Lapidarium

(1999- ) – specyficzne muzeum rzeźby przy Bazylice pw. św. Jerzego w Kętrzynie

Historia

Inicjatywa założenia lapidarium przy kolegiacie św. Jerzego w Kętrzynie wyszła ze strony ks. prałata Mieczysława Żuchnika. Projekt zyskał poparcie Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, Jacka Wysockiego, oraz Wiceprezesa Olsztyńskiego Oddziału Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, Tadeusza Korowaja. Wykonał on inwentaryzację wszystkich cmentarzy powiatu kętrzyńskiego i w 1998 r. najcenniejsze oraz najciekawsze zabytkowe okazy z wybranych cmentarzy (na terenie całego powiatu było ich 256 – rodowych, wojennych – w tym też pojedynczych mogił żołnierzy z czasów II wojny światowej) przywieziono do Kętrzyna – w ramach zabezpieczania przed dalszą dewastacją i całkowitym zniszczeniem. Po konserwacji okazy zostały wyeksponowane w lapidarium. Oficjalne otwarcie muzeum wraz z poświęceniem miało miejsce 11 listopada 1999 r., tuż przed oficjalnym ogłoszeniem przez Metropolitę Warmińskiego decyzji Stolicy Apostolskiej w sprawie ogłoszenia kolegiaty św. Jerzego bazyliką mniejszą.

Charakterystyka

Nazwa muzeum pochodzi od łacińskiego słowa lapidarius, czyli „odnoszący się do kamieni”. W lapidarium zgromadzono kamienne fragmenty rzeźb, budowli, zabytkowych rzeźb oraz okazy wyjątkowych kamieni naturalnych. Muzeum kętrzyńskie stanowi typ „lapidarium na wolnym powietrzu”. Na terenie muzeum znajdują się m.in. kamienne płyty nagrobne (np. z miejscowości Łankiejmy), płyty żeliwne (np. ze Skarławek) oraz inne tego typu zabytkowe kamienne pozostałości.