Jan Sikora

(1930-1991) – filozof, rektor Wyższej Szkoły Nauczycielskiej, potem Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Olsztynie, autor prac naukowych

Biografia

Urodzony 30 czerwca 1930 r. we wsi Markowizna, w powiecie Kolbuszowa. Kiedy uczył się w szkole powszechnej, wybuchła wojna, więc przez dwa lata kontynuował naukę w grupach samokształceniowych. Po ukończeniu szkoły powszechnej uczył się w szkole ogólnokształcącej w Nisku. W 1950 r. rozpoczął studia na Wydziale Dyplomatyczno-Konsularnym Akademii Nauk Politycznych. Po ukończeniu studiów I stopnia kontynuował je na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. W 1955 r. uzyskał stopień magistra historii. Następnie studiował na Wydziale Filozoficzno-Socjologicznym Uniwersytetu Warszawskiego: w 1958 r. uzyskał dyplom magistra filozofii. W 1955 r. zamieszkał w Olsztynie. Tam też rozpoczął pracę dydaktyczną w Akademii Rolniczo-Technicznej, organizując w uczelni Zakład Filozofii. W l. 1960-1961 przebywał na stypendium w Paryżu, gromadząc materiały do doktoratu, który obronił w 1962 r. na Uniwersytecie Warszawskim. W 1969 r. został powołany na rektora nowo zorganizowanej Wyższej Szkoły Nauczycielskiej w Olsztynie. W 1974 r. Sikora habilitował się – pracę habilitacyjną przygotował w Moskwie, gdzie był na stażu naukowym. W tym samym roku Wyższa Szkoła Nauczycielska przekształciła się w Wyższą Szkołę Pedagogiczną. Sikora nadal pełnił tam funkcję rektora – trzykrotnie: w l. 1969-1972, 1972-1975, 1983-1986. W l. 1975-1980 przebywał we Francji jako Konsul Generalny PRL. Po powrocie do Olsztyna nadal zajmował się pracą dydaktyczną oraz po raz ostatni został rektorem Wyższej Szkoły Pedagogicznej. W 1988 r. otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego z zakresu filozofii. Był członkiem wielu organizacji politycznych i społecznych, a przez kilka lat prezesem Zarządu Okręgu Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. Opublikował około 120 publikacji naukowych z zakresu filozofii (m.in. analizował prace Johanna Gottfrieda Herdera). Zmarł 6 marca 1991 r.