Bernard Krajnik
(1908-1976) – pedagog, społecznik, zbieracz zabytków kultury, autor opracowań etnograficznych
Spis treści
Biografia
Urodził się 30 sierpnia 1908 r. w Tylicach, w powiecie lubawskim w rodzinie Teofila i Antoniny z Zielińskich. Po ukończeniu nauki w Szkole Powszechnej w Tylicach w 1922 r. podjął naukę w Seminarium Nauczycielskim w Lubawie. Tam też w 1928 r. uzyskał dyplom nauczycielski. 13 sierpnia 1929 r., na dwa miesiące został powołany do służby wojskowej. Początkowe lata okupacji spędził w obozie politycznym Radzim (do grudnia 1939 r.). Po zwolnieniu przebywał u teścia J. Falkowskiego w Tylicach (do listopada 1941 r.). Przez kolejne dwa lata pracował jako goniec w Urzędzie Mieszkaniowym w Nowym Mieście, a następny rok w Starostwie Powiatowym jako pomoc biurowa. Do sierpnia 1944 r. zatrudniony był w obozie budowlanym w Gdańsku, zaś do stycznia kolejnego roku pracował w gdyńskiej firmie budowlanej „Witlich”. W listopadzie 1930 r. ożenił się z Jadwigą Falkowską (miał czworo dzieci). Po przejściu na emeryturę przeprowadził się do Gdyni, gdzie zmarł 25 marca 1976 r.
Działalność
l września 1928 r. podjął pracę jako nauczyciel tymczasowy w Publicznej Szkole Powszechnej w Nowem koło Świecia. Równocześnie został zatrudniony w Szkole Dokształcającej w Nowem. Pod koniec 1929 roku przyjęty został na stanowisko tymczasowego nauczyciela w dwuklasowej publicznej szkole w Muszynach. Po dwóch latach pracy, na własną prośbę z powodów mieszkaniowych, został przeniesiony na stanowisko nauczyciela jednoklasowej Publicznej Szkoły Powszechnej w Dąbrówce koło Sępolna. Po II wojnie światowej powrócił do zajęć pedagogicznych jako tymczasowy kierownik w Publicznej Szkole Powszechnej w Tylicach. W styczniu 1948 r. został mianowany przez Kuratora Okręgu Szkolnego w Toruniu stałym nauczycielem. Do kwietnia 1949 r. pełnił funkcję kierownika Państwowego Kursu Dokształcającego w zakresie szkoły powszechnej w Tylicach. W tym czasie Publiczna Szkoła Podstawowa w Tylicach została przekształcona w placówkę siedmioklasową, zaś Bernardowi Krajnikowi powierzono pełnienie obowiązków kierownika. Został również mianowany gromadzkim pełnomocnikiem do walki z analfabetyzmem. W okresie kierowania szkołą rozwinął bibliotekę oraz pracownię zajęć praktycznych. Brał czynny udział w zbieraniu zabytków kultury własnego środowiska, a także opracowywał zasoby etnograficzne. 31 sierpnia 1969 r. przeszedł na emeryturę.[2]
Odznaczenia
17 stycznia 1955 r. otrzymał Medal 10-lecia Polski Ludowej.
Przypisy
Bibliografia
- Kowalewska, J.: Szkoła Podstawowa w Tylicach w latach 1945-1995 / J. Kowalewska. – Praca magisterska napisana pod kierunkiem prof. dr hab. M. Szostakowskiej, WSP Olsztyn, 1997.
