Kościół pw. św. Mikołaja w Sętalu: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | [[ | + | [[image:kosc setal.jpg|thumb|right|290px| Fot. Mieczysław Kalski]] |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
Zabytek architektury sakralnej wzniesiony na początku XX wieku. | Zabytek architektury sakralnej wzniesiony na początku XX wieku. | ||
| Linia 28: | Linia 24: | ||
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
| + | *[[ewim:Parafia pw. św. Mikołaja w Sętalu|Parafia pw. św. Mikołaja w Sętalu]] | ||
*[[Marcin Kromer |Marcin Kromer]] | *[[Marcin Kromer |Marcin Kromer]] | ||
*[[Friedrich Heitmann |Fritz Heitmann]] | *[[Friedrich Heitmann |Fritz Heitmann]] | ||
| Linia 49: | Linia 46: | ||
[[Category:Powiat olsztyński]] | [[Category:Powiat olsztyński]] | ||
[[Category:Dywity (gmina wiejska)]] | [[Category:Dywity (gmina wiejska)]] | ||
| − | [[Category: | + | [[Category:1801-1918]] |
Aktualna wersja na dzień 13:33, 10 sie 2015
Zabytek architektury sakralnej wzniesiony na początku XX wieku.
Spis treści
Lokalizacja
Kościół został wybudowany na terenie wsi Sętal (niem. Süssenthal). Wieś położona jest w gminie Dywity, w powiecie olsztyńskim.
Historia
O pierwszej świątyni w tej miejscowości wzmiankowano już w dokumentach z 1344 roku. Niewiele jednak wiadomo na temat jej wyglądu. Została ona zniszczona, prawdopodobnie w czasie wojny polsko-krzyżackiej w latach 1519-1521. W XVI wieku kościół odbudowano. W dniu 30 października 1583 roku jego konsekracji dokonał biskup Marcin Kromer ku czci Wszystkich Świętych i św. Mikołaja. W 1908 roku kościół ten został całkowicie zniszczony w wyniku pożaru. Już w tym samym roku podjęto jego obudowę według projektu Fritza Heitmanna z Królewca. Prace zakończono w 1910 roku, a 11 lipca 1911 roku konsekracji nowej świątyni, pod dotychczasowym wezwaniem, dokonał biskup Augustyn Bludau.
Opis
Jest to kościół orientowany, neogotycki, trójnawowy, halowy. Wzniesiono go z czerwonej cegły na rzucie prostokąta. Po stronie wschodniej znajduje się węższe i niższe od korpusu budowli, prosto zamknięte prezbiterium z dwoma zakrystiami po bokach. Od zachodu przylega do niego kwadratowa wieża z kruchtą w przyziemiu, ozdobiona blendami, bliźnimi półkolistymi wnękami, tynkowanym fryzem opaskowym, a także szczytami sterczynowo-schodkowymi. Całość przykryto dachem dwuspadowym, z którego wyrasta smukła wieża zwieńczona kutym krzyżem. Korpus został oszkarpowany, a jego ściany podzielone na przęsła oknami ostrołukowymi. Od strony południowej znajduje się druga krucha. Również korpus nawowy oraz prezbiterium i zakrystie ozdobiono blendami i półkolistymi, tynkowanymi wnękami, wklęsłymi fryzami i sterczynowo-schodkowymi szczytami. Całość przykryto dwuspadowym dachem z dachówki (korpus i prezbiterium – oddzielnym, zakrystie – jednospadowym).
Wyposażenie
Wystrój i wyposażenie wnętrza jest jednolite i utrzymane w stylu neogotyckim (z początku XX wieku). W ołtarzu głównym znajdują się: drewniana rzeźba Trójcy Przenajświętszej wśród płaskorzeźbionych scen z życia Chrystusa, a także rzeźby św. Mikołaja i aniołów. W ołtarzu bocznym lewym umieszczono rzeźbę Matki Boskiej Różańcowej ze św. Dominikiem oraz świętych: Anny i Joachima, natomiast w ołtarzu prawym – płaskorzeźbę Przemienienia Pańskiego oraz świętych: Walentego i Bartłomieja. W kościele zachowały się cenne zabytki sztuki złotniczej, w tym m.in.:
- kielich wczesnobarokowy z około połowy XVII wieku, wykonany przez złotnika braniewskiego, Krzysztofa Schmidta
- kielich z 1702 roku wykonany przez złotnika z Lidzbarka Warmińskiego, Jana Bartolomowicza,
- kielich z 1748 roku, wykonany przez złotnika dobromiejskiego, Antoniego Kriegera,
- kielichy: z około 1722 roku i z 1725 roku oraz srebrne naczynie na oleje święte, wykonane przez złotnika olsztyńskiego, Jana Geese,
- puszka na komunikanty z połowy XVII wieku,
- pacyfikał w kształcie krzyża z początku XVIII wieku, wykonany w warsztacie złotnika Jerzego Mittaga w Dobrym Mieście.
Ciekawostki
- W dawnych inwentarzach kościelnych, wśród zabytkowych przedmiotów, wymieniano renesansową monstrancję z 1595 roku. Przypuszczano, że spłonęła ona wraz z innymi elementami wyposażenia kościoła w 1908 roku. W niewyjaśnionych okolicznościach monstrancja ta pojawiła się na aukcji w Lucernie (Szwajcaria) w 1931 roku. Mimo usilnych starań ówczesnych władz diecezjalnych monstrancja została sprzedana i trafiła do prywatnej galerii.
Zobacz też
- Parafia pw. św. Mikołaja w Sętalu
- Marcin Kromer
- Fritz Heitmann
- Augustyn Bludau
- Krzysztof Schmidt
- Jan Bartolomowicz
- Antoni Krieger
- Jan Geese
- Jerzy Mittag
Bibliografia
- Kościoły i kaplice Archidiecezji Warmińskiej. Tom 1 / red. Bronisław Magdziarz. – Olsztyn : Kuria Metropolitalna Archidiecezji Warmińskiej, 1999. – S. 48-49.
- Piskorska, Józefa: Złotnictwo sakralne na Warmii w okresie baroku. Cz. II, Ilustrowany katalog zachowanych dzieł / Józefa Piskorska. – Olsztyn : Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne, 2007. – S. 101-103.
- Przewodnik po zabytkowych kościołach Południowej Warmii. – Olsztyn : Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne, 1973. – S. 96-98.
Linki
- Sętal, gmina Dywity (niem. Süssenthal) , materiał zamieszczony na stronie internetowej www.ciekawemazury.pl [dostęp 17.12.2013 r.]
