Pomnik Małego Widza: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Linia 1: Linia 1:
grupa rzeźb autorstwa [[Jacek walawski|Jacka Walawskiego]], na ul. Głowackiego w centrum Olsztyna, przed budynkiem [[Olsztyński Teatr Lalek|Olsztyńskiego Teatru Lalek]]
+
[[Image:Widz2.jpg|thumb|right|200px|Fot. ze zbiorów WBP w Olsztynie]][[Image:Widz1.jpg|thumb|right|200px|Fot. ze zbiorów WBP w Olsztynie]]grupa rzeźb autorstwa [[Jacek walawski|Jacka Walawskiego]], na ul. Głowackiego w centrum Olsztyna, przed budynkiem [[Olsztyński Teatr Lalek|Olsztyńskiego Teatru Lalek]]
  
 
==Historia==
 
==Historia==

Wersja z 20:36, 12 cze 2010

Fot. ze zbiorów WBP w Olsztynie
Fot. ze zbiorów WBP w Olsztynie
grupa rzeźb autorstwa Jacka Walawskiego, na ul. Głowackiego w centrum Olsztyna, przed budynkiem Olsztyńskiego Teatru Lalek

Historia

15 września 2002 roku nastąpiło uroczyste odsłonięcie Pomnika Małego Widza. Jest to rzeźba małego chłopca, na wysokim krześle (5 metrów). Rzeźba wykonana została z grubej blachy osadzonej na stalowej konstrukcji. Praca nad nią zajęła autorowi miesiąc. 14 grudnia 2002 roku nastąpiło uroczyste odsłonięcie rzeźby Aktora Lalkarza trzymającego marionetkę Pinokia. W 2004 roku dołączyły trzy kolejne rzeźby przedstawiające gromadkę małych widzów, grupkę dzieci przyglądające się lalkarzowi w tym dziewczynka, która trzyma w ręku pluszowego misia. Pomysłodawcą tej oryginalnej, galerii rzeźby metalowej jest Krzysztof Rościszowski, dyrektor Olsztyńskiego Teatru Lalek. Ideą jest aby budynek Teatru wyróżniał się spośród innych gmachów, aby był łatwiej kojarzony z teatrem. Rzeźby upiększają miasto oraz tworzą niepowtarzalne i atrakcyjne miejsce.

Bibliografia

  1. AP: Nowa rzeźba u olsztyńskich lalkarzy / AP // „Gazeta Wyborcza”. – 2002, nr 291, dod. Olsztyn, s. 2.
  2. Bartnik, Magdalena: Mały widz na dużym krześle / Magdalena Bartnik. – Il. // Nasz Olsztyniak. – Nr 50 (2002), s. 6.
  3. Kat: Stalowi widzowie / Kat // Nasz Olsztyniak. – Nr 34 (2004), s. 5.