Pomnik św. Jana Nepomucena w Olsztynie
Pomnik w centrum Olsztyna, na moście św. Jana na Starym Mieście, odsłonięty 25 lipca 1996 roku
Twórca
Figura świętego Jana Nepomucena została wykonana przez Edwarda Jurjewicza i Piotra Obarka, olsztyńskich artystów.
Historia
W 1869 roku w Olsztynie ustawiono figurę św. Jana Nepomucena. Została sprowadzona przez archiprezbitra ks. Augusta Karau. Figura wykonana była z terakoty. Autorem był rzeźbiarz Wilhelm Jansen w Kolinii. Ważyła ok. 90 kilogramów. Została ustawiona na środku mostu na postumencie wykonanym przez majstra budowlanego Toffela. Figura w czasie II wojny światowej nie uległa zniszczeniu, dopiero zniknęła po styczniu 1945 roku. Jej losy nie są znane. Dopiero w latach dziewięćdziesiątych XX wieku prezes Towarzystwa Miłośników Olsztyna, Andrzej Sassyn podjął próby przywrócenia na moście figury św. Jana Nepomucena. Powołano społeczny komitet restytucji świętego. Dużą pomocą było zaangażowanie Ziomkostwa Olsztyniaków z Gelsenkirchen. Koncepcję architektoniczną posągu opracował i załatwił wszelkie sprawy urzędowe architekt miejski Jerzy Piekarski. Komitet powierzył wykonanie figury olsztyńskim artystom Edwardowi Jurjewiczowi i Piotrowi Obarkowi. W 1994 roku, latem odbyło się wmurowanie aktu erekcyjnego pod figurę. W 1995 roku gotowy był cokół. Wykonany został przez mistrza kamieniarstwa Zygfryda Sowińskiego. Nadal zbierano pieniądze na figurę świętego. W Gelsenkirchen rozprowadzano cegiełki na Nepomucena. Figura świętego Nepomucena powstała dzięki darowiznom 150 firm lub osób z Polski Niemiec. Odlew gipsowy figury powstał w pracowni Edwarda Jurjewicza, figura ze spiżu odlana została w Gliwickich Zakładach Urządzeń Technicznych wiosną 1996 roku. Uroczyste odsłonięcie oraz poświęcenie nastąpiło 25 lipca 1996 roku z udziałem władz Olsztyna i Gelsenkirchen, Ziomkostwa Olsztyniaków, oficjalnych gości.
Bibliografia
- Kryszałowicz, Lech: Jak to z figurą św. Nepomucena było… / Lech Kryszałowicz. – Il. // Kalendarz Olsztyna 1999 / [pod red. Tomasza Śrutkowskiego]. – Olsztyn : Edytor Wers, [1998]. – S. [176-181].
