Stanisław Wolicki
Spis treści
Biografia i działalność
Urodził się 8 sierpnia 1892 r. w Krakowie. Uczył się w gimnazjum św. Anny w Krakowie. Z powodu działalności w Polskiej Partii Socjalistyczno-Demokratycznej Galicji i Śląska Cieszyńskiego wydalony ze szkoły, mieszkał w Szwajcarii, Czechach i na Węgrzech. Kształcił się w Wolnej Wszechnicy, szkole dramatycznej M. Przybyłowicza. Od 1909 r. występował w Teatrze Ludowym w Krakowie. Debiutował na scenie w roli Pastuszka Zmory galicyjskie . W latach 1914-1919 w Legionach Polskich, 1918-1919 pracował w Teatrze Polskim w Kijowie. Współpracował z „Głosem Komunisty”, gdzie umieszczał swoje felietony, recenzje i wiersze. W 1920 wzięty do niewoli, zwolniony w 1921 r. Działał w Polskiej Partii Socjalistycznej. Poseł PPS Sejmu I kadencji (1922-1927). Po 1927 roku organizował Teatr Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego w Sosnowcu i Cieszynie. Pracował jako publicysta. Redagował tygodnik „Na straży demokracji” w Cieszynie, zamieszczał felietony w „Robotniku”. Przed wybuchem wojny zamieszkał w Gdyni, gdzie organizował teatr objazdowy. Brał udział w obronie Gdyni i Kępy Oksywskiej. W latach 1939-1945 przebywał w obozach jenieckich m.in. w oflagu w Amswalde. Po wojnie inspektor w Departamencie Teatrów Ministerstwa Kultury i Sztuki w Warszawie. W latach 1945-1946 organizator i dyrektor Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie. Następnie występował, jako aktor w Teatrze Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach, Teatrze Ziemi Opolskiej, aktor i reżyser w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym im. Juliusza Słowackiego w Koszalinie (również był dyrektorem teatru). Był cenionym aktorem charakterystycznym. Zmarł 8 listopada 1963 roku w Sopocie.
Działalność w Olsztynie
Od września 1945 organizator Teatru w Olsztynie. Zespół aktorski zaangażowano głównie w Toruniu, gdzie trafiły repatriowane zespoły aktorskie teatru dramatycznego i Komedii Muzycznej z Wilna. Inauguracja działalności teatru odbyła się 18 listopada 1945 roku premierą sztuki Moralność pani Dulskiej Gabrieli Zapolskiej. W pierwszym sezonie przygotowano 23 premiery. Był pomysłodawcą nadania teatrowi imienia Stefana Jaracza oraz wzniesienia pomnika patrona teatru. Formalne przyznanie imienia odbyło się 16 lipca 1946 roku uchwałą Miejskiej Rady Narodowej, kiedy to miasto przejęło Miejski Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie. Dyrektor teatru borykał się z ogromnymi problemami finansowymi i bytowymi. Nie udało mu się zapewnić aktorom obiecanych warunków życiowych. 20 listopada 1946 r. podał się do dymisji.
Nagrody i odznaczenia
- 1957 - nagroda kulturalna Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie
Bibliografia
- Oracki, Tadeusz: Twórcy i działacze kultury w województwie olsztyńskim w latach 1945-1970 : materiały biograficzne / Tadeusz Oracki. - Olsztyn Pojezierze, 1975.
- Prusiński, Tadeusz : Jest teatr w Olsztynie / Tadeusz Prusiński. – Olsztyn : Teatr im. Stefana Jaracza, 2005.
- Segiet, Janusz: Świat Eugenii Śnieżko-Szafnaglowej : opowieść o ludziach Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie / Janusz Segiet. – Olsztyn : Pojezierze”, 1983.
