Lucjan Marzewski: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Linia 1: Linia 1:
 +
[[Image:aclucjan.jpg|thumb|right|200px|Lucjan Marzewski w latach 70-tych.<br>Źródło: Archiwum [[Andrzej Cieślak|Andrzeja Cieślaka]]]]
 
(1943-2015) – chórmistrz, kompozytor, wykładowca akademicki
 
(1943-2015) – chórmistrz, kompozytor, wykładowca akademicki
  

Wersja z 10:23, 16 sie 2017

Lucjan Marzewski w latach 70-tych.
Źródło: Archiwum Andrzeja Cieślaka

(1943-2015) – chórmistrz, kompozytor, wykładowca akademicki

Biografia

Urodził się 22 czerwca 1943 r. w Szkwie. Absolwent klasy prof. Benedykta Konowalskiego na Wydziale Kompozycji, Teorii i Dyrygentury Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie (dyplom w 1970 r.). W 1977 r. zrealizował przewód artystyczny I stopnia, w 1988 przewód artystyczny II stopnia. W 1994 r. otrzymał tytuł profesora sztuk muzycznych. Był członkiem Polskiego Związków Chórów i Orkiestr, Polskiego Instytutu Muzycznego oraz Stowarzyszenia Autorów ZAiKS.
Od 1974 r. pracował w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Olsztynie (1974-1978 jako starszy asystent, 1978-1988 jako adiunkt). Równolegle pracował w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy (w latach 1984-1988 jako adiunkt) oraz w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Bydgoszczy (1988-1992). W WSP pełnił funkcje: kierownika Katedry Wychowania Muzycznego (1989-1994), prodziekana Wydziału Pedagogicznego (1990-1993), prorektora (1993-1994), dziekana Wydziału Wychowania Artystycznego (1996-1999). Od 1999 r. był kierownikiem Katedry Muzyki, następnie dyrektorem Instytutu Muzyki UWM (do 2010 r.).

Zmarł 17 sierpnia 2015 r. [1]

Działalność artystyczna

W latach 1972-1974 był dyrygentem Centralnego Zespołu Artystycznego. Przez wiele lat (1974-1994) był związany z Teatrem im. Stefana Jaracza w Olsztynie, gdzie pełnił funkcję kierownika muzycznego. W latach 1975-1989 był dyrygentem olsztyńskiego Chóru Męskiego „Surma”. Współpracował jako konsultant artystyczny z dobromiejskim chórem „Canzonetta”.
We wczesnym okresie twórczości komponował na potrzeby spektakli teatralnych (około stu kompozycji i opracowań). Z tego okresu pochodzą tylko nieliczne utwory chóralne. W latach 90-tych skoncentrował się głównie na utworach chóralnych i instrumentalnych – jest autorem kilkudziesięciu kompozycji, które ukazały się drukiem w dwóch zbiorach, a wykonane zostały podczas koncertów w latach 2005-2007. Jego utwory cechuje nowoczesna stylistyka, dramatyczne napięcie przeciwstawione tradycyjnej melodyce i kolorystycznie traktowana harmonika, jak również równowaga między elementami popisu wirtuozerskiego i tradycyjnymi środkami artystycznymi[2].

Nagrody i odznaczenia

  • Zasłużony Działacz Kultury (1980)
  • Zasłużony dla Warmii i Mazur (1985)
  • Srebrny Krzyż Zasługi (1989)
  • Nagroda na Festiwalu pieśni o morzu w Wejherowie (2000) [za utwór Fantazja morska]
  • Złoty Krzyż Zasługi (2001)

Publikacje

  • Opracowanie zbiorów utworów:
    • Orle biały, coś powrócił... (1991)
    • Pieśni Warmii i Mazur na chóry a capella (1994)
  • Zbiory kompozycji własnych:
    • Muzyka chóralna (2000)
    • Muzyka chóralna i instrumentalna (2003)
  • Prace redakcyjne:
    • Edukacja muzyczna dzieci i młodzieży z uwzględnieniem specyfiki regionu (1998)

Bibliografia

  1. Słownik biograficzny profesorów Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie / red. Maria Fafińska [et al.]. – Wyd. drugie. – Olsztyn : Wydawnictwo UWM, 2009. – S. 129.
  2. Szatrawski, Krzysztof Dariusz: Twórczość kompozytorska na Warmii i Mazurach po roku 1989 / Krzysztof D. Szatrawski // W: Kompozytorzy w kulturze XX-wiecznej Warmi / pod red. Krzysztofa D. Szatrawskiego. – Barczewo : Stowarzyszenie Inicjatyw Obywatelskich, 2009. – S. 11-25.

Zobacz też

Przypisy

  1. http://wiadomosci.onet.pl/olsztyn/nie-zyje-prof-lucjan-marzewski/chqf07
  2. Za: Szatrawski Krzysztof D., Twórczość kompozytorska na Warmii i Mazurach po roku 1989 [W:] Kompozytorzy w kulturze XX-wiecznej Warmi, pod red. Krzysztofa D. Szatrawskiego, Barczewo, Stowarzyszenie Inicjatyw Obywatelskich, 2009, s. 17.