Łucja Okulicz-Kozaryn
(1933-1999) – badaczka, archeolog
Biografia
Urodziła się 5 stycznia 1933 r. w Nowym Sączu. Tytuł magistra z archeologii pierwotnej i pradziejowej obroniła w 1955 r. Badała archeologię pradziejową i wczesnośredniowieczną Europy Środkowej i wschodniej, archeologię bałtyjską, a także endogenezę Bałtów. Podczas swej kariery zawodowej wielokrotnie prowadziła wykopaliska na terenie Warmii i Mazur. Na początku lat osiemdziesiątych prowadziła badania nad Prusami, czego owocem była książka pt. Życie codzienne Prusów i Jaćwięgów w wiekach średnich (IX-XIII wiek). Kolejną publikacją dotyczącą Prusów była książka pt. Dzieje Prusów. Opublikowała 82 prace z czego 5 pozycji książkowych. W 1993 r. nagrodzona Złotym Krzyżem Zasługi. Zmarła 16 lutego 1999 r.
Działalność
Była członkiem Polskiego Towarzystwa Archeologicznego i Numizmatycznego (1955-1989) oraz Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego „Borussia”.
Bibliografia
- Mierzyński, Sebastian: Badaczki przeszłości : Łucja Okulicz-Kozaryn i Elisabeth Lemke / Sebastian Mierzński // „Gazeta Olsztyńska”. - 2006, nr 46, dod. „Nasza Gazeta Nidzicka”, nr 8, s. 7.
