara Grąziewicz-Chludzińska|Barbarą Grąziewicz-Chludzińską]] oraz [[Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie]] gorliwiej zajęła się haftem. „(…) przełomowym wydarzeniem w jej rozwoju jako hafciarki była wycieczka do Białegostoku. Tam w jednym z kościołów zobaczyła obraz Matki Boskiej wyszywany krzyżykiem przez królową Jadwigę. Nabrała wtedy szacunku do sztuki wyszywania i postanowiła doskonalić tę umiejętność” (…)<ref>Beba, Bożena, Współczesna sztuka ludowa na Warmii i Mazurach, Olsztyn, 2008, S. 80-81</ref>. Rozwinęła i wzbogaciła swoje wzornictwo inspiracje czerpiąc z tradycji ukraińskiej oraz książek i czasopism prenumerowanych na Ukrainie. Wyszywa obrusy, ręczniki, chorągwie, alby, bluzeczki i koszulki dla komunijnych dzieci, obrazki o tematyce religijnej. Jej dzieła znajdują się w cerkwiach w Bartoszycach, Węgorzewie, Białymstoku, muzeach w Węgorzewie, zbiorach prywatnych w Anglii, Kanadzie. | + | Haftu nauczyła się w domu rodzinnym. Matka uczyła ją haftu krzyżykowego jako kontynuowania tradycji ukraińskich. Wyszywała na własne potrzeby. Pod wpływem kontaktów z [[Barbara Grąziewicz-Chludzińska|Barbarą Grąziewicz-Chludzińską]] oraz [[Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie]] gorliwiej zajęła się haftem. „(…) przełomowym wydarzeniem w jej rozwoju jako hafciarki była wycieczka do Białegostoku. Tam w jednym z kościołów zobaczyła obraz Matki Boskiej wyszywany krzyżykiem przez królową Jadwigę. Nabrała wtedy szacunku do sztuki wyszywania i postanowiła doskonalić tę umiejętność” (…)<ref>Beba, Bożena, ''Współczesna sztuka ludowa na Warmii i Mazurach'', Olsztyn, 2008, S. 80-81</ref>. Rozwinęła i wzbogaciła swoje wzornictwo inspiracje czerpiąc z tradycji ukraińskiej oraz książek i czasopism prenumerowanych na Ukrainie. Wyszywa obrusy, ręczniki, chorągwie, alby, bluzeczki i koszulki dla komunijnych dzieci, obrazki o tematyce religijnej. Jej dzieła znajdują się w cerkwiach w Bartoszycach, Węgorzewie, Białymstoku, muzeach w Węgorzewie, zbiorach prywatnych w Anglii, Kanadzie. |
==Działalność== | ==Działalność== | ||
Współpracuje z [[Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie]]. Prowadziła kursy sztuki haftowania organizowane przez muzeum, miejscową cerkiew oraz uczyła haftu dzieci w szkole. | Współpracuje z [[Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie]]. Prowadziła kursy sztuki haftowania organizowane przez muzeum, miejscową cerkiew oraz uczyła haftu dzieci w szkole. | ||
Wersja z 22:28, 8 maj 2011
Ukraińska hafciarka zamieszkała w Węgorzewie
Biografia
Urodziła się w okolicach Lubaczowa. W 1947 r. przesiedlona na Mazury, zamieszkała z rodziną we wsi Janówko koło Węgorzewa. Pracowała na gospodarstwie rolnym, w latach 70-tych XX wieku zamieszkała w Węgorzewie. Od 2004 r. członek Stowarzyszenia Twórców Ludowych.
Twórczość
Haftu nauczyła się w domu rodzinnym. Matka uczyła ją haftu krzyżykowego jako kontynuowania tradycji ukraińskich. Wyszywała na własne potrzeby. Pod wpływem kontaktów z Barbarą Grąziewicz-Chludzińską oraz Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie gorliwiej zajęła się haftem. „(…) przełomowym wydarzeniem w jej rozwoju jako hafciarki była wycieczka do Białegostoku. Tam w jednym z kościołów zobaczyła obraz Matki Boskiej wyszywany krzyżykiem przez królową Jadwigę. Nabrała wtedy szacunku do sztuki wyszywania i postanowiła doskonalić tę umiejętność” (…)[1]. Rozwinęła i wzbogaciła swoje wzornictwo inspiracje czerpiąc z tradycji ukraińskiej oraz książek i czasopism prenumerowanych na Ukrainie. Wyszywa obrusy, ręczniki, chorągwie, alby, bluzeczki i koszulki dla komunijnych dzieci, obrazki o tematyce religijnej. Jej dzieła znajdują się w cerkwiach w Bartoszycach, Węgorzewie, Białymstoku, muzeach w Węgorzewie, zbiorach prywatnych w Anglii, Kanadzie.
Działalność
Współpracuje z Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie. Prowadziła kursy sztuki haftowania organizowane przez muzeum, miejscową cerkiew oraz uczyła haftu dzieci w szkole.
Konkursy i wystawy
Brała udział w corocznych zjazdach twórców ludowych organizowanych przez Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie, Jarmarkach Folkloru w Węgorzewie oraz innych imprezach organizowanych przez Muzeum. W 2008 r. podczas XXXVIII Spotkania Twórców, Muzykantów, Śpiewaków oraz ich Przyjaciół w Węgorzewie miała indywidualną wystawę swoich prac.
Bibliografia
- Beba, Bożena: Współczesna sztuka ludowa na Warmii i Mazurach / Bożena Beba. – Olsztyn : Ośrodek Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego, 2008. – S. 80-83.
Przypisy
- ↑ Beba, Bożena, Współczesna sztuka ludowa na Warmii i Mazurach, Olsztyn, 2008, S. 80-81
