Kościół pw. św. Jakuba Starszego w Osetniku: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Linia 47: Linia 47:
  
 
[[Category:Powiat lidzbarski]]  
 
[[Category:Powiat lidzbarski]]  
[{Category:Orneta (gmina miejsko-wiejska)]]
+
[[Category:Orneta (gmina miejsko-wiejska)]]
 
[[Category:1401-1500]]
 
[[Category:1401-1500]]

Wersja z 10:35, 24 sty 2015

Kościół w Osetniku, widok z zewnątrz. Fotografia zaczerpnięta z publikacji: S. Siegfried, Deutsche Dorfkirchen, Lipsk 1934, s. 28.
Fot. A. Romulewicz, 27 lipca 2012 r.
Ruiny kościoła. Stan obecny.
Fot. A. Romulewicz, 27 lipca 2012 r.
Ściana zewnętrzna.
Fot. A. Romulewicz, 27 lipca 2012 r.
Ostrołukowe okno.
Fot. A. Romulewicz, 27 lipca 2012 r.
Ściana wschodnia z ołtarzami ok. 1904 r. Fot. A. Ulbrich.
Źródło: Prusy Wschodnie - dokumentacja historycznej prowincji, Warszawa IS PAN, 2006, nr 57621.
Stan kościoła w 1949 roku podczas inwentaryzacji. Źródło: Archiwum Politechniki Warszawskiej.
Patron kościoła św. Jakub Starszy. Fragment polichromii namalowany przez Jana Lossaua. Fotografia ze zbiorów Zentralinstitut fur Kunstgeschichte.

Zabytek architektury sakralnej wzniesiony w XV wieku. Obecnie ruiny.

Lokalizacja

Kościół został wybudowany w centrum wsi Osetnik (niem. Wusen). Wieś położona jest w powiecie lidzbarskim, w gminie Orneta.

Historia

Katolicki kościół w Osetniku został wzniesiony w XV wieku, choć informacje o istnieniu parafii pochodzą już z XIV wieku. Pewne są natomiast wzmianki o plebanie działającym przed 1480 rokiem. W 1582 roku miała miejsce ponowna konsekracja świątyni. Kościół kilkakrotnie ulegał zniszczeniom i poddawany był licznym rekonstrukcjom. W 1688 roku został spalony. Odbudowano go w latach 1698-1700, decydując się na dostawienie wieży nawiązującej stylem do lokalnych wież gotyckich. Budowlę gruntownie przebudowano w 1729 roku. Podobnie podczas remontu z około 1880 roku został znacznie zniekształcony. Największym zniszczeniom uległ jednak w 1945 roku. Przez kolejne lata pozostawał bez zabezpieczenia i opieki, w wyniku czego popadł ruinę. Do dziś zachowały się fragmenty trzech ścian obwodowych świątyni, z elementami okien ostrołukowych z II połowy XIX wieku oraz krucyfiksem. W otoczeniu kościoła istnieje dawny cmentarz.

Opis

Kościół reprezentował styl mieszany: barokowy i gotycki, co wynikało z jego historii. Była to budowla orientowana, murowana z cegły, a w partiach średniowiecznych z kamienia polnego i cegły o układzie gotyckim, z czasem otynkowana. Świątynia miała układ salowy, czteroosiowy, na planie wydłużonego prostokąta. Od zachodu istniała kwadratowa wieża (zburzona prawie do podstaw), od północy – zakrystia, od południa kruchta. We wnętrzu kościoła zachowały się w dolnych partiach ścian bocznych ślady zamurowanych w 1729 roku ostrołukowych blend bliźnich wspartych na konsolkach. Podczas gruntownej przebudowy kościoła na początku XVIII wieku założone zostało we wnętrzu pozorne sklepienie, polichromowane w 1750 roku przez Jana Lossaua z Braniewa (prace ukończone prawdopodobnie w 1751 roku). Na wschodniej elewacji istnieją ślady barokowego fryzu i trójkątnego szczytu z 1729 roku. Przy kruchcie umieszczona była czasza granitowej kropielnicy z czasów średniowiecza.

Wyposażenie

Na wystrój wnętrza o cechach barokowych składały się m.in.:

  • ołtarz główny przypisywany rzeźbiarzowi Janowi Chrystianowi Schmidtowi
  • dwa ołtarze boczne z 1759 roku z figurami św. Marii Magdaleny, św. Jana Ewangelisty, św. Antoniego, św. Franciszka i św. Izydora
  • Późnobarokowe polichromie namalowane przez Jana Lossaua. W iluzjonistycznym obramowaniu architektoniczym tzw. kwadraturze zostały umieszczone trzy sceny. Od zachodu przy prospekcie organowym znajdował się parton kościoła św. Jakub Starszy przedstawiony jako tzw. Jeździec Opatrzności wspomagający chrześcijan w walce, przybywający w ostatniej chwili na ratunek. W połowie kościoła było przedstawienie Trójcy Świętej otoczone postaciami apostołów i ewangelistów umieszczonych w fikcyjnej architekturze. Nad ołtarzem głównym znajdowało się przedstawienia Archanioła Michała strącającego diabły do piekła. Kwadratura zastosowana przez malarza była uproszczoną wersją największego dzieła jezuickiego mistrza kwadratury Andrea Pozzo -Apoteozy św. Ignacego w kościele pod tym samym wezwaniem w Rzymie.

W kościele w Chwalęcinie znajdują się figury ocalone ze zniszczonego kościoła. Są to postacie Ojców Kościoła które znajdowały się w ambonie oraz święci z ołtarzy - obecnie w przestrzeni między ołtarzami oraz trzy figury na prospekcie organowym.

W 2005 roku do Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie trafiły XVIII-wieczne figurki św. Ambrożego i św. Augustyna, autorstwa Jana Frei, z kościoła w Osetniku. Do dziś zachowały się także XVIII-wieczne dzwony.

Zobacz też

Ciekawostka

  • Pomimo, iż kościół w Osetniku jest obecnie w znacznym stopniu zrujnowany, nadal odbywają się w nim nabożeństwa odprawiane przez duchownego z kościoła w Bażynach. Miejsce ołtarza wyznacza znajdujący się na jednej ze ścian zachowany krucyfiks.

Bibliografia

  1. Chrzanowski, Witold: Ziemia bogata w cenne zabytki / Witold Chrzanowski // „Dziennik Elbląski”. - 23 V 2008, nr 119, dod. „IKAT - Gazeta Braniewska”, nr 21, s. 9.
  2. Fryta, Karol: Ołówkiem spisane : kolejne eksponaty w Muzeum Warmii i Mazur / Karol Fryta // „Gazeta Olsztyńska”. - 2005, nr 123, dod. „Olsztyn Dzień po Dniu”, nr 527, s. 4.
  3. Katalog zabytków sztuki. T. 2: Województwo elbląskie. Braniewo, Frombork, Orenta i okolice. Z. 1: tekst / pod red. Mariana Arszyńskiego i Mariana Kutznera. - Warszawa : Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, 1980. - S. 164-165.
  4. Zbiory fotograficzne dawnego Urzędu Konserwatora Zabytków w Królewcu. Dokumentacja historycznej prowincji Prusy Wschodnie / IS PAN w Warszawie, Archiwum Państwowe w Olsztynie, Muzeum Warmii i Mazur, Arch-Info Wrocław, Bildarchiv Foto Marburg. Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego. - Warszawa : IS PAN.