Kormorany

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Wersja z dnia 19:13, 31 sie 2011 autorstwa Arom2001 (dyskusja | edycje) (Utworzył nową stronę „Zespół muzyczny działający w latach 1956-1962 w Dobrym Mieście. ==Historia== Zespół został założony w 1956 r. przez grupę piętnastolatków: Zdzisława Koł…”)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacja, szukaj

Zespół muzyczny działający w latach 1956-1962 w Dobrym Mieście.

Historia

Zespół został założony w 1956 r. przez grupę piętnastolatków: Zdzisława Kołodziejczyka, Wojciecha Kubińskiego i Stanisława Golmonta z Dobrego Miasta, którzy zamiłowanie do gry na instrumentach wynieśli z rodzinnych domów i rozwijali je podczas lekcji u Stanisława Kubińskiego (ojca Wojciecha). Początkowo nosił nazwę „Żółto-czarni”, co członkowie zespołu podkreślali strojami. Zaistnieli jako pierwszy w Dobrym Mieście zespół muzyczny. Zadebiutowali występem w restauracji „Zacisze” w Dobrym Mieście. W okresie letnim koncertowali nieodpłatnie w tzw. „Grzybku”, drewnianym lokalu nad Łyną, w którym odbywały się tańce. Z czasem do grupy dołączył Tadeusz Suchłabowicz z Lubomina i Leszek Ejsmont. Próby zespołu odbywały się przeważnie w weekendy, w klubie młodzieżowym „Warfamy”. Po przyjęciu do zespołu Leona Gębickiego zespół przyjął nazwę „Kormorany” (lokalnie nazywany był „Kormorani”). Działalność zespołu została zawieszona w 1962 r. Wówczas muzycy zostali powołani do dwuletniej służby wojskowej. W 1964 r. ze względu na nagłą śmierć Wojciecha Kubińskiego zespół zakończył działalność. Członkowie grupy nie związali się zawodowo z muzyką, lecz nadal uprawiają ją amatorsko.

Skład

Repertuar

Zespół grał podczas lokalnych imprez i wesel. Prezentował muzykę i śpiew. Cieszył się dużą popularnością. W repertuarze początkowo były tanga, walce, polki i oberki. Po rozszerzeniu składu zespołu w ofercie znalazły się również melodie popularne, ludowe, marsze weselne, a także przeboje zagraniczne.

Bibliografia

  1. Kłos, Andrzej: Przed Kormoranami / Andrzej Kłos // „Rozmaitości Dobromiejskie”. – 1997, nr 2, s. 6.