Kaplica pw. św. Anny we Fromborku: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
(Wyposażenie)
(Zobacz też)
Linia 31: Linia 31:
 
*[[ewim:Zespół kurii kanonicznych we Fromborku|Zespół kurii kanonicznych we Fromborku]]
 
*[[ewim:Zespół kurii kanonicznych we Fromborku|Zespół kurii kanonicznych we Fromborku]]
 
*[[Muzeum_Mikołaja_Kopernika_we_Fromborku|Muzeum Mikołaja Kopernika we Fromborku]]
 
*[[Muzeum_Mikołaja_Kopernika_we_Fromborku|Muzeum Mikołaja Kopernika we Fromborku]]
 +
*[[ewim:Chrystian Bernard Schmidt|Chrystian Bernard Schmidt]]
 
<br>
 
<br>
  

Wersja z 18:29, 25 sty 2015

Fot. Anton Ulbrich. Ściana wschodnia z ołtarzami. 1904/1909 rok.
Źródło: Prusy Wschodnie - dokumentacja historycznej prowincji, Warszawa IS PAN, 2006, nr 055844.
Fot. Anton Ulbrich. Ambona. 1904/1909 rok.
Źródło: Prusy Wschodnie - dokumentacja historycznej prowincji, Warszawa IS PAN, 2006, nr 055845.

Zabytek architektury sakralnej wzniesiony w pierwszej połowie XV wieku.

Lokalizacja

Kaplica powstała w obrębie średniowiecznej zabudowy Fromborka (niem. Frauenburg), przy szpitalu pw. Św. Ducha (obecna ulica Stara).

Historia

Pierwsze wzmianki na temat kaplicy pochodzą z 1437 roku. Powstała ona równocześnie ze szpitalem, a czas jej budowy sytuuje się między latami 1430 i 1450. Pochodzi ona z fundacji proboszcza kapituły, kanonika Arnolda von Datteln. W 1507 roku kaplicę oddano na cele klasztorne antonitom przybyłym do Fromborka z Tempzin z Meklemburgii. Pozostała w ich rękach do roku 1519. Z tego czasu pochodzi szczyt północny aneksu kaplicy (1507-1513). Po 1686 roku kaplica otrzymała drewniane sklepienie kolebkowe, ozdobione motywami gwiazdek i prostą dekorację malarską. W roku 1709 kustosz Jan Jerzy Kunigk wzniósł od wschodu nową, prostokątną zakrystię, przylegającą do apsydy kaplicy i ufundował do niej ołtarz. Z kolei, w 1712 roku, z legatu kanonika Szymona Aleksego Tretera, do kaplicy ufundowano dwukondygnacyjny ołtarz główny, a w sześć lat później, dwa ołtarze boczne. Na przełomie XIX i XX wieku kaplica użytkowana była przez polską gminę katolicką (stąd zwana była również „polską”). W latach 1927-1932 została ona odrestaurowana. W trakcie prac odsłonięto na jej ścianach średniowieczne freski z przedstawieniami scen „Sądu Ostatecznego” (1931 rok). W 1945 roku kaplica uległa w znacznym stopniu zniszczeniu. Prace remontowe prowadzono w latach 1948-1958 roku. Zamurowano wówczas przejście łączące kaplicę ze szpitalem.

Opis

Kaplicę wzniesiono w stylu gotyckim. Jest to budowla salowa, jednonawowa, murowana z cegły, zamknięta od wschodu półkolista apsydą, przechodzącą w górnej części w czworobok. Po bokach kaplicy znajdują się dwa kwadratowe oratoria otwarte swą całą szerokością do wnętrza kaplicy. Od wschodu za apsydą usytuowana jest prostokątna dobudówka zakrystii, osłonięta szczytem schodkowym ze sterczynami i trzema blendami o łukach odcinkowych. Kaplica złączona jest szeroką półkolistą arkadą z nawą główną szpitala. Jej wnętrze przykryto pozornym (drewnianym) sklepieniem kolebkowym W apsydzie znajduje się strop belkowy, natomiast w bocznych oratoriach – strop kolebkowy. W XIX wieku nad kaplicą umieszczono wieżyczkę na sygnaturkę. Wnętrze kaplicy pokryte zostało malowidłami. Badania przeprowadzone w 2007 roku wskazały, że ich powstanie należy wiązać z pobytem antonitów (1507-1519). Jedynie malowana kotara na ścianie wschodniej, wykonana została około 1712 roku, kiedy to ustawiono w tym miejscu dwukondygnacyjny ołtarz Dobrego Pasterza. Najcenniejsze malowidła znajdują się w apsydzie. Widnieje tam kompozycja 19 scen odnoszących się do tematyki Sądu Ostatecznego, rozmieszczonych w czterech strefach pośród schematycznie wykonanej dekoracji z wici roślinnej. Sceny prezentują m.in.: Chrystusa Sędziego, zwołującego na sąd aniołów, zmarłych wychodzących z grobów, Archanioła Gabriela ważącego dusze, Matkę Boską i św. Jana Chrzciciela jako orędowników, anioła walczącego z diabłem o dusze, diabły prowadzące do piekła grzeszników, wyobrażenia grzechów głównych. Na ścianach bocznych kaplicy, ścianie z łukiem tęczowym i w bocznych oratoriach, zachowały się fragmenty malowideł ściennych z zacheuszkami, wicią roślinną, przedstawieniami ludzi i zwierząt. Malowidła te mają cechy sztuki stosowanej w zdobieniu średniowiecznych inkunabułów.

Wyposażenie

W kaplicy zachowały się fragmenty dawnego wyposażenia (niektóre mocno zniszczone), w tym: ambona rokokowa z 1775 roku, pochodząca z warsztatu rzeźbiarskiego Chrystiana Bernarda Schmidta z Reszla, późnobarokowe stalle i konfesjonał z około połowy XVIII wieku, a także tors rzeźby Matki Boskiej z Dzieciątkiem z drugiej połowy XIV wieku i późnobarokowa rzeźba Chrystusa Zmartwychwstałego z drugiej połowy XVIII wieku.

Zobacz też


Bibliografia

  1. Czubiel, Lucjan: Zabytki Fromborka // „Komentarze Fromborskie”. – Z. 2 (1968), s. 30.
  2. Rzempołuch, Andrzej: Przewodnik po zabytkach sztuki dawnych Prus Wschodnich / Andrzej Rzempołuch. - Olsztyn : Remix, 1992. – S. 33.
  3. Województwo elbląskie / oprac. aut. Marian Arszyński i Marian Kutzner; red. nacz. Jerzy Z. Łoziński, Barbara Wolff-Łozińska. – Warszawa : Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1980. – S. 112-114.

Linki

  • Piastowski, Tadeusz: Malowidła ścienne w przyszpitalnej kaplicy św. Anny we Fromborku, materiał zamieszczony na stronie internetowej www.frombork.art.pl [dostęp 08.01.2014 r.]
  • Semków, Jagoda: Historia budowy i przekształceń zespołu szpitalnego św. Ducha, materiał zamieszczony na stronie internetowej www.frombork.art.pl [dostęp 08.022014 r.]