Stanisław Filipowicz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | [[Image: | + | [[Image:sf.jpg|thumb|right|280px|Stanisław Filipowicz (w środku) na Plenerze Artystycznym "Siedem tłustych dni na rzecz wsi" w Starym Siedlisku (sierpień 1985 r.)<br>Źródło:[http://eswiatowid.pl/Galeria/tabid/181/ItemId/35184/Default.aspx http://eswiatowid.pl/]]] |
[[Image:lot.jpg|thumb|right|200px|]] | [[Image:lot.jpg|thumb|right|200px|]] | ||
| − | (1934-1996) - elbląski poeta, prozaik | + | (1934-1996) - [[ewim:Elbląg|elbląski]] poeta, prozaik |
==Biografia== | ==Biografia== | ||
| Linia 10: | Linia 10: | ||
==Twórczość== | ==Twórczość== | ||
| − | Debiutował w 1968 r. w miesięczniku „Litery” opowiadaniem ''Powiedz, jaka jest prawda''. Jego utwory wydawano w lokalnych czasopismach, a także w książkach. | + | Debiutował w 1968 r. w miesięczniku „Litery” opowiadaniem ''Powiedz, jaka jest prawda''. Jego utwory wydawano w lokalnych czasopismach, a także w książkach. Ukazywały się głównie nakładem [[Elbląskie Towarzystwo Kulturalne |Elbląskiego Towarzystwa Kulturalnego]]. Opublikował sześć zbiorów poetyckich: |
*''Buty z podłogą'' (1981) | *''Buty z podłogą'' (1981) | ||
*''Lot i kara'' (1984) | *''Lot i kara'' (1984) | ||
| Linia 18: | Linia 18: | ||
*''Etiudy wileńskie'' (1993) | *''Etiudy wileńskie'' (1993) | ||
Ostatni cykl poetycki, napisany w czasie pobytu w szpitalu na przełomie lat 1995-1996 pt. ''Razem dotykamy ciemności'', ukazał się pośmiertnie w 1998 r. Do jego utworów prozatorskich należą: powieść z elementami autobiograficznymi ''Życie bez Marii'' (1993) oraz zbiór opowiadań ''Infekcja w raju'' (1994). | Ostatni cykl poetycki, napisany w czasie pobytu w szpitalu na przełomie lat 1995-1996 pt. ''Razem dotykamy ciemności'', ukazał się pośmiertnie w 1998 r. Do jego utworów prozatorskich należą: powieść z elementami autobiograficznymi ''Życie bez Marii'' (1993) oraz zbiór opowiadań ''Infekcja w raju'' (1994). | ||
| + | |||
„Zarówno jego utwory poetyckie, jak i prozatorskie są przede wszystkim krwistym i pełnym prawdy rozrachunkiem z życiem trudnym, bezlitosnym i pełnym upokorzeń. Równocześnie wewnętrznym, niekończącym się dyskursem egzystencjalnym, pełnym pytań i wątpliwości.”<ref>Tomczyk Ryszard, ''Bedeker elbląski'', Gdańsk, Polnord ; Wydawnictwo Oskar, 2000, s. 51.</ref> Na klimat jego twórczości oraz podejmowaną tematykę wpłynął m.in. młodzieńczy bunt wobec totalitarnej rzeczywistości, w której, jak twierdzi sam autor, los człowieka był nie tylko groteskowy, ale i tragiczny.<br> | „Zarówno jego utwory poetyckie, jak i prozatorskie są przede wszystkim krwistym i pełnym prawdy rozrachunkiem z życiem trudnym, bezlitosnym i pełnym upokorzeń. Równocześnie wewnętrznym, niekończącym się dyskursem egzystencjalnym, pełnym pytań i wątpliwości.”<ref>Tomczyk Ryszard, ''Bedeker elbląski'', Gdańsk, Polnord ; Wydawnictwo Oskar, 2000, s. 51.</ref> Na klimat jego twórczości oraz podejmowaną tematykę wpłynął m.in. młodzieńczy bunt wobec totalitarnej rzeczywistości, w której, jak twierdzi sam autor, los człowieka był nie tylko groteskowy, ale i tragiczny.<br> | ||
| + | |||
„Tworzył poezję i prozę, w obu przypadkach przywiązywał ogromną wagę do słowa pisanego. Język jego utworów jest niezwykle oszczędny i esencjonalny. Widać, że twórca z namysłem dobiera każdy szczegół, aby jak najdokładniej wyrazić swoje myśli. Jako poetę najbardziej interesowały Filipowicza relacje: jednostka – zbiorowość – rzeczywistość.”<ref>''Elbląskie sociètè – cz. 6''. Materiał zamieszczony na stronie internetowej [http://www.elblag.net.pl/2,4638,Elblaskie-sociegravetegrave--cz-6.html http://www.elblag.net.pl]</ref> | „Tworzył poezję i prozę, w obu przypadkach przywiązywał ogromną wagę do słowa pisanego. Język jego utworów jest niezwykle oszczędny i esencjonalny. Widać, że twórca z namysłem dobiera każdy szczegół, aby jak najdokładniej wyrazić swoje myśli. Jako poetę najbardziej interesowały Filipowicza relacje: jednostka – zbiorowość – rzeczywistość.”<ref>''Elbląskie sociètè – cz. 6''. Materiał zamieszczony na stronie internetowej [http://www.elblag.net.pl/2,4638,Elblaskie-sociegravetegrave--cz-6.html http://www.elblag.net.pl]</ref> | ||
| Linia 34: | Linia 36: | ||
| − | [[Category:Pisarze|Filipowicz,Stanisław]] | + | [[Category:Pisarze i poeci|Filipowicz,Stanisław]] |
[[Category:Literatura|Filipowicz,Stanisław]] | [[Category:Literatura|Filipowicz,Stanisław]] | ||
[[Category:Elbląg|Filipowicz,Stanisław]] | [[Category:Elbląg|Filipowicz,Stanisław]] | ||
| − | [[Category: | + | [[Category:1945-1989|Filipowicz,Stanisław]] |
| − | [[Category: | + | [[Category:1990-|Filipowicz,Stanisław]] |
| − | |||
| − | |||
Aktualna wersja na dzień 14:22, 17 lut 2015
Źródło:http://eswiatowid.pl/
(1934-1996) - elbląski poeta, prozaik
Biografia
Urodził się w Wilnie w 1934 r. W 1952 r. ukończył liceum w Sopocie. Z zawodu był nauczycielem wychowania fizycznego. Zmarł 3 czerwca 1996 r. w Dzierzgoniu koło Elbląga.
Działalność
Pracował w szkole, w domu dziecka, na politechnice jako laborant, w klubach sportowych jako trener lekkiej atletyki. Był członkiem gdańskiego oddziału Związku Literatów Polskich oraz funkcjonującego do 1990 r. Klubu Literackiego Elbląskiego Towarzystwa Kulturalnego.
Twórczość
Debiutował w 1968 r. w miesięczniku „Litery” opowiadaniem Powiedz, jaka jest prawda. Jego utwory wydawano w lokalnych czasopismach, a także w książkach. Ukazywały się głównie nakładem Elbląskiego Towarzystwa Kulturalnego. Opublikował sześć zbiorów poetyckich:
- Buty z podłogą (1981)
- Lot i kara (1984)
- Po amputacji (1991)
- Zamiast antyfony (1992)
- Blues na cztery ręce (1992)
- Etiudy wileńskie (1993)
Ostatni cykl poetycki, napisany w czasie pobytu w szpitalu na przełomie lat 1995-1996 pt. Razem dotykamy ciemności, ukazał się pośmiertnie w 1998 r. Do jego utworów prozatorskich należą: powieść z elementami autobiograficznymi Życie bez Marii (1993) oraz zbiór opowiadań Infekcja w raju (1994).
„Zarówno jego utwory poetyckie, jak i prozatorskie są przede wszystkim krwistym i pełnym prawdy rozrachunkiem z życiem trudnym, bezlitosnym i pełnym upokorzeń. Równocześnie wewnętrznym, niekończącym się dyskursem egzystencjalnym, pełnym pytań i wątpliwości.”[1] Na klimat jego twórczości oraz podejmowaną tematykę wpłynął m.in. młodzieńczy bunt wobec totalitarnej rzeczywistości, w której, jak twierdzi sam autor, los człowieka był nie tylko groteskowy, ale i tragiczny.
„Tworzył poezję i prozę, w obu przypadkach przywiązywał ogromną wagę do słowa pisanego. Język jego utworów jest niezwykle oszczędny i esencjonalny. Widać, że twórca z namysłem dobiera każdy szczegół, aby jak najdokładniej wyrazić swoje myśli. Jako poetę najbardziej interesowały Filipowicza relacje: jednostka – zbiorowość – rzeczywistość.”[2]
Nagrody
Był laureatem wielu konkursów poetyckich i prozatorskich w kraju i za granicą. W 1992 r. otrzymał II nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Literackim im. M. Hłaski w Wiedniu.
Przypisy
- ↑ Tomczyk Ryszard, Bedeker elbląski, Gdańsk, Polnord ; Wydawnictwo Oskar, 2000, s. 51.
- ↑ Elbląskie sociètè – cz. 6. Materiał zamieszczony na stronie internetowej http://www.elblag.net.pl
Bibliografia
- Tomczyk, Ryszard: Bedeker elbląski. – Gdańsk : Polnord ; Wydawnictwo Oskar, 2000. - S. 50-51.
Zobacz też
- Mieczysław Lenckowski, Kultura elbląska na przełomie wieków, materiał zamieszczony na stronie internetowej http://www.lenckowski.republika.pl
