Ludwik Czarnecki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(Added tag: 'Powiat iławski') |
|||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
Działał społecznie w [[Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „Pojezierze”|Stowarzyszeniu Społeczno-Kulturalnym „Pojezierze”]] oraz [[Izba Twórczości Ludowej w Iławie|Izbie Twórczości Ludowej w Iławie]]. Był zastępcą przewodniczącego Rady [[Ośrodek Twórczości Ludowej i Regionalnej w Iławie|Ośrodka Twórczości Ludowej i Regionalnej w Iławie]] przy [[Oddział Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego „Pojezierze”|Oddziale Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego „Pojezierze”]] w Iławie. | Działał społecznie w [[Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „Pojezierze”|Stowarzyszeniu Społeczno-Kulturalnym „Pojezierze”]] oraz [[Izba Twórczości Ludowej w Iławie|Izbie Twórczości Ludowej w Iławie]]. Był zastępcą przewodniczącego Rady [[Ośrodek Twórczości Ludowej i Regionalnej w Iławie|Ośrodka Twórczości Ludowej i Regionalnej w Iławie]] przy [[Oddział Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego „Pojezierze”|Oddziale Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego „Pojezierze”]] w Iławie. | ||
==Twórczość== | ==Twórczość== | ||
| − | Kowalstwem zajął się w 1960 roku. „Zacząłem mając 16 lat - opowiada kowal-elektromonter. - Jestem samoukiem. Dużo podpatrywałem, jak żelazo kuli starsi ode mnie. Ale naprawdę zacząłem pracę w mojej iławskiej kuźni, którą zbudowałem w dwa lata.”<ref> | + | Kowalstwem zajął się w 1960 roku. „Zacząłem mając 16 lat - opowiada kowal-elektromonter. - Jestem samoukiem. Dużo podpatrywałem, jak żelazo kuli starsi ode mnie. Ale naprawdę zacząłem pracę w mojej iławskiej kuźni, którą zbudowałem w dwa lata.”<ref>Safianowski, Radosław, ''Trzeba lubić metal : ginący zawód - żyjąca tradycja'',„Kurier Iławski”, 1998, nr 41, s. 6. </ref> |
<br>Wykonuje przedmioty tradycyjne np.: okucia, zawiasy, uchwyty, kraty ale również świeczniki, żyrandole, zestawy kominkowe. Krótko, ale zajmował się także rzeźbą monumentalną. Jego autorstwa są trzy świątki o wysokości 5 metrów każdy stojące w Sępopolu. | <br>Wykonuje przedmioty tradycyjne np.: okucia, zawiasy, uchwyty, kraty ale również świeczniki, żyrandole, zestawy kominkowe. Krótko, ale zajmował się także rzeźbą monumentalną. Jego autorstwa są trzy świątki o wysokości 5 metrów każdy stojące w Sępopolu. | ||
==Przypisy== | ==Przypisy== | ||
<references/> | <references/> | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
| − | # | + | #Safianowski, Radosław: ''Trzeba lubić metal : ginący zawód - żyjąca tradycja'' / Radosław Safianowski // „Kurier Iławski”, 1998, nr 41, s. 6. |
[[Category:1945-1960]] | [[Category:1945-1960]] | ||
[[Category:1961-1970]] | [[Category:1961-1970]] | ||
Wersja z 08:24, 15 lis 2010
(1924- ) - kowal z Iławy, zajmuje się kowalstwem artystycznym
Spis treści
Biografia
Osiedlił się w Iławie na początku lat 70-tych XX wieku. Wybudował najpierw dom, a następnie kuźnię służącą również innym twórcom.
Działalność
Działał społecznie w Stowarzyszeniu Społeczno-Kulturalnym „Pojezierze” oraz Izbie Twórczości Ludowej w Iławie. Był zastępcą przewodniczącego Rady Ośrodka Twórczości Ludowej i Regionalnej w Iławie przy Oddziale Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego „Pojezierze” w Iławie.
Twórczość
Kowalstwem zajął się w 1960 roku. „Zacząłem mając 16 lat - opowiada kowal-elektromonter. - Jestem samoukiem. Dużo podpatrywałem, jak żelazo kuli starsi ode mnie. Ale naprawdę zacząłem pracę w mojej iławskiej kuźni, którą zbudowałem w dwa lata.”[1]
Wykonuje przedmioty tradycyjne np.: okucia, zawiasy, uchwyty, kraty ale również świeczniki, żyrandole, zestawy kominkowe. Krótko, ale zajmował się także rzeźbą monumentalną. Jego autorstwa są trzy świątki o wysokości 5 metrów każdy stojące w Sępopolu.
Przypisy
- ↑ Safianowski, Radosław, Trzeba lubić metal : ginący zawód - żyjąca tradycja,„Kurier Iławski”, 1998, nr 41, s. 6.
Bibliografia
- Safianowski, Radosław: Trzeba lubić metal : ginący zawód - żyjąca tradycja / Radosław Safianowski // „Kurier Iławski”, 1998, nr 41, s. 6.
