Ewa Maculewicz: Różnice pomiędzy wersjami
Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja oczekująca na przejrzenie] |
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | + | ||
| − | |||
| − | |||
(1958- ) - Artystka, tworzy wspólnie z mężem, rzeźbiarzem [[Tadeusz Maculewicz|Tadeuszem Maculewiczem]] | (1958- ) - Artystka, tworzy wspólnie z mężem, rzeźbiarzem [[Tadeusz Maculewicz|Tadeuszem Maculewiczem]] | ||
==Biografia== | ==Biografia== | ||
| − | Urodziła się i mieszkała w Elblągu. W 1984 r. przeprowadziła się z mężem, [[Tadeusz Maculewicz|Tadeuszem]] do warmińskiej wsi Derc. Początkowo zajmowali się rolnictwem, ale zaniechali tego. Ukończyła Chrześcijańską Akademię Teologiczną. Członek i wiceprezes [[Stowarzyszenie Twórców Warmii i Mazur|Stowarzyszenia Twórców Warmii i Mazur]]. Sołtys Derca, w 2006 r. została radną Rady Miejskiej w Jezioranach. | + | Urodziła się i mieszkała w [[ewim:Elbląg|Elblągu]]. W 1984 r. przeprowadziła się z mężem, [[Tadeusz Maculewicz|Tadeuszem]] do warmińskiej wsi Derc. Początkowo zajmowali się rolnictwem, ale zaniechali tego. Ukończyła Chrześcijańską Akademię Teologiczną. Członek i wiceprezes [[Stowarzyszenie Twórców Warmii i Mazur|Stowarzyszenia Twórców Warmii i Mazur]]. Sołtys [[ewim:Derc|Derca]], w 2006 r. została radną Rady Miejskiej w Jezioranach. |
==Twórczość== | ==Twórczość== | ||
Mąż Ewy, [[Tadeusz Maculewicz|Tadeusz]] tworzy rzeźby oraz płaskorzeźby. Rzeźbi, najczęściej w drzewie lipowym. Tematyką rzeźb jest tematyka wiejska, zwierzęta, rośliny oraz anioły i aniołki. Tadeusz rzeźbi, jego żona Ewa maluje rzeźby farbami. [[Tadeusz Maculewicz]] „bardzo lubi drewno i lubi przypatrywać się, gdy na traku z pnia drzewa powstają deski. Do rzeźbienia używa w zasadzie trzech narzędzi (…) nóż stożkowaty (…), dłutko, półokrągłe (…), nóż (…). Do wstępnej obróbki, jak przycięcie klocka czy deski, używa piły mechanicznej, ośnika i imadła. Ewa zajmuje się malowaniem. Używa do tego farb akrylowych <ref>Beba, Bożena, ''Współczesna sztuka ludowa na Warmii i Mazurach'', Olsztyn, 2008. – S. 139-140 </ref> . W swoim domu organizują warsztaty rzeźbiarskie. Współpracują z [[Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie]], [[Muzeum Budownictwa Ludowego Park Etnograficzny w Olsztynku|Muzeum Etnograficznym Skansenem w Olsztynku]]. Prace Ewy i [[Tadeusz Maculewicz|Tadeusza]] Maculewiczów znajdują się w zbiorach prywatnych m.in. w Australii, Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Austrii, Niemczech, Francji, Hiszpanii, Włoszech. Ewa i [[Tadeusz Maculewicz]] są autorami Statuetki „Jezioranka 2003”, nagrody [[XIX Wojewódzki Przegląd Kapel i Zespołów Śpiewaczych w Jezioranach|XIX Wojewódzkiego Przeglądu Kapel i Zespołów Śpiewaczych w Jezioranach]]. | Mąż Ewy, [[Tadeusz Maculewicz|Tadeusz]] tworzy rzeźby oraz płaskorzeźby. Rzeźbi, najczęściej w drzewie lipowym. Tematyką rzeźb jest tematyka wiejska, zwierzęta, rośliny oraz anioły i aniołki. Tadeusz rzeźbi, jego żona Ewa maluje rzeźby farbami. [[Tadeusz Maculewicz]] „bardzo lubi drewno i lubi przypatrywać się, gdy na traku z pnia drzewa powstają deski. Do rzeźbienia używa w zasadzie trzech narzędzi (…) nóż stożkowaty (…), dłutko, półokrągłe (…), nóż (…). Do wstępnej obróbki, jak przycięcie klocka czy deski, używa piły mechanicznej, ośnika i imadła. Ewa zajmuje się malowaniem. Używa do tego farb akrylowych <ref>Beba, Bożena, ''Współczesna sztuka ludowa na Warmii i Mazurach'', Olsztyn, 2008. – S. 139-140 </ref> . W swoim domu organizują warsztaty rzeźbiarskie. Współpracują z [[Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie]], [[Muzeum Budownictwa Ludowego Park Etnograficzny w Olsztynku|Muzeum Etnograficznym Skansenem w Olsztynku]]. Prace Ewy i [[Tadeusz Maculewicz|Tadeusza]] Maculewiczów znajdują się w zbiorach prywatnych m.in. w Australii, Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Austrii, Niemczech, Francji, Hiszpanii, Włoszech. Ewa i [[Tadeusz Maculewicz]] są autorami Statuetki „Jezioranka 2003”, nagrody [[XIX Wojewódzki Przegląd Kapel i Zespołów Śpiewaczych w Jezioranach|XIX Wojewódzkiego Przeglądu Kapel i Zespołów Śpiewaczych w Jezioranach]]. | ||
| Linia 35: | Linia 33: | ||
[[Category:Rzemiosło artystyczne|Maculewicz, Ewa]] | [[Category:Rzemiosło artystyczne|Maculewicz, Ewa]] | ||
[[Category:Sztuka ludowa|Maculewicz, Ewa]] | [[Category:Sztuka ludowa|Maculewicz, Ewa]] | ||
| − | + | [[Category:Twórcy ludowi|Maculewicz,Ewa]] | |
[[Category:Powiat olsztyński|Maculewicz, Ewa]] | [[Category:Powiat olsztyński|Maculewicz, Ewa]] | ||
| − | + | [[Category:Jeziorany (gmina miejsko-wiejska)|Maculewicz,Ewa]] | |
| − | [[Category: | + | [[Category:1945-1989|Maculewicz, Ewa]] |
| − | + | [[Category:1990-|Maculewicz, Ewa]] | |
| − | [[Category: | ||
Aktualna wersja na dzień 11:43, 2 cze 2015
(1958- ) - Artystka, tworzy wspólnie z mężem, rzeźbiarzem Tadeuszem Maculewiczem
Biografia
Urodziła się i mieszkała w Elblągu. W 1984 r. przeprowadziła się z mężem, Tadeuszem do warmińskiej wsi Derc. Początkowo zajmowali się rolnictwem, ale zaniechali tego. Ukończyła Chrześcijańską Akademię Teologiczną. Członek i wiceprezes Stowarzyszenia Twórców Warmii i Mazur. Sołtys Derca, w 2006 r. została radną Rady Miejskiej w Jezioranach.
Twórczość
Mąż Ewy, Tadeusz tworzy rzeźby oraz płaskorzeźby. Rzeźbi, najczęściej w drzewie lipowym. Tematyką rzeźb jest tematyka wiejska, zwierzęta, rośliny oraz anioły i aniołki. Tadeusz rzeźbi, jego żona Ewa maluje rzeźby farbami. Tadeusz Maculewicz „bardzo lubi drewno i lubi przypatrywać się, gdy na traku z pnia drzewa powstają deski. Do rzeźbienia używa w zasadzie trzech narzędzi (…) nóż stożkowaty (…), dłutko, półokrągłe (…), nóż (…). Do wstępnej obróbki, jak przycięcie klocka czy deski, używa piły mechanicznej, ośnika i imadła. Ewa zajmuje się malowaniem. Używa do tego farb akrylowych [1] . W swoim domu organizują warsztaty rzeźbiarskie. Współpracują z Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie, Muzeum Etnograficznym Skansenem w Olsztynku. Prace Ewy i Tadeusza Maculewiczów znajdują się w zbiorach prywatnych m.in. w Australii, Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Austrii, Niemczech, Francji, Hiszpanii, Włoszech. Ewa i Tadeusz Maculewicz są autorami Statuetki „Jezioranka 2003”, nagrody XIX Wojewódzkiego Przeglądu Kapel i Zespołów Śpiewaczych w Jezioranach.
Konkursy i wystawy
Artyści uczestniczyli w wielu wystawach, jarmarkach i konkursach, m.in.:
- Wystawa w Miejskim Ośrodku Kultury w Jezioranach (1989)
- XI Wojewódzki Przegląd Rzeźby Ludowej i Nieprofesjonalnej w Biskupcu (1991) – za rzeźbę „Rajskie drzewo”
- XIV Wojewódzki Przegląd Rzeźby Ludowej i Nieprofesjonalnej w Biskupcu (1994) – I nagroda w kategorii rzeźby ludowej
- XVIII Wojewódzki Przegląd Rzeźby Ludowej i Nieprofesjonalnej w Biskupcu (1998) - II miejsce za rzeźbę „Legenda o zabiciu smoka”
- Wystawa „Klein ist Schoen” ( Małe jest piękne) w Instytucie Kultury Polskiej w Berlinie (1998)
- XIX Wojewódzki Przegląd Rzeźby Ludowej i Nieprofesjonalnej w Biskupcu (1999) - III miejsce, za konsekwencję i dowcip w pracy Zakochany kot, nagroda ufundowana przez Regionalny Ośrodek Kultury w Olsztynie
- Targi Sztuki Ludowej w St. Brieux (Francja, 1999)
- XXIII Wojewódzki Przegląd Rzeźby Ludowej i Nieprofesjonalnej w Biskupcu (2003) – wyróżnienie
- Targi Sztuki Ludowej w Terano (Włochy, 2003)
- Targi Sztuki Ludowej w Terano (Włochy, 2004)
- XXVIII Międzynarodowy Jarmark Folkloru w Węgorzewie (2005)
- XXIX Międzynarodowy Jarmark Folkloru w Węgorzewie (2006)
Bibliografia
- Beba, Bożena: Współczesna sztuka ludowa na Warmii i Mazurach / Bożena Beba. – Olsztyn : Ośrodek Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego, 2008. – S. 137-142.
- Kapla, Grzegorz: Tam , gdzie śpiewają anioły / Grzegorz Kapla // „Wróżka”. – 2009, nr 7, s. 18-21.
- Katarzyński, Władysław: Drzewko spełnionych marzeń / Władysław Katarzyński // „Gazeta Olsztyńska”. – 1995, nr 182, s. 3.
- Niedźwiecki, Jacek: Tutaj duch ma przewagę nad materią : artystyczne małżeństwo z Derca odnalazło swoje miejsce na Warmii / Jacek Niedźwiecki // „Warmiński Zakątek”. – 2010, nr 2, s. 2.
Przypisy
- ↑ Beba, Bożena, Współczesna sztuka ludowa na Warmii i Mazurach, Olsztyn, 2008. – S. 139-140
Zobacz też
- Strona internetowa Ewy i Tadeusz Maculewiczów [1]
