Henryk Rejbakoz

(1909-1990) – twórca nieprofesjonalny, malarz, muzyk, chórzysta

Biografia

Urodził się w 1909 roku w Petersburgu. W trakcie rewolucji rodzina uciekła na Ukrainę, stamtąd udało im się dostać przez Równe na Wileńszczyznę. Rodzina zamieszkała w Święcanach. Henryk ukończył szkołę powszechną i Seminarium Nauczycielskie. Podjął pracę na poczcie. We wrześniu 1939 roku służył w 5 pułku Legionów, był zastępca komendanta Strażnicy Baranowo w okolicy Nowych Święcan. Okupację niemiecką przeżył w Święcanach i Wilnie. W 1944 roku trafił do niewoli radzieckiej, do kopalni węgla w Stalinogorsku. Talent muzyczny i umiejętność gry na skrzypcach uratowały go od ciężkiej pracy w kopalni. Do Olsztyna przejechał jesienią 1945 roku. Podjął pracę w Urzędzie Pocztowym przy ul. Pieniężnego. Przez wiele lat pracował w pracowni projektowej. Zaprojektował wnętrza i wystrój plastyczny wielu placówek pocztowych w województwie. W 1974 roku przeszedł na emeryturę, ale pozostał czynnym pracownikiem i społecznikiem. Zmarł w 1990 roku.

Działalność

W latach powojennych Rejbakoz brał udział w życiu muzycznym Olsztyna. Ukończył średnią szkołę muzyczną. Grał na skrzypcach w miejskiej orkiestrze symfonicznej do 1962 roku, gdy orkiestra uzyskała status Państwowej Orkiestry Symfonicznej, gdyż nie czuł się zawodowym muzykiem. Śpiewał w chórach. Pierwszy zespół muzyczny założył w 1946 roku, sam grał w nim na skrzypcach. Założył chór, powiększył zespół muzyczny, zorganizował teatr amatorski, w latach 1951-1955 był członkiem zespołu mandolinistów „Lutnia warmińska”. Występował w operach i operetkach wystawianych przez Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie (”Kraina uśmiechu” Lehara, „Loteria” Moniuszki, „Madame Butterfly” Pucinniego) oraz na scenie Wojewódzkiego Domu Kultury w Olsztynie („Krakowiacy i górale” Bogusławskiego”. W latach pięćdziesiątych śpiewał w Ludowym Zespole Pieśni i Tańca „Warmia i Mazury”, przekształconym później w Zespół Pieśni i Tańca „Olsztyn” (do 1973 roku). Z inicjatywy Rejbakoza i Stanisława Markiewicza w 1973 roku powstał Chór Męski „Surma”, gdzie też śpiewał.

Twórczość

Szczególną uwagę Rejbakoz przykładał do twórczości plastycznej, była jego pasją życiową. Pierwszą wystawę miał w piątej klasie szkoły powszechnej w Święcanach. W Seminarium Nauczycielskim rysunku uczył Tadeusz Gadomski, uczeń Jana Matejki. Tam Rejbakoz poznał wszystkie techniki plastyczne. Od 1923 roku systematycznie zajmował się malarstwem. W Olsztynie związał się z Wojewódzkim Domem Kultury, następnie Regionalnym Ośrodkiem Kultury. Brał udział we wszystkich plenerach organizowanych przez dom kultury. Malował pejzaże, kwiaty, portrety. Zajmował się metaloplastyką i rzeźbą. Miał wiele wystaw, jest laureatem wielu nagród, m.in. Nagroda „Warmii i Mazur” im. Karola Małłka (1989)

Bibliografia

1. H.S.: Jubileusz Henryka Rejbakoza / H.S. // „Olsztyński Informator Kulturalny”. – 1998, nr 11, s. 9-11.
2. Jermakowicz, Henryk: Malowane życie / Henryk Jermakowicz // „Gazeta Olsztyńska”. – 1998, nr 203, dod. „Magazyn”, s. 7.
3. Mirek, Zdzisław: Człowiek renesansu / Zdzisław Mirek // „Warmia i Mazury”. – 1980, nr 10, s. 3.
4. Rejbakoz, Henryk: Henryk Rejbakoz / rozm. Ewa Labes-Kunicka // „Olsztyński Informator Kulturalny”. – 1993, nr 1, s. 16-17.