Wacław Kułakowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
(Utworzono nową stronę "(1923-2016) - twórca szkółki cymbalistów wileńskich przy Centrum Kultury Gminy Ełk w Stradunach oraz w filii Nowej Wsi Ełckiej, zasłużony i wielokrotnie nagradz...") |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | (1923-2016) - twórca szkółki cymbalistów wileńskich przy Centrum Kultury Gminy Ełk w Stradunach oraz w filii Nowej Wsi Ełckiej, zasłużony i wielokrotnie nagradzany muzyk ludowy, budowniczy cymbałów. | + | (1923-2016) - cymbalista, twórca szkółki cymbalistów wileńskich przy Centrum Kultury Gminy Ełk w Stradunach oraz w filii Nowej Wsi Ełckiej, zasłużony i wielokrotnie nagradzany muzyk ludowy, budowniczy cymbałów. |
==Życiorys== | ==Życiorys== | ||
| Linia 8: | Linia 8: | ||
W czasie wojny wstąpił do Armii Krajowej, walczył o Wilno w 1944 r. Następnie ochotniczo wstąpił do Wojska Polskiego, gdzie służył w 8. pułku piechoty II Armii, wraz z nią doszedł do Budziszyna. | W czasie wojny wstąpił do Armii Krajowej, walczył o Wilno w 1944 r. Następnie ochotniczo wstąpił do Wojska Polskiego, gdzie służył w 8. pułku piechoty II Armii, wraz z nią doszedł do Budziszyna. | ||
| − | W marcu 1947 r. zakończył służbę wojskową jako kapral. Będąc osadnikiem wojskowym zamieszkał na Mazurach, we wsi [[ewim:Straduny|Straduny]]. Był zmuszony do opuszczenia rodzinnej wsi. W tym samym roku ożenił się z Marianną Walijewską. Dochował się z żoną dwóch synów i | + | W marcu 1947 r. zakończył służbę wojskową jako kapral. Będąc osadnikiem wojskowym zamieszkał na Mazurach, we wsi [[ewim:Straduny|Straduny]]. Był zmuszony do opuszczenia rodzinnej wsi. W tym samym roku ożenił się z Marianną Walijewską. Dochował się z żoną dwóch synów i dwóch córek. |
Zaprzestał gry na cymbałach poświęcając się gospodarce. Pracował też jako stolarz w miejscowym PGR. | Zaprzestał gry na cymbałach poświęcając się gospodarce. Pracował też jako stolarz w miejscowym PGR. | ||
| Linia 14: | Linia 14: | ||
Powrócił do instrumentu dopiero w 1978 r. Zajął się wtedy także budową cymbałów - wykonał kilkanaście instrumentów dla swoich uczniów. | Powrócił do instrumentu dopiero w 1978 r. Zajął się wtedy także budową cymbałów - wykonał kilkanaście instrumentów dla swoich uczniów. | ||
| − | W połowie lat 80. akompaniował zespołowi śpiewaczemu KGW w Stradunach. Dopiero w 1988 wystąpił na zjeździe cymbalistów w Lidzbarku Warmińskim. W tym samym roku zdał w gospodarkę na państwo i został rencistą. | + | W połowie lat 80. akompaniował zespołowi śpiewaczemu KGW w Stradunach. Dopiero w 1988 r. wystąpił na zjeździe cymbalistów w Lidzbarku Warmińskim. W tym samym roku zdał w gospodarkę na państwo i został rencistą. |
| − | W 1999 r. w [[ewim:Nowa Wieś Ełcka|Nowej Wsi Ełckiej]] zainicjował młodzieżową kapelę „Wilniuki”. Prezentuje ona przede wszystkim folklor wileński z przełomu XIX i XX w. oraz polską muzykę ludową. W tym samym roku zorganizował | + | W 1999 r. w [[ewim:Nowa Wieś Ełcka|Nowej Wsi Ełckiej]] zainicjował młodzieżową kapelę „Wilniuki”. Prezentuje ona przede wszystkim folklor wileński z przełomu XIX i XX w. oraz polską muzykę ludową. W tym samym roku zorganizował również zespół „Niezapominajki”, który działa przy Centrum Kultury Gminy Ełk z siedzibą w Stradunach. Od tego czasu Wacław Kułakowski wyuczył 30 następców. Założył także kolejne grupy: „Wacki”, „Kresowiacy”i „Kułakowianki”. Kilkakrotnie występował z uczniami na Festiwalu w Kazimierzu. Z jego szkoły wywodziło się kilku laureatów tego festiwalu: Andrzej Zajko, Paweł Grupkajtis, Karolina Górska. |
| + | |||
| + | Nagrania jego utworów znajdują się w archiwach Polskiego Radia i Instytutu Sztuki PAN. | ||
W 2011 roku, w ramach obchodów XII Jarmarku Kaziuka w Ełku, zorganizowano I Konkurs Cymbalistów Wileńskich. | W 2011 roku, w ramach obchodów XII Jarmarku Kaziuka w Ełku, zorganizowano I Konkurs Cymbalistów Wileńskich. | ||
| − | Wacław Kułakowski był specjalnym gościem serii premier filmu "Pan Tadeusz”. | + | Wacław Kułakowski był specjalnym gościem serii premier filmu "Pan Tadeusz”. Wcielił się w rolę Jankiela i grał na cymbałach. |
Dzięki Wacławowi Kułakowskiemu – mistrzowi gry na cymbałach – tradycja gry na tym instrumencie, przekazana młodym muzykom, ma szansę przetrwać dla przyszłych pokoleń jako muzyka żywa. | Dzięki Wacławowi Kułakowskiemu – mistrzowi gry na cymbałach – tradycja gry na tym instrumencie, przekazana młodym muzykom, ma szansę przetrwać dla przyszłych pokoleń jako muzyka żywa. | ||
| Linia 30: | Linia 32: | ||
==Nagrody== | ==Nagrody== | ||
| − | * | + | *Kilkakrotny laureat nagród na Konkursach Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu nad Wisłą (II miejsce w 2001 roku, I miejsce w kategorii „Duży – mały” (mistrz – uczeń) w 2004 r.). |
*Nagroda Główna na Ogólnopolskim Festiwalu Twórczości Dziecięcej „Dziecko w Folklorze” w Baranowie Sandomierskim w 2003 r. | *Nagroda Główna na Ogólnopolskim Festiwalu Twórczości Dziecięcej „Dziecko w Folklorze” w Baranowie Sandomierskim w 2003 r. | ||
| Linia 36: | Linia 38: | ||
*Laureat Nagrody im. Oskara Kolberga. | *Laureat Nagrody im. Oskara Kolberga. | ||
| − | * | + | *W 2012 r. otrzymał z rąk marszałka województwa warmińsko-mazurskiego Laur „Najlepszym z najlepszych”. |
==Multimedia== | ==Multimedia== | ||
Aktualna wersja na dzień 13:39, 29 gru 2016
(1923-2016) - cymbalista, twórca szkółki cymbalistów wileńskich przy Centrum Kultury Gminy Ełk w Stradunach oraz w filii Nowej Wsi Ełckiej, zasłużony i wielokrotnie nagradzany muzyk ludowy, budowniczy cymbałów.
Spis treści
Życiorys
Wacław Kułakowski urodził się w 1923 roku we wsi Czernice w powiecie wileńsko-trockim.
Pierwsze cymbały otrzymał, gdy miał 8 lat. Wyprosił ich kupno od ojca. Od 16 roku życia grał w kapeli. Zarabiał na utrzymanie grając na zabawach i weselach. W jego repertuarze znajdowały się polki, oberki, walce i kadryle.
W czasie wojny wstąpił do Armii Krajowej, walczył o Wilno w 1944 r. Następnie ochotniczo wstąpił do Wojska Polskiego, gdzie służył w 8. pułku piechoty II Armii, wraz z nią doszedł do Budziszyna.
W marcu 1947 r. zakończył służbę wojskową jako kapral. Będąc osadnikiem wojskowym zamieszkał na Mazurach, we wsi Straduny. Był zmuszony do opuszczenia rodzinnej wsi. W tym samym roku ożenił się z Marianną Walijewską. Dochował się z żoną dwóch synów i dwóch córek.
Zaprzestał gry na cymbałach poświęcając się gospodarce. Pracował też jako stolarz w miejscowym PGR.
Powrócił do instrumentu dopiero w 1978 r. Zajął się wtedy także budową cymbałów - wykonał kilkanaście instrumentów dla swoich uczniów.
W połowie lat 80. akompaniował zespołowi śpiewaczemu KGW w Stradunach. Dopiero w 1988 r. wystąpił na zjeździe cymbalistów w Lidzbarku Warmińskim. W tym samym roku zdał w gospodarkę na państwo i został rencistą.
W 1999 r. w Nowej Wsi Ełckiej zainicjował młodzieżową kapelę „Wilniuki”. Prezentuje ona przede wszystkim folklor wileński z przełomu XIX i XX w. oraz polską muzykę ludową. W tym samym roku zorganizował również zespół „Niezapominajki”, który działa przy Centrum Kultury Gminy Ełk z siedzibą w Stradunach. Od tego czasu Wacław Kułakowski wyuczył 30 następców. Założył także kolejne grupy: „Wacki”, „Kresowiacy”i „Kułakowianki”. Kilkakrotnie występował z uczniami na Festiwalu w Kazimierzu. Z jego szkoły wywodziło się kilku laureatów tego festiwalu: Andrzej Zajko, Paweł Grupkajtis, Karolina Górska.
Nagrania jego utworów znajdują się w archiwach Polskiego Radia i Instytutu Sztuki PAN.
W 2011 roku, w ramach obchodów XII Jarmarku Kaziuka w Ełku, zorganizowano I Konkurs Cymbalistów Wileńskich.
Wacław Kułakowski był specjalnym gościem serii premier filmu "Pan Tadeusz”. Wcielił się w rolę Jankiela i grał na cymbałach.
Dzięki Wacławowi Kułakowskiemu – mistrzowi gry na cymbałach – tradycja gry na tym instrumencie, przekazana młodym muzykom, ma szansę przetrwać dla przyszłych pokoleń jako muzyka żywa.
Zmarł 28 grudnia 2016 r.
Styl gry
Grał energicznie, żywiołowo, podśpiewywał, używał tremola. Dźwięki dobierał przeważnie akordowo, co powodowało wzmocnienie dźwięku najniższego i wzbogacenie jego barwy. Pojawiały się dźwięki w oktawach, słyszalne zwłaszcza w walczykach. Podczas nauczania grał melodię podstawową bez ozdobników, bez łączenia dźwięków. Jako nauczyciela cechowała go żelazna cierpliwość i pogoda ducha. Grał na cymbałach zbudowanych przez Edwarda Mojsaka. Nie znał nut, posługiwał się wyłącznie słuchem.
Nagrody
- Kilkakrotny laureat nagród na Konkursach Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu nad Wisłą (II miejsce w 2001 roku, I miejsce w kategorii „Duży – mały” (mistrz – uczeń) w 2004 r.).
- Nagroda Główna na Ogólnopolskim Festiwalu Twórczości Dziecięcej „Dziecko w Folklorze” w Baranowie Sandomierskim w 2003 r.
- Laureat Nagrody im. Oskara Kolberga.
- W 2012 r. otrzymał z rąk marszałka województwa warmińsko-mazurskiego Laur „Najlepszym z najlepszych”.
Multimedia
