Ludwik Czarnecki: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
(Added tag: '2001-2010')
 
(Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
(1924- ) - kowal z Iławy, zajmuje się kowalstwem artystycznym  
+
 
 +
(1924- ) - kowal z [[ewim:Iława|Iławy]], zajmuje się kowalstwem artystycznym  
 
==Biografia==
 
==Biografia==
 
Osiedlił się w Iławie na początku lat 70-tych XX wieku. Wybudował najpierw dom, a następnie kuźnię służącą również innym twórcom.
 
Osiedlił się w Iławie na początku lat 70-tych XX wieku. Wybudował najpierw dom, a następnie kuźnię służącą również innym twórcom.
Linia 5: Linia 6:
 
Działał społecznie w [[Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „Pojezierze”|Stowarzyszeniu Społeczno-Kulturalnym „Pojezierze”]] oraz [[Izba Twórczości Ludowej w Iławie|Izbie Twórczości Ludowej w Iławie]]. Był zastępcą przewodniczącego Rady [[Ośrodek Twórczości Ludowej i Regionalnej w Iławie|Ośrodka Twórczości Ludowej i Regionalnej w Iławie]] przy [[Oddział Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego „Pojezierze”|Oddziale Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego „Pojezierze”]] w Iławie.
 
Działał społecznie w [[Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „Pojezierze”|Stowarzyszeniu Społeczno-Kulturalnym „Pojezierze”]] oraz [[Izba Twórczości Ludowej w Iławie|Izbie Twórczości Ludowej w Iławie]]. Był zastępcą przewodniczącego Rady [[Ośrodek Twórczości Ludowej i Regionalnej w Iławie|Ośrodka Twórczości Ludowej i Regionalnej w Iławie]] przy [[Oddział Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego „Pojezierze”|Oddziale Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego „Pojezierze”]] w Iławie.
 
==Twórczość==  
 
==Twórczość==  
Kowalstwem zajął się w 1960 roku. „Zacząłem mając 16 lat - opowiada kowal-elektromonter. - Jestem samoukiem. Dużo podpatrywałem, jak żelazo kuli starsi ode mnie. Ale naprawdę zacząłem pracę  w mojej iławskiej kuźni, którą zbudowałem w dwa lata.”<ref>PRZYPIS</ref>
+
Kowalstwem zajął się w 1960 roku. „Zacząłem mając 16 lat - opowiada kowal-elektromonter. - Jestem samoukiem. Dużo podpatrywałem, jak żelazo kuli starsi ode mnie. Ale naprawdę zacząłem pracę  w mojej iławskiej kuźni, którą zbudowałem w dwa lata.”<ref>Safianowski, Radosław, ''Trzeba lubić metal : ginący zawód - żyjąca tradycja'', „Kurier Iławski”, 1998, nr 41, s. 6. </ref>
 
<br>Wykonuje przedmioty tradycyjne np.: okucia, zawiasy, uchwyty, kraty ale również świeczniki, żyrandole, zestawy kominkowe. Krótko, ale zajmował się także rzeźbą monumentalną. Jego autorstwa są trzy świątki  o wysokości 5 metrów każdy stojące w Sępopolu.
 
<br>Wykonuje przedmioty tradycyjne np.: okucia, zawiasy, uchwyty, kraty ale również świeczniki, żyrandole, zestawy kominkowe. Krótko, ale zajmował się także rzeźbą monumentalną. Jego autorstwa są trzy świątki  o wysokości 5 metrów każdy stojące w Sępopolu.
 +
 
==Przypisy==
 
==Przypisy==
 
<references/>
 
<references/>
 
==Bibliografia==
 
==Bibliografia==
#
+
#Safianowski, Radosław: ''Trzeba lubić metal : ginący zawód - żyjąca tradycja'' / Radosław Safianowski // „Kurier Iławski”, 1998, nr 41, s. 6.
[[Category:1945-1960]]
+
[[Category:Rzemiosło artystyczne]]
[[Category:1961-1970]]
+
[[Category:Twórcy ludowi]]
[[Category:1971-1980]]
+
[[Category:Iława]]
[[Category:1981-1990]]
+
[[Category:1945-1989]]
[[Category:1991-2000]]
+
[[Category:1990-]]
[[Category:2001-2010]]
+
 
 +
[[Category:Sztuka ludowa]]
 +
[[Category:Powiat iławski]]

Aktualna wersja na dzień 11:44, 20 lut 2015

(1924- ) - kowal z Iławy, zajmuje się kowalstwem artystycznym

Biografia

Osiedlił się w Iławie na początku lat 70-tych XX wieku. Wybudował najpierw dom, a następnie kuźnię służącą również innym twórcom.

Działalność

Działał społecznie w Stowarzyszeniu Społeczno-Kulturalnym „Pojezierze” oraz Izbie Twórczości Ludowej w Iławie. Był zastępcą przewodniczącego Rady Ośrodka Twórczości Ludowej i Regionalnej w Iławie przy Oddziale Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego „Pojezierze” w Iławie.

Twórczość

Kowalstwem zajął się w 1960 roku. „Zacząłem mając 16 lat - opowiada kowal-elektromonter. - Jestem samoukiem. Dużo podpatrywałem, jak żelazo kuli starsi ode mnie. Ale naprawdę zacząłem pracę w mojej iławskiej kuźni, którą zbudowałem w dwa lata.”[1]
Wykonuje przedmioty tradycyjne np.: okucia, zawiasy, uchwyty, kraty ale również świeczniki, żyrandole, zestawy kominkowe. Krótko, ale zajmował się także rzeźbą monumentalną. Jego autorstwa są trzy świątki o wysokości 5 metrów każdy stojące w Sępopolu.

Przypisy

  1. Safianowski, Radosław, Trzeba lubić metal : ginący zawód - żyjąca tradycja, „Kurier Iławski”, 1998, nr 41, s. 6.

Bibliografia

  1. Safianowski, Radosław: Trzeba lubić metal : ginący zawód - żyjąca tradycja / Radosław Safianowski // „Kurier Iławski”, 1998, nr 41, s. 6.