Studencki Teatr Kod: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Linia 14: Linia 14:
 
Na przestrzeni czterech lat działaności Teatr KOD przygotował następujące  spetkale:
 
Na przestrzeni czterech lat działaności Teatr KOD przygotował następujące  spetkale:
 
*''Etiuda na dwie deski i człowieka'' (końcowa realizacja przyjęła tytuł 1-x, czyli poczatek teatralnej drogi) (1975)
 
*''Etiuda na dwie deski i człowieka'' (końcowa realizacja przyjęła tytuł 1-x, czyli poczatek teatralnej drogi) (1975)
*' Bajka o biednym i bogatym'' (inspirowana twórczością teatru Comuna Baires z Argentyny)
+
*''Bajka o biednym i bogatym'' (inspirowana twórczością teatru Comuna Baires z Argentyny)
 
* ''2-x'' (1976)
 
* ''2-x'' (1976)
 
*''Dziennik powolnego obumierania'' (1977)
 
*''Dziennik powolnego obumierania'' (1977)

Wersja z 22:44, 19 cze 2010

Założony przez Jerzego Ignaciuka w 1975 roku.
Źródło: ze zbiorów własnych autora

Skład osobowy 


Stanisław Charun
Jerzy Ignaciuk
Jacek Karaszewski
Wiesława Kiszła
Waldemar Mizieliński
Teresa Radziwanowska (Ignaciuk)
Teresa Ruść (Trębska)
Jolanta Sawosticka
Ewa Skurat (Ruszkowska)
Henryk Szukiewicz
Romuald Trębski
Waldemar Tychek

Historia

Scenariusz Etiudy na dwie deski i człowieka.
Źródło: ze zbiorów własnych autora

 Teatr powstał przy Wydziale Pedagogicznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Olsztynie w 1975 roku. Podstawowy trzon zespołu stanowili głównie studenci kierunku pedagogiki szkolnej, ale w rozszerzonym składzie pojawiali się także studenci filologii polskiej, wychowania muzycznego oraz pedagogiki opiekuńczej. Zespół odbywał próby w klubie "Docent" w akademiku WSP przy ulicy Żołnierskiej. Pierwszą premierą było sceniczne opracowanie tekstu Waldemara Tychka - Etiuda na dwie deski i człowieka. Formuła teatru bazowała głównie na ruchu scenicznym wyrosłym z tradycji pantomimy, teatru otwartego i komedii dell'arte. W 1977 roku aktorzy KOD-u uczestniczyli w warsztatch prowadzonych przez Bogdana Głuszczaka w sali ówczesnego Wojewódzkiego Domu Kultury w Olsztynie (obecnie CEiIK). KOD przygotował w sumie cztery premiery. Rozwiązał się wraz z ukończeniem studiów przez jego członków w 1978 roku.

Działalność artystyczna

Na przestrzeni czterech lat działaności Teatr KOD przygotował następujące spetkale:

  • Etiuda na dwie deski i człowieka (końcowa realizacja przyjęła tytuł 1-x, czyli poczatek teatralnej drogi) (1975)
  • Bajka o biednym i bogatym (inspirowana twórczością teatru Comuna Baires z Argentyny)
  • 2-x (1976)
  • Dziennik powolnego obumierania (1977)

Teatr, oprócz występów na terenie Olsztyna, uczestniczył także w IV Przeglądzie Akademickich Form Kameralnych (1977) uczestniczył m.in. w IV(sceniczne opracowanie tekstu Pro Forma wykonuje głównie muzykę wokalną a capella. W repertuarze zespołu znajdują się utwory dawnych i współczesnych kompozytorów polskich i zagranicznych oraz utwory ludowe i popularne piosenki.
Zespół ma za sobą liczne koncerty w prestiżowych salach koncertowych w kraju i zagranicą, m.in. na Litwie, w Hiszpanii, Francji, Belgii oraz we Włoszech. Grupa współpracowała z wieloma znanymi i cenionymi muzykami i grupami artystycznymi, m.in. Trio Jazzowym Leszka Możdżera, Czerwonym Tulipanem, Harlemem, Kayah, Basią Raduszkiewicz oraz współtworzyła różnorodne projekty muzyczne, m.in. spektakl Niemen z kieleckim Teatrem Tańca, prawykonanie Symfonii Żeglarzy razem z orkiestrą Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej oraz nagranie ścieżki dźwiękowej do polskiej wersji językowej filmu Horton słyszy Ktosia. Pro Forma nagrała również płytę z piosenkami Czesława Niemena w nowych aranżacjach autorstwa Marcina Wawruka pt. Niemen a capella.

Bibliografia

  1. bd: 1-x, 2-x, 3-x, itd : teatr studencki WSP / bd // "Warmia i Mazury". - 1977, nr 1, s. 27.
  2. BD: Teatr studencki / BD // "Gazeta Olsztyńska". - 1976/1977, nr 298, s. 8.
  3. Śrutkowski, Tomasz: Studencki teatr "KOD" / Tomasz Śrutkowski // "Gazeta Olsztyńska". - 1975, nr 134, s. 8.
  4. Grodziński, Juliusz: Studenci kupują kulturę / Juliusz Grodziński // "Warmia i Mazury". - 1976, nr 9, s. 9-10.

Przypisy


Zobacz też