Maksymilian Kubacki: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
(Utworzono nową stronę "Maksymilian Kubacki Marceli Jurdeczka Mj2.jpg Zespół Chóralny z Reszek na występie 22.07.1954 r. w Olsztynie, dyryguje Marceli Jurdeczka Program telewizyjny z...")
 
Linia 1: Linia 1:
Maksymilian Kubacki
 
  
Marceli Jurdeczka
+
[[Plik:Maksymilian Kubacki.jpg|thumb|right|220px|Maksymilian Kubacki]]
Mj2.jpg
 
  
 
 
Zespół Chóralny z Reszek na występie 22.07.1954 r. w Olsztynie, dyryguje Marceli Jurdeczka
 
 
 
Program telewizyjny z udzialem Marcelego Jurdeczki (pierwszy z prawej)
 
 
 
Uroczystość 25-lecia zasiedlenia Reszek przez repatriantów z Wileńszczyzny (upamiętnienie to zorganizował Marceli Jurdeczka), 11.11.1970 r.
 
 
(1930-1973) – nauczyciel, działacz społeczny, animator kultury
 
(1930-1973) – nauczyciel, działacz społeczny, animator kultury
  
Spis treści
+
==Biografia==
1 Biografia
+
Urodził się we Francji 31 grudnia 1930 r. w miejscowości Ensisheim koło Kolmar w Alzacji, w rodzinie polskiego emigranta Ignacego Jurdeczki (uczestnika Powstania Wielkopolskiego z 1918 r.) i Marty ze Zdrojków. Jego ojciec pochodził z Chojna koło Rawicza, a do Francji wyemigrował w poszukiwaniu pracy po I wojnie światowej. Jego matka pochodziła z rodziny mieszkającej w miejscowości [[ewim:Rożental|Rożental]], położonej koło [[ewim:Nowe Miasto Lubawskie|Nowego Miasta Lubawskiego]].
2 Działalność
 
3 Ciekawostki
 
4 Bibliografia
 
5 Przypisy
 
Biografia
 
Urodził się we Francji 31 grudnia 1930 r. w miejscowości Ensisheim koło Kolmar w Alzacji, w rodzinie polskiego emigranta Ignacego Jurdeczki (uczestnika Powstania Wielkopolskiego z 1918 r.) i Marty ze Zdrojków. Jego ojciec pochodził z Chojna koło Rawicza, a do Francji wyemigrował w poszukiwaniu pracy po I wojnie światowej. Jego matka pochodziła z rodziny mieszkającej w miejscowości Rożental, położonej koło Nowego Miasta Lubawskiego.
 
  
 
W 1936 r. Marceli wrócił wraz z rodziną do Rożentala. Tutaj rozpoczął naukę szkolną i mimo okupacji hitlerowskiej kontynuował ją na tajnych kompletach.
 
W 1936 r. Marceli wrócił wraz z rodziną do Rożentala. Tutaj rozpoczął naukę szkolną i mimo okupacji hitlerowskiej kontynuował ją na tajnych kompletach.
  
Po zakończeniu II wojny światowej, w 1945 r. ukończył klasę siódmą i zdał egzamin wstępny do gimnazjum w Lubawie. W tym samym roku rodzina przeprowadziła się do Ostródy. W 1949 r. ukończył gimnazjum, a kilka lat później studia na Wydziale Historii Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. W tym czasie zamieszkał we wsi Reszki, w gminie Samborowo, w powiecie ostródzkim.
+
Po zakończeniu II wojny światowej, w 1945 r. ukończył klasę siódmą i zdał egzamin wstępny do gimnazjum w Lubawie. W tym samym roku rodzina przeprowadziła się do Ostródy. W 1949 r. ukończył gimnazjum, a kilka lat później studia na Wydziale Historii Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. W tym czasie zamieszkał we wsi [[ewim:Reszki|Reszki]], w [[ewim:Ostróda (gmina wiejska)|gminie Samborowo]], w [[ewim:Powiat ostródzki|powiecie ostródzkim]].
  
 
W 1957 r. ożenił się z Joanną Walentynowicz, która przyjechała do Polski z rodziną z Wileńszczyzny,z Nowych Święcian.
 
W 1957 r. ożenił się z Joanną Walentynowicz, która przyjechała do Polski z rodziną z Wileńszczyzny,z Nowych Święcian.
  
Zmarł 8 października 1973 r.[1] Został pochowany na cmentarzu w Rożentalu koło Ostródy. Żona Joanna zmarła w 1998 r. Spoczywa również na cmentarzu w Rożentalu.
+
Zmarł 8 października 1973 r. Został pochowany na cmentarzu w Rożentalu koło Ostródy. Żona Joanna zmarła w 1998 r. Spoczywa również na cmentarzu w Rożentalu.
  
Działalność
+
==Działalność==
 
Po ukończeniu gimnazjum, w odpowiedzi na apel władz, zgłosił się do pracy we wsi Reszki, w charakterze nauczyciela niekwalifikowanego. Tutaj pracował aż do 1972 r. Niemal od samego początku podjął działalność społeczną i kulturalną. Zorganizował we wsi Ochotniczą Straż Pożarną. Zaangażował ludzi w budowę remizy strażackiej. Mając na uwadze problemy integracji ludności napływowej i autochtonicznej, a także pielęgnowanie wartości kultury ludu mazurskiego, zorganizował w 1950 r. wiejski zespół pieśni i tańca. Składał się on z mieszkańców wielu okolicznych wsi, a jego program opierał się głównie na starych melodiach i tańcach mazurskich, w tym pieśniach zebranych przez Gustawa Gizewiusza. Zespół uczestniczył nie tylko w uroczystościach powiatowych i wojewódzkich, ale także brał udział w licznych konkursach i przeglądach ogólnopolskich, zorganizowanych m.in. w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Lublinie, Szczecinie.
 
Po ukończeniu gimnazjum, w odpowiedzi na apel władz, zgłosił się do pracy we wsi Reszki, w charakterze nauczyciela niekwalifikowanego. Tutaj pracował aż do 1972 r. Niemal od samego początku podjął działalność społeczną i kulturalną. Zorganizował we wsi Ochotniczą Straż Pożarną. Zaangażował ludzi w budowę remizy strażackiej. Mając na uwadze problemy integracji ludności napływowej i autochtonicznej, a także pielęgnowanie wartości kultury ludu mazurskiego, zorganizował w 1950 r. wiejski zespół pieśni i tańca. Składał się on z mieszkańców wielu okolicznych wsi, a jego program opierał się głównie na starych melodiach i tańcach mazurskich, w tym pieśniach zebranych przez Gustawa Gizewiusza. Zespół uczestniczył nie tylko w uroczystościach powiatowych i wojewódzkich, ale także brał udział w licznych konkursach i przeglądach ogólnopolskich, zorganizowanych m.in. w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Lublinie, Szczecinie.
  
Linia 41: Linia 24:
 
Był również rolnikiem i hodowcą. Aby uniknąć obowiązkowego w tamtych czasach wstąpienia do PZPR, zaczął uprawiać działkę rolną, należącą do szkoły. Później dokupił i wydzierżawił dodatkowo ziemie uprawne. Pozwoliło mu to na przynależność do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego
 
Był również rolnikiem i hodowcą. Aby uniknąć obowiązkowego w tamtych czasach wstąpienia do PZPR, zaczął uprawiać działkę rolną, należącą do szkoły. Później dokupił i wydzierżawił dodatkowo ziemie uprawne. Pozwoliło mu to na przynależność do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego
  
Ciekawostki
+
==Ciekawostki==
 
W 1970 r. Telewizja Polska nagrała w Reszkach specjalny reportaż pt. Wesołe mazurskie, aby pokazać problemy integracyjne ludności, jej dorobek i wkład nauczyciela w rozwój kultury wsi.
 
W 1970 r. Telewizja Polska nagrała w Reszkach specjalny reportaż pt. Wesołe mazurskie, aby pokazać problemy integracyjne ludności, jej dorobek i wkład nauczyciela w rozwój kultury wsi.
 
Reszki jako pierwsza wieś w powiecie ostródzkim zostala zelektryfikowana. Pierwszy raz prad popłynął na ślub Elisabeth Schönwald i Krajzewicza (poczatek lat 50-tych).
 
Reszki jako pierwsza wieś w powiecie ostródzkim zostala zelektryfikowana. Pierwszy raz prad popłynął na ślub Elisabeth Schönwald i Krajzewicza (poczatek lat 50-tych).
 
Zbiór reportaży Mariana Brandysa. Jeden z nich jest poświęcony Marcelemu Jurdeczce
 
Zbiór reportaży Mariana Brandysa. Jeden z nich jest poświęcony Marcelemu Jurdeczce
Jurdeczka2.jpg
+
 
+
==Zdjęcia==
Jurdeczka1.jpg
+
<gallery widths=260px heights=260px perrow=8>
 +
Plik:Chór Harmonia w Olsztynie.jpg|Chór "Harmonia" w Olsztynie
 
   
 
   
Jurdeczka3.jpg
+
Plik:Orkiestra symfoniczna przy stoczni Rzecznej w Czarnkowie.jpg|Orkiestra symfoniczna przy Stoczni Rzecznej w Czarnkowie
Bibliografia
 
Maziejuk, Henryk: U siebie we wsi / Henryk Maziejuk // „Zarzewie”. – 1971, nr 2, s. 3-4.
 
Peter, Tadeusz: Marceli Jurdeczka, działacz społeczny i kulturalny / Tadeusz Peter // „Ziemia Ostródzka”. – 1986, nr 4, s. 15-17.
 
Połoniewicz, Zbigniew: Marceli Jurdeczka / Zbigniew Połoniewicz // „Ziemia Ostródzka”. – 1987, nr 1, s. 14.
 
Przypisy
 
Informacja od córki - Marii Koska (z domu Jurdeczka).
 
Kategorie: Organizatorzy i animatorzy kulturyDziałacze społeczniPowiat ostródzkiOstróda (gmina wiejska)Powiat iławskiLubawa (gmina wiejska)Nauczyciele i dyrektorzy placówek oświatowych1945-19891990-
 
widok
 
strona
 
dyskusja
 
edytuj
 
historia
 
E. Podolska dyskusja preferencje edycje wyloguj
 
Szukaj
 
 
   
 
   
wyszukiwanie zaawansowane
+
Plik:Orkiestra szkolna z dyrygentem Poznan 1930.jpg|Orkiestra szkolna z dyrygentem - Poznań 1930 r.
Wyszukiwanie rozszerzone
 
Indeks haseł
 
Indeks kategorii
 
główne kategorie
 
Data
 
Miejsce
 
Osoby
 
Organizacje/instytucje
 
Wydarzenia
 
Temat
 
Dzieła
 
narzędzia
 
Linkujące
 
Zmiany w linkowanych
 
Prześlij plik
 
Strony specjalne
 
Wersja do druku
 
Link do tej wersji
 
Informacje o tej stronie
 
Powered by MediaWiki
 
Tę stronę ostatnio zmodyfikowano o 07:53, 19 lut 2018. Tę stronę obejrzano 5621 razy. Zasady zachowania poufności O LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR Informacje praw
 
 
 
 
 
 
 
Zespół Chóralny z Reszek na występie 22.07.1954 r. w Olsztynie, dyryguje Marceli Jurdeczka
 
 
 
 
 
Program telewizyjny z udzialem Marcelego Jurdeczki (pierwszy z prawej)
 
  
 +
Plik:Zakończenie studiów w Państwowym konserwatorium Muzycznym Poznań 1933 r..jpg|Zakończenie studiów w Państwowym konserwatorium Muzycznym Poznań 1933 r.
  
Uroczystość 25-lecia zasiedlenia Reszek przez repatriantów z Wileńszczyzny (upamiętnienie to zorganizował Marceli Jurdeczka), 11.11.1970 r.
+
Plik:Popisy uczniów Ogniska Muzycznego.jpg|Popisy uczniów z Ogniska Muzycznego
(1930-1973) – nauczyciel, działacz społeczny, animator kultury
 
  
Spis treści
+
Plik:Poznan-Dębiec z M. Kubacki z klasą.jpg|Poznań Dębiec, M. Kubacki z klasą
1 Biografia
 
2 Działalność
 
3 Ciekawostki
 
4 Bibliografia
 
5 Przypisy
 
Biografia
 
Urodził się we Francji 31 grudnia 1930 r. w miejscowości Ensisheim koło Kolmar w Alzacji, w rodzinie polskiego emigranta Ignacego Jurdeczki (uczestnika Powstania Wielkopolskiego z 1918 r.) i Marty ze Zdrojków. Jego ojciec pochodził z Chojna koło Rawicza, a do Francji wyemigrował w poszukiwaniu pracy po I wojnie światowej. Jego matka pochodziła z rodziny mieszkającej w miejscowości Rożental, położonej koło Nowego Miasta Lubawskiego.
 
  
W 1936 r. Marceli wrócił wraz z rodziną do Rożentala. Tutaj rozpoczął naukę szkolną i mimo okupacji hitlerowskiej kontynuował ją na tajnych kompletach.
+
Plik:Przy tablicy na SN (2).jpg|Przy tablicy na SN
  
Po zakończeniu II wojny światowej, w 1945 r. ukończył klasę siódmą i zdał egzamin wstępny do gimnazjum w Lubawie. W tym samym roku rodzina przeprowadziła się do Ostródy. W 1949 r. ukończył gimnazjum, a kilka lat później studia na Wydziale Historii Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. W tym czasie zamieszkał we wsi Reszki, w gminie Samborowo, w powiecie ostródzkim.
+
Plik:Tablica pamiatkowa na budynku.jpg|Tablica pamiątkowa na budynku
  
W 1957 r. ożenił się z Joanną Walentynowicz, która przyjechała do Polski z rodziną z Wileńszczyzny,z Nowych Święcian.
+
</gallery>
  
Zmarł 8 października 1973 r.[1] Został pochowany na cmentarzu w Rożentalu koło Ostródy. Żona Joanna zmarła w 1998 r. Spoczywa również na cmentarzu w Rożentalu.
+
==Bibliografia==
 
+
#Maziejuk, Henryk: U siebie we wsi / Henryk Maziejuk // „Zarzewie”. – 1971, nr 2, s. 3-4.
Działalność
+
#Peter, Tadeusz: Marceli Jurdeczka, działacz społeczny i kulturalny / Tadeusz Peter // „Ziemia Ostródzka”. – 1986, nr 4, s. 15-17.
Po ukończeniu gimnazjum, w odpowiedzi na apel władz, zgłosił się do pracy we wsi Reszki, w charakterze nauczyciela niekwalifikowanego. Tutaj pracował aż do 1972 r. Niemal od samego początku podjął działalność społeczną i kulturalną. Zorganizował we wsi Ochotniczą Straż Pożarną. Zaangażował ludzi w budowę remizy strażackiej. Mając na uwadze problemy integracji ludności napływowej i autochtonicznej, a także pielęgnowanie wartości kultury ludu mazurskiego, zorganizował w 1950 r. wiejski zespół pieśni i tańca. Składał się on z mieszkańców wielu okolicznych wsi, a jego program opierał się głównie na starych melodiach i tańcach mazurskich, w tym pieśniach zebranych przez Gustawa Gizewiusza. Zespół uczestniczył nie tylko w uroczystościach powiatowych i wojewódzkich, ale także brał udział w licznych konkursach i przeglądach ogólnopolskich, zorganizowanych m.in. w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Lublinie, Szczecinie.
+
#Połoniewicz, Zbigniew: Marceli Jurdeczka / Zbigniew Połoniewicz // „Ziemia Ostródzka”. – 1987, nr 1, s. 14.
 
+
#Informacja od córki - Marii Koska (z domu Jurdeczka).
W 1972 r. objął stanowisko dyrektora Muzeum Budownictwa Ludowego w Olsztynku. Należał do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego, w którym pełnił liczne funkcje - od poziomu gminy do władz wojewódzkich. Był też aktywnym działaczem Związku Nauczycielstwa Polskiego – w ognisku, oddziale powiatowym, a także w Zarządzie Okręgu, w którym przez dwie kadencje pełnił funkcję wiceprezesa. Udzielał się w Związku Hodowców Koni, hodował konie rasowe. Angażował się w zachowanie koni zanikającej rasy z oszmiany, przywiezionych przez osiedlającą się ludność z Wileńszczyzny. Był myśliwym, zaangażowanym w działalność Koła Łowieckiego.
 
 
 
Ponieważ biegle władał językiem niemieckim, zajmował się pomocą ludności niemieckiej przy załatwianiu wszelkich formalności związanych z wyjazdami w ramach łączenia rodzin do RFN czy NRD w latach 60-tych i 70-tych
 
 
 
Był również rolnikiem i hodowcą. Aby uniknąć obowiązkowego w tamtych czasach wstąpienia do PZPR, zaczął uprawiać działkę rolną, należącą do szkoły. Później dokupił i wydzierżawił dodatkowo ziemie uprawne. Pozwoliło mu to na przynależność do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego
 
 
 
Ciekawostki
 
W 1970 r. Telewizja Polska nagrała w Reszkach specjalny reportaż pt. Wesołe mazurskie, aby pokazać problemy integracyjne ludności, jej dorobek i wkład nauczyciela w rozwój kultury wsi.
 
Reszki jako pierwsza wieś w powiecie ostródzkim zostala zelektryfikowana. Pierwszy raz prad popłynął na ślub Elisabeth Schönwald i Krajzewicza (poczatek lat 50-tych).
 
Zbiór reportaży Mariana Brandysa. Jeden z nich jest poświęcony Marcelemu Jurdeczce
 
Jurdeczka2.jpg
 
 
Jurdeczka1.jpg
 
 
Jurdeczka3.jpg
 
Bibliografia
 
Maziejuk, Henryk: U siebie we wsi / Henryk Maziejuk // „Zarzewie”. – 1971, nr 2, s. 3-4.
 
Peter, Tadeusz: Marceli Jurdeczka, działacz społeczny i kulturalny / Tadeusz Peter // „Ziemia Ostródzka”. – 1986, nr 4, s. 15-17.
 
Połoniewicz, Zbigniew: Marceli Jurdeczka / Zbigniew Połoniewicz // „Ziemia Ostródzka”. – 1987, nr 1, s. 14.
 
Przypisy
 
Informacja od córki - Marii Koska (z domu Jurdeczka).
 
Kategorie: Organizatorzy i animatorzy kulturyDziałacze społeczniPowiat ostródzkiOstróda (gmina wiejska)Powiat iławskiLubawa (gmina wiejska)Nauczyciele i dyrektorzy placówek oświatowych1945-19891990-
 
widok
 
strona
 
dyskusja
 
edytuj
 
historia
 
E. Podolska dyskusja preferencje edycje wyloguj
 
Szukaj
 
 
wyszukiwanie zaawansowane
 
Wyszukiwanie rozszerzone
 
Indeks haseł
 
Indeks kategorii
 
główne kategorie
 
Data
 
Miejsce
 
Osoby
 
Organizacje/instytucje
 
Wydarzenia
 
Temat
 
Dzieła
 
narzędzia
 
Linkujące
 
Zmiany w linkowanych
 
Prześlij plik
 
Strony specjalne
 
Wersja do druku
 
Link do tej wersji
 
Informacje o tej stronie
 
Powered by MediaWiki
 
Tę stronę ostatnio zmodyfikowano o 07:53, 19 lut 2018. Tę stronę obejrzano 5621 razy. Zasady zachowania poufności O LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR Informacje prawDodaj tu swoja treść
 
  
[[category:Nauczyciele i dyrektorzy placówek oświatowych]]
+
[[Kategoria: Organizatorzy i animatorzy kultury|Kubacki,Maksymilian]]
 +
[[Kategoria:Działacze społeczni|Kubacki,Maksymilian]]
 +
[[Kategoria:Powiat ostródzki|Kubacki,Maksymilian]]
 +
[[Kategoria:Ostróda (gmina wiejska)|Kubacki,Maksymilian]]
 +
[[Kategoria:Powiat iławski|Kubacki,Maksymilian]]
 +
[[Kategoria:Lubawa (gmina wiejska)|Kubacki,Maksymilian]]
 +
[[Kategoria:Nauczyciele i dyrektorzy placówek oświatowych|Kubacki,Maksymilian]]
 +
[[Kategoria:1945-1989|Kubacki,Maksymilian]]
 +
[[Kategoria:1990-|Kubacki,Maksymilian]]

Wersja z 09:06, 5 mar 2020

Maksymilian Kubacki

(1930-1973) – nauczyciel, działacz społeczny, animator kultury

Biografia

Urodził się we Francji 31 grudnia 1930 r. w miejscowości Ensisheim koło Kolmar w Alzacji, w rodzinie polskiego emigranta Ignacego Jurdeczki (uczestnika Powstania Wielkopolskiego z 1918 r.) i Marty ze Zdrojków. Jego ojciec pochodził z Chojna koło Rawicza, a do Francji wyemigrował w poszukiwaniu pracy po I wojnie światowej. Jego matka pochodziła z rodziny mieszkającej w miejscowości Rożental, położonej koło Nowego Miasta Lubawskiego.

W 1936 r. Marceli wrócił wraz z rodziną do Rożentala. Tutaj rozpoczął naukę szkolną i mimo okupacji hitlerowskiej kontynuował ją na tajnych kompletach.

Po zakończeniu II wojny światowej, w 1945 r. ukończył klasę siódmą i zdał egzamin wstępny do gimnazjum w Lubawie. W tym samym roku rodzina przeprowadziła się do Ostródy. W 1949 r. ukończył gimnazjum, a kilka lat później studia na Wydziale Historii Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. W tym czasie zamieszkał we wsi Reszki, w gminie Samborowo, w powiecie ostródzkim.

W 1957 r. ożenił się z Joanną Walentynowicz, która przyjechała do Polski z rodziną z Wileńszczyzny,z Nowych Święcian.

Zmarł 8 października 1973 r. Został pochowany na cmentarzu w Rożentalu koło Ostródy. Żona Joanna zmarła w 1998 r. Spoczywa również na cmentarzu w Rożentalu.

Działalność

Po ukończeniu gimnazjum, w odpowiedzi na apel władz, zgłosił się do pracy we wsi Reszki, w charakterze nauczyciela niekwalifikowanego. Tutaj pracował aż do 1972 r. Niemal od samego początku podjął działalność społeczną i kulturalną. Zorganizował we wsi Ochotniczą Straż Pożarną. Zaangażował ludzi w budowę remizy strażackiej. Mając na uwadze problemy integracji ludności napływowej i autochtonicznej, a także pielęgnowanie wartości kultury ludu mazurskiego, zorganizował w 1950 r. wiejski zespół pieśni i tańca. Składał się on z mieszkańców wielu okolicznych wsi, a jego program opierał się głównie na starych melodiach i tańcach mazurskich, w tym pieśniach zebranych przez Gustawa Gizewiusza. Zespół uczestniczył nie tylko w uroczystościach powiatowych i wojewódzkich, ale także brał udział w licznych konkursach i przeglądach ogólnopolskich, zorganizowanych m.in. w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Lublinie, Szczecinie.

W 1972 r. objął stanowisko dyrektora Muzeum Budownictwa Ludowego w Olsztynku. Należał do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego, w którym pełnił liczne funkcje - od poziomu gminy do władz wojewódzkich. Był też aktywnym działaczem Związku Nauczycielstwa Polskiego – w ognisku, oddziale powiatowym, a także w Zarządzie Okręgu, w którym przez dwie kadencje pełnił funkcję wiceprezesa. Udzielał się w Związku Hodowców Koni, hodował konie rasowe. Angażował się w zachowanie koni zanikającej rasy z oszmiany, przywiezionych przez osiedlającą się ludność z Wileńszczyzny. Był myśliwym, zaangażowanym w działalność Koła Łowieckiego.

Ponieważ biegle władał językiem niemieckim, zajmował się pomocą ludności niemieckiej przy załatwianiu wszelkich formalności związanych z wyjazdami w ramach łączenia rodzin do RFN czy NRD w latach 60-tych i 70-tych

Był również rolnikiem i hodowcą. Aby uniknąć obowiązkowego w tamtych czasach wstąpienia do PZPR, zaczął uprawiać działkę rolną, należącą do szkoły. Później dokupił i wydzierżawił dodatkowo ziemie uprawne. Pozwoliło mu to na przynależność do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego

Ciekawostki

W 1970 r. Telewizja Polska nagrała w Reszkach specjalny reportaż pt. Wesołe mazurskie, aby pokazać problemy integracyjne ludności, jej dorobek i wkład nauczyciela w rozwój kultury wsi. Reszki jako pierwsza wieś w powiecie ostródzkim zostala zelektryfikowana. Pierwszy raz prad popłynął na ślub Elisabeth Schönwald i Krajzewicza (poczatek lat 50-tych). Zbiór reportaży Mariana Brandysa. Jeden z nich jest poświęcony Marcelemu Jurdeczce

Zdjęcia

Bibliografia

  1. Maziejuk, Henryk: U siebie we wsi / Henryk Maziejuk // „Zarzewie”. – 1971, nr 2, s. 3-4.
  2. Peter, Tadeusz: Marceli Jurdeczka, działacz społeczny i kulturalny / Tadeusz Peter // „Ziemia Ostródzka”. – 1986, nr 4, s. 15-17.
  3. Połoniewicz, Zbigniew: Marceli Jurdeczka / Zbigniew Połoniewicz // „Ziemia Ostródzka”. – 1987, nr 1, s. 14.
  4. Informacja od córki - Marii Koska (z domu Jurdeczka).