Dzwony z kościoła pw. św. Jana Chrzciciela w Unikowie

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Wersja z dnia 08:03, 23 lip 2014 autorstwa Konrad (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacja, szukaj
Dzwon z 1642 roku.
Źródło: Leihglocken, Warszawa 2011, s. 217.
Starszy z dzwonów w 1938 roku. Fot. Engels.
Źródło: Prusy Wschodnie - dokumentacja historycznej prowincji, Warszawa IS PAN, 2006, nr 59000.
Dzwon z 1681 roku.
Źródło: Leihglocken, Warszawa 2011, s. 217.

Zabytki sztuki ludwisarskiej z kościoła pw. św. Jana Chrzciciela w Unikowie, pochodzące z XVII wieku.

Historia

Autorem dzwonu z 1642 roku jest Andreas Walter - ludwisarz z Gdańska. Natomiast twórcą dzwonu z 1681 roku - ludwisarz królewiecki – Jakob Sass. Oba dzwony w czasie II wojny światowej zostały przewiezione na tereny Niemiec. Od 1945 roku są przechowywane w tamtejszych gminach katolickich: starszy w kościele św. Marka w Essen-Bredeney, późniejszy w kościele Serca Jezusa w Gummersbach.

Opis

Oba dzwony wykonano ze spiżu. Wieńczą je sześcioramienne korony z kluczem.

  • Dzwon z 1642 roku waży 300 kg. Jego średnica dolna wynosi 80 cm, natomiast wysokość bez korony 73 cm. Sama korona mierzy 14 cm. Zdobią ją na kabłąkach maszkarony. Na pozostałe dekoracje składają się: po dwa półwałki, w tym zdwojone, na czapie i na wieńcu oraz trzy w dolnej części płaszcza, a także w zamknięciu inskrypcji w górnej części płaszcza. Całość zdobi dodatkowo lambrekinowy fryz z ornamentem wstęgowy i główkami putto.

Na dzwonie widnieje też inskrypcja w języku łacińskim, zapisana pismem kapitałowym:

ANDREAS WALTER. S. IOHANNES ORA PRONOBIS ANNO DOMINI 1642

  • Dzwon z 1681 roku waży 456 kg. Jego średnica dolna wynosi 92 cm, natomiast wysokość bez korony 94 cm. Sama korona mierzy 23 cm. Dzwon dekorują trzy półwałki na czapie i zdwojone w dolnej części płaszcza. Na dzwonie widnieją też: motyw heraldyczny: M: C: IR: ETK: R / D: // G: / E: P: // VS(B) i inskrypcje:
    • IACOBUS SAS / REGIOMON FUDIT
    • R. D. GEORGIUS • IGNATIUS • / TESCHNER • PAR • G • S •, w której zwracają uwagę przerywniki w formie rombów.

Najwyżej umieszczona jest inskrypcja zapisana kapitałą w języku łacińskim:

AD. SS. TRINITATIS GLORIAM BSSMAE V. M. ET S. IOANNIS BAP HONOREM AO 1681.

Zamyka ją ornament z liści lauru. Poniżej znajduje się też fryz z liści akantu.

Zobacz też

Bibligrafia

  1. Tureczek, Marceli: Leihglocken : Dzwony z obszaru Polski w granicach po 1945 roku przechowywane na terenie Niemiec = Bells from territories within post-1945 borders of Poland stored in Germany / Marceli Tureczek. – Warszawa : Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Departament Dziedzictwa Kulturowego, 2011. – S. 216.
Źródło: „http://leksykonkultury.ceik.eu/index.php?title=Dzwony_z_kościoła_pw._św._Jana_Chrzciciela_w_Unikowie&oldid=59774”