Susidojki / Bobrowniczanie
Zespół działający w Bobrowniku k.Lidzbarka Warm. w latach 1965-1987.
Historia
W 2017 r. minęła 70 rocznica przymusowego przesiedlenia w ramach Akcji Wisła 15 rodzin z bieszczadzkiego Bukowca w woj. olsztyńskie. Wśród tych ostatnich przesiedleńców znalazły się dwie rodziny bojkowskich muzykantów: Hodowańców i Łesyków. Zasiedlono je w okolicach Lidzbarka Warmińskiego. Niemalże od samego początku swojego nowego życia rodziny te kontynuowały bojkowskie tradycje muzyczne przywiezione z rodzimych Bieszczad. W latach 60 utworzyły one „dwurodzinny” zespół „Susidojki”, który przez wiele lat koncertował w całym kraju. Na ogólnopolskiej scenie zadebiutowali w roku 1971, na IV Festiwalu Ukraińskiej Pieśni, Muzyki i Tańca w Warszawie. Byli odkryciem i rewelacją. Od tamtej pory żadna z kolejnych edycji festiwalu nie mogła się odbyć bez nich. Charakter ich muzyki określany był jako czysto źródłowy, nie zepsuty cywilizacją, pełen energii i żywiołowości. W połowie lat 70 kapelę objął patronatem d. Lidzbarski Dom Kultury. Członkowie zespołu zmienili nazwę zespołu z ukraińsko brzmiącej „Susidojki” na: „Bobrowiczanie” i poszerzyli repertuar- z dotychczas wyłącznie rodzimego, o utwory ludowe z Warmii i Mazur i innych terenów Polski. Mimo to w repertuarze koncertowym pojawiały się ich rodzime utwory z Bieszczad. A były to kołomyjki, poleczki, walczyki, krakowiaki, kozaki. Podstawowy skład instrumentalny kapeli: skrzypce prym, skrzypce wtór- sekund, basy/kontrabas. Pierwotnym składem zespołu zawiadywali: śpiewaczka- Stefania Lesek i skrzypek- Dymitr Hodowaniec. Wraz z dorastaniem dzieci kapela poszerzała się o kolejnych członków tych rodzin, przyjaciół- muzykantów przesiedlonych z Bieszczad. Koncertowali z sukcesami do II połowy lat 80. O wyjątkowości zespołu świadczyć może to, że był częstym gościem cyklicznych audycji poświęconych folklorowi w PR 1 Polskiego Radia. Jako jedyna kapela bojkowska znalazł się na analogowej płycie z r.1986 p.t. „Połoniny- pieśni Bojków i Łemków”. Kilka utworów „Bobrowiczan” zamieszczono- jako jedyny przykład instrumentalnej muzyki bojkowskiej - na wydawnictwie płytowym Polskiego Radia w serii Muzyka Źródeł, vol. p.t. „Mniejszości narodowe i etniczne w Polsce cz. I”. Trzy utwory kapeli ukazały się również w latach 70 na analogowej płycie „Od poleczki do poleczki” wydanej przez Polskie Nagrania.
Działalność
Zespół zaprzestał swej działalności po śmierci przedstawicieli starszego pokolenia. Nieliczne nagrania zespołu stają się inspiracją dla muzyków nurtu folk.
Nagrody i wyróżnienia
- Festiwal folklorystycznych zespołów tanecznych w Nagykallo (Węgry, 1976)
- I miejsce
Bibliografia
- Niesiobędzki, Wiesław: Zespół pieśni i tańca „Iławianie” / Wiesław Niesiobędzki. – Il. // „Echo Iławy”. – 2009, nr 10, s. 3.
