Czesława Klisiatys: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
 
Linia 5: Linia 5:
  
 
==Biografia==
 
==Biografia==
Rodzice prowadzili gospodarstwo rolne w Nowej Rudzie, wsi niedaleko Kolna na Kurpiach. W Pogobiu Średnim zamieszkała wraz z mężem na początku lat sześćdziesiątych XX wieku. Pracowała na gospodarstwie rolnym oraz w lesie.  
+
Rodzice prowadzili gospodarstwo rolne w Nowej Rudzie, wsi niedaleko Kolna na Kurpiach. W [[ewim:Pogobie Średnie|Pogobiu Średnim]] zamieszkała wraz z mężem na początku lat sześćdziesiątych XX wieku. Pracowała na gospodarstwie rolnym oraz w lesie.  
 
==Twórczość==
 
==Twórczość==
Tkactwa nauczyła się w domu rodzinnym. Rodzice uprawiali len, z którego wyrabiano tkaniny potrzebne w domu i na gospodarstwie. W młodości Czesława Klisiatys pracowała przy obróbce lnu, nauczyła się prząść len oraz tkać na krosnach. W Pogobiu Czesława Klisiatys tkała tylko szmaciane chodniki. Początkowo na własne potrzeby i sprzedaż w pobliskim Piszu. Z rodzinnej wsi sprowadziła swój warsztat tkacki, snowadło i kołowrotek. Początkowo sama uprawiała len, później ograniczyła się do kupowania nici bawełnianych lub wykorzystywała pociętą na paski starą odzież. Często brała udział w wystawach, jarmarkach i kiermaszach oraz konkursach, na których zdobyła wiele nagród i dyplomów.  Brała udział m.in. w [[Olsztyńskie Dni Folkloru|Olsztyńskich Dniach Folkloru]] oraz innych imprezach organizowanych przez [[Muzeum Budownictwa Ludowego Park Etnograficzny w Olsztynku|Muzeum Budownictwa Ludowego  w Olsztynku]] oraz [[Jarmark Folkloru w Węgorzewie|Jarmarkach Folkloru w Węgorzewie]]. W latach osiemdziesiątych XX wieku zajmowała się też wyrobem słomianych pająków, palm wielkanocnych. Najwięcej palm robiła z naturalnych krzewin i papierowych kwiatków. Ostatnio palmy robi sporadycznie. 9 maja  2010 r. Czesława Klisiatys brała udział w pokazie rękodzieła zorganizowanym podczas „Majówki na Ludowo” w Pogobiu Średnim.
+
Tkactwa nauczyła się w domu rodzinnym. Rodzice uprawiali len, z którego wyrabiano tkaniny potrzebne w domu i na gospodarstwie. W młodości Czesława Klisiatys pracowała przy obróbce lnu, nauczyła się prząść len oraz tkać na krosnach. W Pogobiu Czesława Klisiatys tkała tylko szmaciane chodniki. Początkowo na własne potrzeby i sprzedaż w pobliskim [[ewim:Pisz|Piszu]]. Z rodzinnej wsi sprowadziła swój warsztat tkacki, snowadło i kołowrotek. Początkowo sama uprawiała len, później ograniczyła się do kupowania nici bawełnianych lub wykorzystywała pociętą na paski starą odzież. Często brała udział w wystawach, jarmarkach i kiermaszach oraz konkursach, na których zdobyła wiele nagród i dyplomów.  Brała udział m.in. w [[Olsztyńskie Dni Folkloru|Olsztyńskich Dniach Folkloru]] oraz innych imprezach organizowanych przez [[Muzeum Budownictwa Ludowego Park Etnograficzny w Olsztynku|Muzeum Budownictwa Ludowego  w Olsztynku]] oraz [[Jarmark Folkloru w Węgorzewie|Jarmarkach Folkloru w Węgorzewie]]. W latach osiemdziesiątych XX wieku zajmowała się też wyrobem słomianych pająków, palm wielkanocnych. Najwięcej palm robiła z naturalnych krzewin i papierowych kwiatków. Ostatnio palmy robi sporadycznie. 9 maja  2010 r. Czesława Klisiatys brała udział w pokazie rękodzieła zorganizowanym podczas „Majówki na Ludowo” w Pogobiu Średnim.
 
==Działalność==
 
==Działalność==
 
Czesława Klisiatys nawiązała długoletnią współpracę z [[Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie]] oraz [[Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury w Piszu|Miejsko-Gminnym Ośrodkiem Kultury w Piszu]].  Jest członkiem Stowarzyszenia Twórców Ludowych. Uczestniczyła w wielu warsztatach oraz kursach tkackich chętnie przekazując swoją wiedzę. Jej pracę kontynuuje córka, [[Danuta Grabowska]].  
 
Czesława Klisiatys nawiązała długoletnią współpracę z [[Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie]] oraz [[Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury w Piszu|Miejsko-Gminnym Ośrodkiem Kultury w Piszu]].  Jest członkiem Stowarzyszenia Twórców Ludowych. Uczestniczyła w wielu warsztatach oraz kursach tkackich chętnie przekazując swoją wiedzę. Jej pracę kontynuuje córka, [[Danuta Grabowska]].  
Linia 14: Linia 14:
  
 
[[Category:Sztuka ludowa|Klisiatys,Czesława]]
 
[[Category:Sztuka ludowa|Klisiatys,Czesława]]
 +
[[Category:Twórcy ludowi|Klisiatys,Czesława]]
 
  [[Category:Etnografia|Klisiatys,Czesława]]
 
  [[Category:Etnografia|Klisiatys,Czesława]]
 
  [[Category:Rzemiosło artystyczne|Klisiatys,Czesława]]
 
  [[Category:Rzemiosło artystyczne|Klisiatys,Czesława]]
 
  [[Category:Powiat piski|Klisiatys,Czesława]]
 
  [[Category:Powiat piski|Klisiatys,Czesława]]
[[Category:1945-1960|Klisiatys,Czesława]]
+
[[Category:Pisz (gmina miejsko-wiejska)|Klisiatys,Czesława]]
[[Category:1961-1970|Klisiatys,Czesława]]
+
[[Category:1945-1989|Klisiatys,Czesława]]
[[Category:1971-1980|Klisiatys,Czesława]]
+
  [[Category:1990-|Klisiatys,Czesława]]
  [[Category:1981-1990|Klisiatys,Czesława]]
 
[[Category:1991-2000|Klisiatys,Czesława]]
 
[[Category:2001-2010|Klisiatys,Czesława]]
 
[[Category:2011-2020|Klisiatys,Czesława]]
 

Wersja z 09:17, 14 sie 2014

Źródło: Beba, Bożena, Współczesna sztuka ludowa na Warmii i Mazurach, Olsztyn, 2008.
Tkanina, szmaciak Czesławy Klisiatys, Źródło: Beba, Bożena, Współczesna sztuka ludowa na Warmii i Mazurach, Olsztyn, 2008.

(1934?- ) - tkaczka ludowa, palmiarka

Biografia

Rodzice prowadzili gospodarstwo rolne w Nowej Rudzie, wsi niedaleko Kolna na Kurpiach. W Pogobiu Średnim zamieszkała wraz z mężem na początku lat sześćdziesiątych XX wieku. Pracowała na gospodarstwie rolnym oraz w lesie.

Twórczość

Tkactwa nauczyła się w domu rodzinnym. Rodzice uprawiali len, z którego wyrabiano tkaniny potrzebne w domu i na gospodarstwie. W młodości Czesława Klisiatys pracowała przy obróbce lnu, nauczyła się prząść len oraz tkać na krosnach. W Pogobiu Czesława Klisiatys tkała tylko szmaciane chodniki. Początkowo na własne potrzeby i sprzedaż w pobliskim Piszu. Z rodzinnej wsi sprowadziła swój warsztat tkacki, snowadło i kołowrotek. Początkowo sama uprawiała len, później ograniczyła się do kupowania nici bawełnianych lub wykorzystywała pociętą na paski starą odzież. Często brała udział w wystawach, jarmarkach i kiermaszach oraz konkursach, na których zdobyła wiele nagród i dyplomów. Brała udział m.in. w Olsztyńskich Dniach Folkloru oraz innych imprezach organizowanych przez Muzeum Budownictwa Ludowego w Olsztynku oraz Jarmarkach Folkloru w Węgorzewie. W latach osiemdziesiątych XX wieku zajmowała się też wyrobem słomianych pająków, palm wielkanocnych. Najwięcej palm robiła z naturalnych krzewin i papierowych kwiatków. Ostatnio palmy robi sporadycznie. 9 maja 2010 r. Czesława Klisiatys brała udział w pokazie rękodzieła zorganizowanym podczas „Majówki na Ludowo” w Pogobiu Średnim.

Działalność

Czesława Klisiatys nawiązała długoletnią współpracę z Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie oraz Miejsko-Gminnym Ośrodkiem Kultury w Piszu. Jest członkiem Stowarzyszenia Twórców Ludowych. Uczestniczyła w wielu warsztatach oraz kursach tkackich chętnie przekazując swoją wiedzę. Jej pracę kontynuuje córka, Danuta Grabowska.

Bibliografia

  1. Beba, Bożena: Współczesna sztuka ludowa na Warmii i Mazurach / Bożena Beba. – Olsztyn : Ośrodek Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego, 2008. – S. 55-57, 111-112.