Wiktoria Żurawska: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Przynależność do organizacji) |
|||
| Linia 9: | Linia 9: | ||
==Przynależność do organizacji== | ==Przynależność do organizacji== | ||
| − | Od momentu podjęcia pracy w bibliotekarstwie | + | Od momentu podjęcia pracy w bibliotekarstwie została członkinią Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich, w którym pełniła (wielokrotnie) funkcję Przewodniczącej Sądu Koleżeńskiego oraz Przewodniczącej Komisji Rewizyjnej Zarządu [[Warmińsko-Mazurski Okręg Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich w Olsztynie |Okręgu Stowarzyszenia]]. Żurawska była bardzo zaangażowana w prace olsztyńskiego [[Instytut Historyczny w Olsztynie| Instytutu Historycznego]], potem zaś – [[Ośrodek Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie| Ośrodka Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego]]. Była także skarbnikiem [[Koło Towarzystwa Rozwoju Ziem Zachodnich przy Wyższej Szkole Rolniczej w Olsztynie |Koła Towarzystwa Rozwoju Ziem Zachodnich przy WSR w Olsztynie]] (1959-1960). |
==Publikacje== | ==Publikacje== | ||
Wersja z 08:38, 29 mar 2011
(1900-1970) – nauczycielka i bibliotekarka, pracownik Biblioteki Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie
Spis treści
Biografia
Urodziła się 27 września 1900 r. w Kajnach, Pochodziła ze znanej warmińskiej rodziny patriotów: jej ojciec Stanisław był działaczem społeczno-narodowym, współzałożycielem Banku Ludowego w Olsztynie, natomiast brat przyrodni, Alfons Żurawski – działaczem ruchu młodzieżowego na Warmii. Wiktoria pochodziła z pierwszego małżeństwa ojca i miała jedenaścioro rodzeństwa. Po ukończeniu szkoły podstawowej uczestniczyła w kursach dla młodzieży wyższych klas gimnazjalnych prowadzonych przez ks. Walentego Barczewskiego, proboszcza parafii w Brąswałdzie, w szkółce na plebanii. Kursy te przygotowały ją do wyższych studiów: w 1923 r. ukończyła Seminarium Nauczycielskie w Poznaniu, potem zaś (w 1932 r.) – dwuletni Wyższy Kurs Nauczycielski z zakresu historii. Żurawska ukończyła też dwa lata germanistyki na Uniwersytecie Poznańskim. Przez wiele lat mieszkała i pracowała w Olsztynie. Zmarła 1 lutego 1970 r. w Olsztynie.
Działalność
Do 1939 r. pracowała jako nauczycielka w Poznańskiem, potem zaś w Brześciu nad Bugiem. Po ukończeniu wojny podjęła pracę w olsztyńskim Liceum Pedagogicznym (l.1945-1950), jednocześnie uczestniczyła też w akcji repolonizacyjnej ludności autochtonicznej Warmii. W kolejnych latach zaczęła pracować jako bibliotekarka: najpierw w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej w Olsztynie (była tam kierowniczką działu), następnie zaś w Bibliotece Głównej Wyższej Szkoły Rolniczej (1953 r.). W 1956 r. zdobyła kwalifikacje bibliotekarskie, zaś w 1963 r. – uzyskała tytuł kustosza. W l. 1959-1969 była kierowniczką Oddziału Gromadzenia i Opracowania Zbiorów, wtedy też prowadziła na uczelni lektorat języka niemieckiego.
Przynależność do organizacji
Od momentu podjęcia pracy w bibliotekarstwie została członkinią Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich, w którym pełniła (wielokrotnie) funkcję Przewodniczącej Sądu Koleżeńskiego oraz Przewodniczącej Komisji Rewizyjnej Zarządu Okręgu Stowarzyszenia. Żurawska była bardzo zaangażowana w prace olsztyńskiego Instytutu Historycznego, potem zaś – Ośrodka Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego. Była także skarbnikiem Koła Towarzystwa Rozwoju Ziem Zachodnich przy WSR w Olsztynie (1959-1960).
Publikacje
Jej artykuły ukazywały się w „Roczniku Olsztyńskim”, a także w „Komunikatach Mazursko-Warmińskich”. Była współautorką Bibliografii Warmii i Mazur za lata 1962-1964 (1969).
Nagrody i odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (za działalność pedagogiczną i kulturalną)
- Złota Odznaka „Zasłużonym dla Warmii i Mazur”.
- Medal 10-lecia Polski Ludowej
- Honorowa Odznaka Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie (1960)
Bibliografia
- Wiktoria Żurawska / oprac. Irena Suchta // w: [http://www.sbp.olsztyn.pl]
- Bibliotekarze akademiccy : w sześćdziesięcioleciu szkolnictwa wyższego w Olsztynie 1950-2010 / pod red. Danuty Koniecznej. - Olsztyn : Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, 2010. – S. 102-103.
