Lubomira Tarapacka: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
m
Linia 1: Linia 1:
(1941-2002) - aktorka
+
[[Image:Tarapacka.jpg|thumb|right|200px||Źródło: Prusiński, Tadeusz, Jest teatr w Olsztynie,Olsztyn, Teatr im. Stefana Jaracza, 2005. ]](1941-2002) - aktorka
  
 
==Biografia==
 
==Biografia==

Wersja z 17:38, 29 cze 2010

Źródło: Prusiński, Tadeusz, Jest teatr w Olsztynie,Olsztyn, Teatr im. Stefana Jaracza, 2005.
(1941-2002) - aktorka

Biografia

Urodziła się 7 kwietnia 1941 roku w Kalinkowie. Ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie. Studia rozpoczęła Wydziale Lalkarskim, ukończyła Wydział Aktorski (1965). 1 lipca 1965 roku związała się z Teatrem im. Stefana Jaracza w Olsztynie, z krótką przerwą na teatr w Białymstoku. Aktywnie działała społecznie, przez ponad 20 lat pełniła funkcję prezesa olsztyńskiego oddziału Związku Aktorów Scen Polskich. W 2002 roku zdobyła tytuł Regionalny Mistrz Mowy Polskiej, nominowana do ogólnopolskiego programu Mistrz Mowy Polskiej. Zmarła 1 czerwca 2002 roku w Olsztynie.

Twórczość

Debiutowała 21 października 1965 roku w sztuce Marka Domańskiego „Ktoś nowy” w reż. Tadeusza Kozłowskiego. Przez wiele lat pracy w olsztyńskim teatrze stworzyła wiele ról, publiczność szczególnie ceniła role komediowe Alinę w „Ciotuni” A. Fredry (1967), Mariankę w „Świętoszku” Moliera (1969), Rosalindę w „Królu Mięsopuście” J. M. Rymkiewicza (1974), Agafię w „Ożenku” N. Gogola (1974), Balbinę Kłaczek w „Romansie z wodewilu” W. Krzemińskiego (1988), Annę Andrejewnę w „Rewizorze” N. Gogola (1988), Wielosławską w „Przedwiośniu” S. Żeromskiego (1989), Rózię i Pannę Franciszkę w wiązance piosenek „Nie tylko we Lwowie” W. Dzieduszyckiego (1990). Współpracowała z olsztyńską Estradą. Zagrała w filmach „Dancing w kwaterze Hitlera” (1968) oraz „Kraj świata” (1993).

Bibliografia

  1. Lubomira Tarapacka // U Jaracza. – 2002, nr [2], s. 6.
  2. Szyłłejko, Tadeusz: Lubomira Tarapacka nie żyje / Tadeusz Szyłłejko. – Il. // Gazeta Wyborcza. – 2002, nr 127, dod. Olsztyn, s. 3.