Łucja Okulicz-Kozaryn
(1933-1999) – badaczka, archeolog
Biografia
Urodziła się 5 stycznia 1933 r. w Nowym Sączu. Tytuł magistra z archeologii pierwotnej i pradziejowej obroniła w 1955 r. Badała archeologię pradziejową i wczesnośredniowieczną Europy Środkowej i wschodniej, archeologię bałtyjską, a także endogenezę Bałtów. ”. Podczas swej kariery zawodowej wielokrotnie prowadziła wykopaliska na terenie Warmii i Mazur. Na początku lat osiemdziesiątych prowadziła badania nad Prusami, czego owocem była książka pt. „Życie codzienne Prusów i Jaćwięgów w wiekach średnich (IX-XIII wiek)”, Kolejną publikacją dotyczącą Prusów była książka pt. „Dzieje Prusów”. Opublikowała 82 prace z czego 5 pozycji książkowych. W 1993 r. nagrodzona Złotym Krzyżem Zasługi. Zmarła 16 lutego 1999 r.
Działalność
Była członkiem Polskiego Towarzystwa Archeologicznego i Numizmatycznego (1955-1989) oraz Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego „Borssia”.
Bibliografia
- Mierzyński, Sebastian: Badaczki preszłości / Łucja Okulicz-Kozaryn i Elisabeth Lemke. – Il. // „Gazeta Olsztyńska”. - 2006, nr 46, dod. Nasza Gazeta Nidzicka, nr 8, s. 7.
