Janusz Strachocki

(1892-1967) – aktor, reżyser, dyrektor teatru

Biografia

Urodził się 18 lutego 1892 roku w Warszawie. W 1911 roku zdał egzamin maturalny w gimnazjum W. Górskiego. W latach 1912-1913 studiował w konserwatorium Berlinie, ale utrata głosu po przebytym dyfterycie zamknęła mu karierę śpiewaka. W 1913-1914 roku ukończył Szkołę aplikacyjną przy Warszawskich Teatrach Rządowych. Statystował w Teatrze Rozmaitości i Teatrze Letnim, występował w Teatrze Powszechnym. Po wybuchu I wojny światowej ewakuowany do Rosji. Występował w Teatrze Polskim w Moskwie, Kijowie. W 1918 roku wrócił do Warszawy. Występował m.in. w Teatrze Mozaika (Warszawa), Teatrze Polskim w Poznaniu i w Warszawie, Teatrze Maska (Warszawa). Wykładał na Wydziale Dramatycznym poznańskiego Konserwatorium Muzycznego. W latach 1924-1926 występował w Warszawie, 1926-1929 we Lwowie, 1929 w Łodzi, 1930-1937 we Lwowie. W 1937/38 grał w Teatrze Narodowym i Kameralnym w Warszawie. W 1938/39 był dyrektorem objazdowego Teatru Wołyńskiego im. J. Słowackiego z siedzibą w Łucku. Okres II wojny światowej spędził w Warszawie. Należał do AK, współpracował z wywiadem. W konspiracji organizował tajny teatr lalkowy dla dzieci. W 1944 roku związał się z Teatrem Miasta Stołecznego Warszawy. Był reżyserem pierwszej powojennej premiery teatralnej (23 listopada 1944 – „Majster i czeladnik”. W 1945 roku założył i był dyrektorem Miejskiej Szkoły Dramatycznej (do likwidacji w 1947 roku). W sezonie 1947-1948 był dyrektorem Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie, następnie wrócił do Warszawy i występował w Teatrze Syrena (1948/49), Ludowym Teatrze Muzycznym (1949-1950, kierownik artystyczny). Pracował w przedsiębiorstwie Film Polski, grał w Teatrze Narodowym. W latach 1951-1955 Teatrze Nowej Warszawy, 1955-1957 Teatrze Młodej Warszawy. Występował w słuchowiskach Polskiego Radia, grał w filmach (m.in. Konrad von Jungingen w „Krzyżakach”). Był działaczem Związku Artystów Scen Polskich, od 1959 roku członkiem zasłużonym ZASP. W 1967 roku wszedł w skład Kapituły Członków Zasłużonych SPATiF-ZASP. Zmarł 29 grudnia 1967 roku

Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie (1946-1947)

W czerwcu 1947 roku Janusz Strachocki objął dyrekcję Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie. Przyjechał z dwunastoosobową grupą wychowanków (m.in. Ryszard Pietruski, Tadeusz Janczar, Józef Nalberczak). Pierwszym przedstawieniem, które reżyserował w Olsztynie był „Fantazy” J. Słowackiego (4 października 1947), które stało się wydarzeniem artystycznym. Oprócz tego wyreżyserował: „Żołnierz i bohater” G. B. Shaw (premiera 14 listopada 1947) „Zemsta: A. Fredry (premiera 22 stycznia 1948) „Pan inspektor przyszedł” J. Priestley (premiera 20 lutego 1948) „Roxy” B. Connors (premiera 18 marca 1948 „ Włóczęga” (Człowiek, który szukał śmierci) V. Eftimiu (premiera 20 kwietnia 1948) oraz pierwsza w Olsztynie śpiewogrę „Królowa przedmieścia” K. Krumłowskiego (premiera 15 maja 1948). W lipcu 1948 roku Starchocki zrezygnował ze stanowiska dyrektora, z powodów „niedostatecznej troski miejscowych władz o byt zespołu” Odszedł z grupą wychowanków do Warszawy. W czasie roku dyrekcji

Bibliografia

1. Prusiński, Tadeusz : Jest teatr w Olsztynie / Tadeusz Prusiński. – Olsztyn : Teatr im. Stefana Jaracza, 2005.

Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980, T. 2. – Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994. – S. 673-676.

Zobacz też

Tutaj oraz tu dostępna jest filmografia.