Balbina Świtycz-Widacka: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(Utworzył nową stronę „(1901-1972) - rzeźbiarka i poetka ==Biografia== Urodziła się 31 marca 1901 r. w rodzinie Nikodema i Marii z domu Konarskiej. Po ukończeniu gimnazjum w Brześciu…”) |
|||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
==Biografia== | ==Biografia== | ||
Urodziła się 31 marca 1901 r. w rodzinie Nikodema i Marii z domu Konarskiej. Po ukończeniu gimnazjum w Brześciu nad Bugiem, studiowała w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1924-1929) pod kierunkiem wybitnego rzeźbiarza Konstantego Laszczki. Po studiach osiadła w Kobryniu, gdzie nauczała rysunku, robót ręcznych i gimnastyki w Gimnazjum Żeńskim im. Rodziewiczówny (do 1941 r.) oraz prowadziła pracownię rzeźbiarską. W czasie II wojny światowej rodzina Widackich ukrywała Żydów z lokalnego getta. | Urodziła się 31 marca 1901 r. w rodzinie Nikodema i Marii z domu Konarskiej. Po ukończeniu gimnazjum w Brześciu nad Bugiem, studiowała w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1924-1929) pod kierunkiem wybitnego rzeźbiarza Konstantego Laszczki. Po studiach osiadła w Kobryniu, gdzie nauczała rysunku, robót ręcznych i gimnastyki w Gimnazjum Żeńskim im. Rodziewiczówny (do 1941 r.) oraz prowadziła pracownię rzeźbiarską. W czasie II wojny światowej rodzina Widackich ukrywała Żydów z lokalnego getta. | ||
| − | Po 1945 osiedliła się na Pomorzu. Kierowała referatem kultury w Wyżysku, mieszkała w | + | Po 1945 osiedliła się na Pomorzu. Kierowała referatem kultury w Wyżysku, mieszkała w Brodnicy, krótko we Wrocławiu, od 1952 w Giżycku. W 1954 roku zamieszkała w Olsztynie w miasteczku akademickim Kortowo, gdzie spędziła resztę życia. Zmarła w Olsztynie 28 lipca 1972 roku, została pochowana w Brodnicy. |
==Działalność== | ==Działalność== | ||
| − | Członek grupy „Zachęta” w Warszawie. Angażowała się w działalność Związku Polskich Artystów Plastyków (od 1950 r.) i Towarzystwa Miłośników Olsztyna, którego była współzałożycielką. | + | Członek grupy „Zachęta” w Warszawie. Angażowała się w działalność Związku Polskich Artystów Plastyków (od 1950 r.) i [[Towarzystwo Miłośników Olsztyna|Towarzystwa Miłośników Olsztyna]], którego była współzałożycielką. |
==Twórczość== | ==Twórczość== | ||
| − | Jest autorką blisko 1000 rzeźb. Prezentowała je na wystawach w Brześciu, Kobryniu, Warszawie. Brała udział w wystawach „Jarmarki Poleskie”. Jej rzeźba "Poleszuczka z dzieckiem" oraz popiersie Rodziewiczówny zostały zakupione i podarowane marszałkowi Józefowi Piłsudskiemu. Po 1945 roku miała wystawy indywidualne ( w Olsztynie-1958, 1962, 1967) i brała udział w wystawach zbiorowych m.in. w Olsztynie, Bydgoszczy oraz Belgradzie, Moskwie, Kaliningradzie. Jej rzeźby znajdują się m.in. w muzeach w Warszawie, Olsztynie, Brześciu, Negotyniu (obecnie Serbia). Najbardziej znane rzeźby to pomnik Michała Kajki w Ełku odsłonięty w 28 września 1958 z okazji setnej rocznicy jego urodzin (za model posłużył syn poety, Adolf Kajka zamieszkały wówczas w Orzyszu), popiersie Adama Mickiewicza przed I Liceum Ogólnokształcącym im. Adam Mickiewicza w Olsztynie, rzeźby Rybactwo, Rolnictwo, Kormoran w olsztyńskim Kortowie oraz „Ryba z dzieckiem” i „Wiosna” w parku nieopodal zamku. Realizowała portrety rzeźbiarskie, które powstawały w cyklach: „Zasłużeni dla Warmii i Mazur”: Ignacy Krasicki, Teodor Bensch, Tomasz Wilczyński, Mikołaj Kopernik, Wojciech Kętrzyński, Feliks Nowowiejski, Bogumił Linka, Jan Liszewski, Wanda i Seweryn Pieniężni, Maria Zientara-Malewska, Alojzy Śliwa, Michał Lengowski, Emilia Sukertowa-Biedrawina, Władysław Gębik, Jakub Prawin. W cyklu „Naukowcy, artyści, politycy” powstały m. in. rzeźby: Tadeusza Kotarbińskiego, Elżbiety Barszczewskiej, Lena Kruczkowskiego, Władysława Tatarkiewicza, Tadeusza Kotarbińskiego, Jarosława Iwaszkiewicza, Marii Konopnickiej, Ludwika Beethovena, Maksyma Gorkiego, Fryderyka Chopina, Piotra Czajkowskiego,. | + | Jest autorką blisko 1000 rzeźb. Prezentowała je na wystawach w Brześciu, Kobryniu, Warszawie. Brała udział w wystawach „Jarmarki Poleskie”. Jej rzeźba "Poleszuczka z dzieckiem" oraz popiersie Rodziewiczówny zostały zakupione i podarowane marszałkowi Józefowi Piłsudskiemu. Po 1945 roku miała wystawy indywidualne ( w Olsztynie-1958, 1962, 1967) i brała udział w wystawach zbiorowych m.in. w Olsztynie, Bydgoszczy oraz Belgradzie, Moskwie, Kaliningradzie. Jej rzeźby znajdują się m.in. w muzeach w Warszawie, Olsztynie, Brześciu, Negotyniu (obecnie Serbia). Najbardziej znane rzeźby to pomnik Michała Kajki w Ełku odsłonięty w 28 września 1958 z okazji setnej rocznicy jego urodzin (za model posłużył syn poety, Adolf Kajka zamieszkały wówczas w Orzyszu), popiersie Adama Mickiewicza przed I Liceum Ogólnokształcącym im. Adam Mickiewicza w Olsztynie, rzeźby Rybactwo, Rolnictwo, Kormoran w olsztyńskim Kortowie oraz „Ryba z dzieckiem” i „Wiosna” w parku nieopodal zamku. Realizowała portrety rzeźbiarskie, które powstawały w cyklach: „Zasłużeni dla Warmii i Mazur”: Ignacy Krasicki, Teodor Bensch, Tomasz Wilczyński, Mikołaj Kopernik, Wojciech Kętrzyński, Feliks Nowowiejski, Bogumił Linka, Jan Liszewski, Wanda i Seweryn Pieniężni, [[Maria Zientara-Malewska]], [[Alojzy Śliwa]], [[Michał Lengowski]], [[Emilia Sukertowa-Biedrawina]], [[Władysław Gębik]], Jakub Prawin. W cyklu „Naukowcy, artyści, politycy” powstały m. in. rzeźby: Tadeusza Kotarbińskiego, Elżbiety Barszczewskiej, Lena Kruczkowskiego, Władysława Tatarkiewicza, Tadeusza Kotarbińskiego, Jarosława Iwaszkiewicza, Marii Konopnickiej, Ludwika Beethovena, Maksyma Gorkiego, Fryderyka Chopina, Piotra Czajkowskiego,. |
Jej autorstwa jest popiersie Henryka Sienkiewicza w Bisztynku i Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego w Rucianem-Nidzie. Artystka wykonywała drobne, kameralne formy, miniaturowe główki i kompozycje figuralne nawiązujące do folkloru warmińsko-mazurskiego i poleskiego. | Jej autorstwa jest popiersie Henryka Sienkiewicza w Bisztynku i Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego w Rucianem-Nidzie. Artystka wykonywała drobne, kameralne formy, miniaturowe główki i kompozycje figuralne nawiązujące do folkloru warmińsko-mazurskiego i poleskiego. | ||
Zajmowała się również twórczością poetycką. Napisała ponad 1000 wierszy, aforyzmów, fraszek, erotyków. Niewielka ich część ukazała się drukiem w prasie i antologiach. Własnego zbiorku nie wydała. | Zajmowała się również twórczością poetycką. Napisała ponad 1000 wierszy, aforyzmów, fraszek, erotyków. Niewielka ich część ukazała się drukiem w prasie i antologiach. Własnego zbiorku nie wydała. | ||
| Linia 19: | Linia 19: | ||
==Upamiętnienie== | ==Upamiętnienie== | ||
| − | W Olsztynie znajduje się stała Galeria Rzeźby Balbiny Świtycz-Widackiej. Jedna z ulic w Olsztynie nosi imię Balbiny Świtycz-Widackiej . Jej osobę upamiętniają w Olsztynie liczne tablice pamiątkowe m.in. na gmachu rektoratu Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie oraz pomniku Adama Mickiewicza w Olsztynie. | + | W Olsztynie znajduje się stała [[Galeria Rzeźby Balbiny Świtycz-Widackiej]]. Jedna z ulic w Olsztynie nosi imię Balbiny Świtycz-Widackiej. Jej osobę upamiętniają w Olsztynie liczne tablice pamiątkowe m.in. na gmachu rektoratu Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie oraz pomniku Adama Mickiewicza w Olsztynie. |
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
| − | #Jan Chłosta: | + | #Jan Chłosta: '' Ludzie godni pamięci : warmińsko-mazurscy patroni olsztyńskich ulic'' / Jan Chłosta. – Olsztyn : Książnica Polska, 1997. – S. 154-155. |
| − | #Koziełło-Poklewska, Krystyna: Balbina Świtycz-Widacka / Krystyna Koziełło-Poklewska. – Il. // Kalendarz Olsztyna 2002 / [pod red. Tomasza Śrutkowskiego]. – Olsztyn : Edytor Wers, 2001. – S. 172-183. | + | #Koziełło-Poklewska, Krystyna: ''Balbina Świtycz-Widacka'' / Krystyna Koziełło-Poklewska. – Il. // Kalendarz Olsztyna 2002 / [pod red. Tomasza Śrutkowskiego]. – Olsztyn : Edytor Wers, 2001. – S. 172-183. |
| − | #60 lat Okręgu Olsztyńskiego Związku Polskich Artystów Plastyków : 1946-2006 / [red. zespół]. – Olsztyn : Okręg Olsztyński Związku Polskich Artystów Plastyków, cop. 2008. – S. 308-309. | + | #''60 lat Okręgu Olsztyńskiego Związku Polskich Artystów Plastyków : 1946-2006'' / [red. zespół]. – Olsztyn : Okręg Olsztyński Związku Polskich Artystów Plastyków, cop. 2008. – S. 308-309. |
[[Category:Olsztyn]] | [[Category:Olsztyn]] | ||
Wersja z 21:55, 4 cze 2010
(1901-1972) - rzeźbiarka i poetka
Spis treści
Biografia
Urodziła się 31 marca 1901 r. w rodzinie Nikodema i Marii z domu Konarskiej. Po ukończeniu gimnazjum w Brześciu nad Bugiem, studiowała w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1924-1929) pod kierunkiem wybitnego rzeźbiarza Konstantego Laszczki. Po studiach osiadła w Kobryniu, gdzie nauczała rysunku, robót ręcznych i gimnastyki w Gimnazjum Żeńskim im. Rodziewiczówny (do 1941 r.) oraz prowadziła pracownię rzeźbiarską. W czasie II wojny światowej rodzina Widackich ukrywała Żydów z lokalnego getta. Po 1945 osiedliła się na Pomorzu. Kierowała referatem kultury w Wyżysku, mieszkała w Brodnicy, krótko we Wrocławiu, od 1952 w Giżycku. W 1954 roku zamieszkała w Olsztynie w miasteczku akademickim Kortowo, gdzie spędziła resztę życia. Zmarła w Olsztynie 28 lipca 1972 roku, została pochowana w Brodnicy.
Działalność
Członek grupy „Zachęta” w Warszawie. Angażowała się w działalność Związku Polskich Artystów Plastyków (od 1950 r.) i Towarzystwa Miłośników Olsztyna, którego była współzałożycielką.
Twórczość
Jest autorką blisko 1000 rzeźb. Prezentowała je na wystawach w Brześciu, Kobryniu, Warszawie. Brała udział w wystawach „Jarmarki Poleskie”. Jej rzeźba "Poleszuczka z dzieckiem" oraz popiersie Rodziewiczówny zostały zakupione i podarowane marszałkowi Józefowi Piłsudskiemu. Po 1945 roku miała wystawy indywidualne ( w Olsztynie-1958, 1962, 1967) i brała udział w wystawach zbiorowych m.in. w Olsztynie, Bydgoszczy oraz Belgradzie, Moskwie, Kaliningradzie. Jej rzeźby znajdują się m.in. w muzeach w Warszawie, Olsztynie, Brześciu, Negotyniu (obecnie Serbia). Najbardziej znane rzeźby to pomnik Michała Kajki w Ełku odsłonięty w 28 września 1958 z okazji setnej rocznicy jego urodzin (za model posłużył syn poety, Adolf Kajka zamieszkały wówczas w Orzyszu), popiersie Adama Mickiewicza przed I Liceum Ogólnokształcącym im. Adam Mickiewicza w Olsztynie, rzeźby Rybactwo, Rolnictwo, Kormoran w olsztyńskim Kortowie oraz „Ryba z dzieckiem” i „Wiosna” w parku nieopodal zamku. Realizowała portrety rzeźbiarskie, które powstawały w cyklach: „Zasłużeni dla Warmii i Mazur”: Ignacy Krasicki, Teodor Bensch, Tomasz Wilczyński, Mikołaj Kopernik, Wojciech Kętrzyński, Feliks Nowowiejski, Bogumił Linka, Jan Liszewski, Wanda i Seweryn Pieniężni, Maria Zientara-Malewska, Alojzy Śliwa, Michał Lengowski, Emilia Sukertowa-Biedrawina, Władysław Gębik, Jakub Prawin. W cyklu „Naukowcy, artyści, politycy” powstały m. in. rzeźby: Tadeusza Kotarbińskiego, Elżbiety Barszczewskiej, Lena Kruczkowskiego, Władysława Tatarkiewicza, Tadeusza Kotarbińskiego, Jarosława Iwaszkiewicza, Marii Konopnickiej, Ludwika Beethovena, Maksyma Gorkiego, Fryderyka Chopina, Piotra Czajkowskiego,. Jej autorstwa jest popiersie Henryka Sienkiewicza w Bisztynku i Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego w Rucianem-Nidzie. Artystka wykonywała drobne, kameralne formy, miniaturowe główki i kompozycje figuralne nawiązujące do folkloru warmińsko-mazurskiego i poleskiego. Zajmowała się również twórczością poetycką. Napisała ponad 1000 wierszy, aforyzmów, fraszek, erotyków. Niewielka ich część ukazała się drukiem w prasie i antologiach. Własnego zbiorku nie wydała.
Nagrody i odznaczenia
W 1935 roku na wystawie w Pińsku otrzymała złoty medal za całokształt twórczości rzeźbiarskiej. 1939 - Otrzymała stypendium państwowe do Włoch, którego nie skorzystała z powodu II wojny światowej. Laureatka Nagrody Ministerstwa Kultury i Sztuki w latach sześćdziesiątych XX wieku.
Upamiętnienie
W Olsztynie znajduje się stała Galeria Rzeźby Balbiny Świtycz-Widackiej. Jedna z ulic w Olsztynie nosi imię Balbiny Świtycz-Widackiej. Jej osobę upamiętniają w Olsztynie liczne tablice pamiątkowe m.in. na gmachu rektoratu Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie oraz pomniku Adama Mickiewicza w Olsztynie.
Bibliografia
- Jan Chłosta: Ludzie godni pamięci : warmińsko-mazurscy patroni olsztyńskich ulic / Jan Chłosta. – Olsztyn : Książnica Polska, 1997. – S. 154-155.
- Koziełło-Poklewska, Krystyna: Balbina Świtycz-Widacka / Krystyna Koziełło-Poklewska. – Il. // Kalendarz Olsztyna 2002 / [pod red. Tomasza Śrutkowskiego]. – Olsztyn : Edytor Wers, 2001. – S. 172-183.
- 60 lat Okręgu Olsztyńskiego Związku Polskich Artystów Plastyków : 1946-2006 / [red. zespół]. – Olsztyn : Okręg Olsztyński Związku Polskich Artystów Plastyków, cop. 2008. – S. 308-309.
