Pałac w Ogrodzieńcu: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja oczekująca na przejrzenie] |
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Image: palac_ogrodzieniec_1.jpg|thumb|right|250px|Elewacja frontowa. 1928 rok.<br>Źródło: [http://www.aefl.de/ordld/Hindenburg/07/hindenburg_7.htm www.aefl.de] ]] | [[Image: palac_ogrodzieniec_1.jpg|thumb|right|250px|Elewacja frontowa. 1928 rok.<br>Źródło: [http://www.aefl.de/ordld/Hindenburg/07/hindenburg_7.htm www.aefl.de] ]] | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
Zabytek architektury wzniesiony w drugiej połowie XVIII wieku. Obecnie zachowały się tylko jego relikty. | Zabytek architektury wzniesiony w drugiej połowie XVIII wieku. Obecnie zachowały się tylko jego relikty. | ||
Aktualna wersja na dzień 12:39, 30 cze 2015
Zabytek architektury wzniesiony w drugiej połowie XVIII wieku. Obecnie zachowały się tylko jego relikty.
Spis treści
Lokalizacja
Rezydencja została wybudowana w otoczeniu starego parku, na terenie wsi Ogrodzieniec (niem. Neudeck). Wieś położona jest w zachodniej części powiatu iławskiego, w gminie Kisielice.
Historia
Majątek ziemski istniał w tym miejscu od połowy XVI wieku. Znajdował się wówczas w posiadaniu rodu Polenzów. Na początku wieku XVIII przejęła go rodzina Hindenburg (od 1789 roku von Beneckendorf und von Hindenburg). Do 1934 roku była to własność feldmarszałka i prezydenta Rzeszy – Paula von Hindenburga. Jego syn, generał porucznik Oskar von Hindenburg, był ostatnim właścicielem tych dóbr. Rezydencja rodziny została wzniesiona między 1760 a 1800 rokiem. W 1928 roku została ona przebudowana według projektu architekta Bidenberga. Pałac został zniszczony pod koniec drugiej wojny światowej (splądrowany i podpalony przez żołnierzy radzieckich). W późniejszym okresie był też sukcesywnie rozbierany. Cegły wywożono m.in. na odbudowę Warszawy.
Opis
Była to budowla murowana z cegły i otynkowana, dwukondygnacyjna z użytkowym poddaszem, podpiwniczona. Wzniesiono ją na planie prostokąta i przykryto dachem ceramicznym czterospadowym, z umieszczonymi od strony ogrodu lukarnami. W fasadzie frontowej usytuowano ryzalit zwieńczony trójkątnym szczytem i z reprezentacyjnym wejściem w przyziemiu. W elewacji ogrodowej, dwa skrajne ryzality stanowiły podstawy do wyodrębnienia na poziomie drugiej kondygnacji tarasów otoczonych balustradami. Trzeci taras znajdował się na parterze budynku, a po obu jego stronach znajdowały się schody wiodące do ogrodu (powyżej znajdował się również balkon). W elewacjach umieszczone były prostokątne okna w ozdobnych obwódkach gzymsowych. W chwili obecnej widoczne są tylko fragmenty bramy wjazdowej prowadzącej na teren pałacu, zarys bryły fundamentowej i porozrzucane fragmenty murów.
Bibliografia
- Kluk, Iwona Beata: Zamki, pałace i dwory w okolicach Susza dawniej i dziś / Iwona Beata Kluk // W: Susz : z dziejów miasta i okolic / pod red. Janusza Cygańskiego. - Olsztyn : Muzeum Warmii i Mazur, 2006. – S. 122.
- Niesiobędzki, Wiesław: Zamki, pałace, dwory i inne zabytki powiatu iławskiego : przewodnik historyczno-krajoznawczy / Wiesław Niesiobędzki. - Iława : Wydawnictwo Tekst 2003. – S. 42-46.
- (szczep): Ogrodzieniec : historia w gminie Kisielice / (szczep). // „Nowy Kurier Iławski”. - 2005, nr 8, dod. „Panorama Regionu”, s. D.
Zobacz też
- Historia Ogrodzieńca, materiał zamieszczony na stronie internetowej www.kisielice.bil-wm.pl [dostęp 22.02.2014 r.]
