Kościół pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny w Łęgowie

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Wersja z dnia 11:00, 19 cze 2015 autorstwa Konrad (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacja, szukaj

Zabytek architektury sakralnej wzniesiony na początku XVII wieku.

Lokalizacja

Kościół został wybudowany na niewielkim wzniesieniu, na terenie wsi Łęgowo (niem. Langenau). Wieś położona jest w gminie Kisielice, w powiecie iławskim.

Historia

Pierwsze informacje na temat tej miejscowości pochodzą z dokumentów z 1313 roku. Przypuszcza się, że w tym czasie powstała też świątynia, w 1320 roku wzmiankowano bowiem o miejscowym proboszczu. Wieś i kościół były kilkakrotnie niszczone w czasie wojen, m.in. w latach 1414 i 1453-1466. Obecna budowla została wzniesiona w latach 1600-1604. W 1857 roku przebudowano ją w stylu niderlandzkiego renesansu. Wieża dzwonnicza zyskała wówczas neogotycki wygląd. Kościół odnowiono i wyremontowano w latach 1934-1936. Z tego okresu pochodzi obecny strop świątyni. Od czasów reformacji do 1945 roku kościół znajdował się w dyspozycji gminy ewangelickiej. Po drugiej wojnie światowej przejęła go ludność napływowa wyznania katolickiego. Samodzielną parafię erygowano tu w 1981 roku. W 2000 roku utworzono tu Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej. W roku 2004 świątynia została odrestaurowana.

Opis

Jest to kościół orientowany, murowany z kamienia polnego i cegły, otynkowany. Wzniesiono go na rzucie prostokąta z wielobocznie zamkniętym prezbiterium od strony wschodniej i smukłą, kwadratową wieżą od zachodu – w jej przyziemiu znajduje się kruchta, do której wiedzie portal ostrołukowy, a na jej szczycie umieszczono wąski hełm ostrosłupowy, zwieńczony metalowym, kutym krzyżem. Ściany korpusu podzielone zostały oknami zamkniętymi łukiem ostrym. Całość przykryto dachem dwuspadowym, nad prezbiterium – namiotowym. Wnętrze przykryto drewnianym stropem płaskim.

Wyposażenie

Wystrój i wyposażenie kościoła jest jednolite i ma pierwotny charakter. Ołtarz główny pochodzi z 1601 roku. Zdobią go malowidła „Pascha żydowska”, „Ostatnia wieczerza”, „Wniebowstąpienie”, „Chrzest Chrystusa w Jordanie i „Obrzezanie” oraz figura Chrystusa Pankratora – w zwieńczeniu. Z tego samego okresu pochodzi:

  • drewniana, rzeźbiona i polichromowana ambona z wizerunkami ewangelistów: św. Marka, św. Mateusza, św. Łukasza, św. Jana, malowanymi na płótnie przez malarzy włoskich w latach 1599-1604,
  • drewniana, rzeźbiona i polichromowana chrzcielnica w formie kielicha z przykrywą.

Na stropie umieszczono trzy obrazy: „Wskrzeszenie Łazarza”, „Walka Jakuba z aniołem” i „Pokłon trzech króli”, są tam również herby fundatorów i kolejnych właścicieli Łęgowa oraz portrety czterech ewangelistów. Cały strop okala fryz. Znajdują się na nim herby przodków najważniejszych okolicznych rodzin szlacheckich, a także medaliony z cytatami z Pisma Świętego. Drewnianą emporę, wspartą na czterech rzeźbionych kolumnach ozdobiono malowanymi na desce obrazami ze scenami biblijnymi. Cenny jest także tron biskupi zakupiony z kościoła w Prabutach w 1870 roku.

Zobacz też

Bibliografia

  1. Niesiobędzki, Wiesław: Zamki, pałace, dwory i inne zabytki powiatu iławskiego : przewodnik historyczno-krajoznawczy / Wiesław Niesiobędzki. - Iława : Wydawnictwo Tekst 2003. – S. 38-39.

Linki

  • 1981-2006 srebrny jubileusz parafii, materiał zmieszczony na stronie internetowej www.legowo.pl [dostęp 26.02.2014 r.]
  • Łęgowo - zabytkowy kościół p.w. Niepokalanego Poczęcia NMP, materiał zmieszczony na stronie internetowej www.ciekawemazury.pl [dostęp 26.02.2014 r.]