Alojzy Ignacy Kuraczyk: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 7: | Linia 7: | ||
Zajmował się fotografią. W 1952 rozpoczął współpracę z [[Muzeum Mazurskie w Olsztynie|Muzeum Mazurskim w Olsztynie]]. Ilustrował katalogi wystaw oraz publikacje pracowników naukowych. „Specjalizował się m. im. w trudnej sztuce fotografowania przedmiotów archeologii, dawnego malarstwa, rzeźby, rzemiosła artystycznego, etnografii. Reprodukował stare, poniszczone dokumenty, nadwyrężone czasem i złym przechowywaniem fotografie dawnych działaczy polonijnych. Ocalił i utrwalił w ten sposób żywot niejednego dokumentu historycznego. W dziełach sztuki, obrazach walor malarski nie ułatwia pracy fotografowi, w rzeźbach – przestrzeń i trójwymiarowość łatwo dają się w fotografowaniu zagubić, a jednak uzyskiwał Kuraczyk w tym materiale efekty znakomite: czytelność kompozycyjną całości i szczegółów, odpowiednią walorowość i tonację. Jego klisze zawsze były dopracowane, cechował je najwyższy poziom. Miały one służyć przede wszystkim jako wysokiej klasy wiarygodna ilustracja, przeznaczona do publikacji, upowszechniania i kształcenia” <ref>Wróblewska, Kamila, ''Alojzy Ignacy Kuraczyk (1905-1982)'', „Rocznik Olsztyński”, T. 16 (1989), s. 491</ref>. | Zajmował się fotografią. W 1952 rozpoczął współpracę z [[Muzeum Mazurskie w Olsztynie|Muzeum Mazurskim w Olsztynie]]. Ilustrował katalogi wystaw oraz publikacje pracowników naukowych. „Specjalizował się m. im. w trudnej sztuce fotografowania przedmiotów archeologii, dawnego malarstwa, rzeźby, rzemiosła artystycznego, etnografii. Reprodukował stare, poniszczone dokumenty, nadwyrężone czasem i złym przechowywaniem fotografie dawnych działaczy polonijnych. Ocalił i utrwalił w ten sposób żywot niejednego dokumentu historycznego. W dziełach sztuki, obrazach walor malarski nie ułatwia pracy fotografowi, w rzeźbach – przestrzeń i trójwymiarowość łatwo dają się w fotografowaniu zagubić, a jednak uzyskiwał Kuraczyk w tym materiale efekty znakomite: czytelność kompozycyjną całości i szczegółów, odpowiednią walorowość i tonację. Jego klisze zawsze były dopracowane, cechował je najwyższy poziom. Miały one służyć przede wszystkim jako wysokiej klasy wiarygodna ilustracja, przeznaczona do publikacji, upowszechniania i kształcenia” <ref>Wróblewska, Kamila, ''Alojzy Ignacy Kuraczyk (1905-1982)'', „Rocznik Olsztyński”, T. 16 (1989), s. 491</ref>. | ||
Najwięcej prac wykonał dla [[Muzeum Mazurskie w Olsztynie|Muzeum Mazurskiego w Olsztynie]] i [[Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie]]. Współpracował z [[Galeria Sztuki Współczesnej Biura Wystaw Artystycznych w Olsztynie|Biurem Wystaw Artystycznych w Olsztynie]], [[Wydawnictwo Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego „Pojezierze”|Wydawnictwem „Pojezierze”]] w Olsztynie. Jego fotografie ilustrują wiele książek m. in.: | Najwięcej prac wykonał dla [[Muzeum Mazurskie w Olsztynie|Muzeum Mazurskiego w Olsztynie]] i [[Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie]]. Współpracował z [[Galeria Sztuki Współczesnej Biura Wystaw Artystycznych w Olsztynie|Biurem Wystaw Artystycznych w Olsztynie]], [[Wydawnictwo Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego „Pojezierze”|Wydawnictwem „Pojezierze”]] w Olsztynie. Jego fotografie ilustrują wiele książek m. in.: | ||
| − | * Kawecki Jan, Roman Bolesław: Ełk (Olsztyn, 1970) | + | * Kawecki Jan, Roman Bolesław: ''Ełk'' (Olsztyn, 1970) |
| − | * Sikorski Jerzy, Prywatne życie Mikołaja Kopernika (Olsztyn, 1973, 1985) | + | * Sikorski Jerzy,'' Prywatne życie Mikołaja Kopernika'' (Olsztyn, 1973, 1985) |
| − | * Gaweł Bolesław, Lata włóczęgi. Wspomnienia (Olsztyn, 1977) | + | * Gaweł Bolesław,'' Lata włóczęgi''. Wspomnienia (Olsztyn, 1977) |
| − | * Wróblewska Kamila, Malarstwo Warmii i Mazur (Olsztyn, 1978) | + | * Wróblewska Kamila,'' Malarstwo Warmii i Mazur'' (Olsztyn, 1978) |
| − | * Sawicka Hanna, Maria Zientara-Malewska (Olsztyn, 1981, 1998) | + | * Sawicka Hanna,'' Maria Zientara-Malewska'' (Olsztyn, 1981, 1998) |
==Nagrody i odznaczenia== | ==Nagrody i odznaczenia== | ||
Wersja z 19:42, 11 gru 2011
Biografia
Urodził się 8 czerwca 1905 roku w Aleksandrowie Kujawskim. Uczył się w Państwowym Gimnazjum Męskim w Toruniu, śmierć ojca przerwała naukę po ukończeniu klasy szóstej (1921). W 1923 roku ukończył kurs pedagogiczny i rozpoczął pracę w Wileńskim Okręgu Szkolnym. Uczył w szkołach w Szulmikach, Gajgołach, Solecznikach Wielkich i Darkuszkach. W 1937 roku został przeniesiony na teren Polski centralnej. Uczył w szkołach powiatu mławskiego, w Konopkach i Morawach. W trakcie pracy nauczycielskiej uzupełniał kwalifikacje zawodowe. W 1924 roku uzyskał dyplom nauczyciela szkół powszechnych. Ukończył Wyższy Kurs Nauczycielski w Warszawie w 1939 roku ze specjalnością chemii, fizyki i matematyki. W latach 1939-1945 pracował jako ogrodnik w Konopkach oraz nauczał na tajnych kompletach. W 1942 roku zamieszkał w Warszawie, pracował w zawodzie fotografa. Po upadku powstania warszawskiego, w 1944 roku wywieziony na roboty przymusowe do Niemiec. Koniec wojny zastał go w Eden, następnie od 1 września do 31 października 1945 roku był nauczycielem w Warren-Ems. Do Polski wrócił w 1945 roku. W 1946 roku zamieszkał w Olsztynie. Pracował w zawodzie nauczyciela w latach 1946-1966 w szkołach olsztyńskich, najdłużej w Szkole Podstawowej nr 12 (1958-1966), skąd przeszedł na emeryturę. Zmarł 31 sierpnia 1982 roku w Olsztynie.
Twórczość
Zajmował się fotografią. W 1952 rozpoczął współpracę z Muzeum Mazurskim w Olsztynie. Ilustrował katalogi wystaw oraz publikacje pracowników naukowych. „Specjalizował się m. im. w trudnej sztuce fotografowania przedmiotów archeologii, dawnego malarstwa, rzeźby, rzemiosła artystycznego, etnografii. Reprodukował stare, poniszczone dokumenty, nadwyrężone czasem i złym przechowywaniem fotografie dawnych działaczy polonijnych. Ocalił i utrwalił w ten sposób żywot niejednego dokumentu historycznego. W dziełach sztuki, obrazach walor malarski nie ułatwia pracy fotografowi, w rzeźbach – przestrzeń i trójwymiarowość łatwo dają się w fotografowaniu zagubić, a jednak uzyskiwał Kuraczyk w tym materiale efekty znakomite: czytelność kompozycyjną całości i szczegółów, odpowiednią walorowość i tonację. Jego klisze zawsze były dopracowane, cechował je najwyższy poziom. Miały one służyć przede wszystkim jako wysokiej klasy wiarygodna ilustracja, przeznaczona do publikacji, upowszechniania i kształcenia” [1]. Najwięcej prac wykonał dla Muzeum Mazurskiego w Olsztynie i Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie. Współpracował z Biurem Wystaw Artystycznych w Olsztynie, Wydawnictwem „Pojezierze” w Olsztynie. Jego fotografie ilustrują wiele książek m. in.:
- Kawecki Jan, Roman Bolesław: Ełk (Olsztyn, 1970)
- Sikorski Jerzy, Prywatne życie Mikołaja Kopernika (Olsztyn, 1973, 1985)
- Gaweł Bolesław, Lata włóczęgi. Wspomnienia (Olsztyn, 1977)
- Wróblewska Kamila, Malarstwo Warmii i Mazur (Olsztyn, 1978)
- Sawicka Hanna, Maria Zientara-Malewska (Olsztyn, 1981, 1998)
Nagrody i odznaczenia
- 1961 – Złoty Krzyż Zasługi
- 1965 – Honorowa Odznaka Związku Nauczycielstwa Polskiego
- 1965 – odznaka „Zasłużony dla Warmii i Mazur”
- 1972 - Krzyż kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- 1975 – Medal „Muzeum Warmii i Mazur w XXX-leciu PRL”
- 1980 – Medal „Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie 1945-1980”
Bibliografia
- Wróblewska, Kamila: Alojzy Ignacy Kuraczyk (1905-1982) / Kamila Wróblewska // „Rocznik Olsztyński”. – T. 16 (1989), s. 490-492.
Przypisy
- ↑ Wróblewska, Kamila, Alojzy Ignacy Kuraczyk (1905-1982), „Rocznik Olsztyński”, T. 16 (1989), s. 491
