Jerzy Bauer

(1925- ) – działacz społeczny, harcerz, autor pamiętników

Biografia

Urodził się w 1925 r. w Ostrowiu Mazowieckim, w rodzinie Konstantego i Zofii z Kulickich o bogatych tradycjach patriotycznych. W latach młodzieńczych aktywnie uczestniczył w Związku Harcerstwa polskiego. W 1939 r. jako piętnastoletni chłopiec czynnie uczestniczył w Wojennym pogotowiu Harcerskim. W okresie okupacji niemieckiej, przez trzy lata pracował jako robotnik przymusowy na kolei. Jednocześnie uczestniczył w konspiracyjnej działalności Armii Krajowej. Walczył w oddziale partyzanckim 8 kompanii III batalionu pułku piechoty AK w Obwodzie „Opocznik”, na terenie Puszczy białej. W 1944 r. uczestniczył w Akcji „Burza” – bitwa z Niemcami pod Jarząbką i Pecyną. W styczniu 1945 r. został wcielony do II Armii Wojska Polskiego i brał udział w wyzwalaniu południowo-zachodnich ziem Polski. Służbę w wojsku polskim zakończył w grudniu 1946 r. w Marynarce Wojennej. Po powrocie z wojska osiadł w Ełku (ze względu na bliskość rodziny – siostra z mężem). W 1952 r. ożenił się z Jadwigą z domu Loncik, również harcerką, działaczką społeczną na rzecz młodzieży. W tym samym roku zmienił zawód. Został menedżerem w zakładach gospodarczych. Równocześnie uzupełniał wykształcenie. W 1972 r. uzyskał dyplom magistra ekonomii w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie. Przez 27 lat pracował na stanowiskach kierowniczych. Na emeryturę przeszedł w 1990 r.

Działalność

W 1947 r. podjął pracę referenta w Zarządzie Miejskim w Ełku. Rok później został zatrudniony w Starostwie Powiatowym w Ełku. Poza praca zawodową aktywnie działał jako instruktor-referent w Harcerskiej Służbie Informacyjnej Komendy Mazurskiego Hufca Harcerzy w Ełku. Był członkiem redakcji Biuletynu Informacyjnego „Na Mazurskim Szlaku”. Jego pasją był śpiew. Jako amator wokalistyki osiągał znaczące sukcesy. Po przejściu na emeryturę nadal działał społecznie. Udzielał się w organizacjach:

• Harcerski Krąg Seniorów
• Towarzystwo Miłośników Ełku
• Towarzystwo Przyjaciół Grodna i Wilna

Jest autorem wspomnień napisanych na konkurs zorganizowany w 2003 r. przez Warmińsko-Mazurskie Stowarzyszenie Polskich Dzieci Wojny w Ełku ph. „Mazury były moim domem i życiem”. Pisze w nich: „Dziś Ełk, którego mieszkańcami i ja i moja rodzina zostaliśmy z własnego wyboru, jest i zawsze pozostanie miastem najpiękniejszym, a Mazury – Ziemią, w której dopatrzyć się można wielu podobieństw do Ziemi kurpiowskiej, borów mazowieckich i Puszczy Białej...” Został także laureatem I nagrody w Konkursie Literackim im. Ireny Tamary Misztal „Prosto z serca” w 2005 r. za pracę Początek drogi. W 2009 r. w kolejnej edycji Konkursu „Prosto z serca” wywalczył II miejsce za utwór O krok od szczęścia.

Nagrody i odznaczenia

W wyrazie uznania dla pracy zawodowej i społecznej otrzymał:

• Krzyż Walecznych
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Partyzancki
• Krzyż Armii Krajowej
• Medal za Wojnę Obronną 1939 r. Odznaka Akcji „Burza”
• Medal Zwycięstwa i Wolności
• Medal za Udział w Walkach o Berlin
• Medal „Rodła”
• Krzyż Zasługi dla ZHP z rozetą z mieczami
• Złoty Krzyż za Zasługi dla ZHP
• Odznaka Zasłużony Białostocczyźnie
• Odznaka Za Zasługi dla Województwa Suwalskiego

Bibliografia

1. Bobowik, Alfons: Historia polskich dzieci ofiar drugiej wojny światowej na Podlasiu i Mazurach / Alfons Bobowik. – Ełk : Mazurskie Towarzystwo Naukowe, 2011. – S. 184-185.