Jan Czechowicz
Aktor teatralny i filmowy
Spis treści
Biografia
Absolwent Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie w 1979 r. Pracował w teatrach:
- Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie – 1979-1984
- Teatr Nowy w Poznaniu – 1984-1985
Przebywa za granicą.
Twórczość
Pierwszym spektaklem Jana Czechowicza był dyplom teatralny 16 marca 1979 r. w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie – Śpiew na dziewięć wieszaków A. Czechowa. Aktor wystąpił również w spektaklach Teatru Telewizji w reżyserii Izabelli Cywińskiej. Zagrał w filmie Jana Łomnickiego Akcja pod Arsenałem (1977).
Twórczość w Olsztynie
Jan Czechowicz pracował w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie od 1979 r. do 1984 r. Wystąpił w sztukach:
- Bolek i Lolek. Wyprawa kosmiczna jakiej świat… - Mieczysław Dembowski, reż. Bohdan Głuszczak, grana postać – Lolek, premiera 13 stycznia 1980
- Sen – Fiodor Dostojewski, reż. Krzysztof Rościszewski, grana postać – Paweł, premiera 22 maja 1981
- Śluby panieńskie, czyli magnetyzm serc – Aleksander Fredro, reż. Jacek Wierzbicki, grana postać – Albin, premiera 19 września 1981
- Zbrodnia i kara – Fiodor Dostojewski, reż. Krzysztof Rościszewski, grana postać – Rodion Raskolnikow, premiera 7 lutego 1982
- Hamlet – William Shakespeare, reż. Krzysztof Rościszewski, grana postać – Hamlet, premiera 27 marzec 1983
- Ślub – Witold Gombrowicz, reż. Wojciech Maryański, grana postać – Henryk (Syn i Książę), premiera 17 grudnia 1983
- Kordian – Juliusz Słowacki, reż. Jerzy Hutek, grana postać – Archanioł, Spiskowy, premiera 24 luty 1984
Janusz Segiet, recenzent „Gazety Olsztyńskiej” napisał o „Zbrodni i karze” Fiodora Dostojewskiego „Raskolnikowa gra w Olsztynie Jan Czechowicz. Nie tak dawno ukończył szkołę aktorską. zaczynał skromnie, nieefektownie. Szybko dostrzec można w jego umiejętnościach postępy. Z Dostojewskim miał już pierwsze doświadczenie w „Śnie”. Raskolnikow to jednak znacznie większy kaliber. Czechowicz radzi sobie z trudną rolą bardzo dobrze. Gra impulsywnego, nadwrażliwego, młodego chłopca, z rozpierającą go siłą i pragnieniem pełnego doznania. Stara się zróżnicować swoje zachowanie w kontaktach z partnerami. Jakaś ukryta moc pcha go do ujawnienia zbrodni i poniesienia kary. Jest desperatem bez poczucia strachu” [1] Natomiast Bohdan Dzitko w czasopiśmie „Warmia i Mazury” o „Hamlecie”: „Jaki jest więc Hamlet Jana Czechowicza? Przede wszystkim subtelny. To okoliczności zmuszają go do działania, zaś podejrzenia o zbrodnię popełnioną na ojcu pojawiają się dopiero wtedy, kiedy dochodzi do spotkania z Duchem. Uprzednio Hamlet, choć zamyślony i ponury, był zupełnie innym człowiekiem. Wprawdzie związek matki ze stryjem nie budził jego entuzjazmu, ale nie wywoływał też większych podejrzeń. Szczególnie dobrze wyszły Janowi Czechowiczowi sceny obłędu. Jest to obłęd udany, wiemy o tym, ale jak dobrze udany! Wtedy Hamlet gra przed Ofelią i ukrytymi Klaudiuszem i Poloniuszem, gra przed samym sobą, ale są to sceny tak samo naturalne, jak naturalne są rozmowy z Horacym. Hamlet Jana Czechowicza wie, że ma do spełnienia misję, jest świadomy, że dokona się zemsta, i że poza nią jego życie nie ma sensu. Ponura to perspektywa, ale właśnie dlatego głęboki sens odnaleźć można w kwestii: reszta jest milczeniem. A wcześniej monolog Hamleta potwierdza wole konsekwentnego działania” ” [2]
Nagrody i odznaczenia
- XXIV Festiwal Teatrów Polski Północnej w Toruniu w 1982 r. – wyróżnienie za kreację aktorską dla Jana Czechowicza za Raskolnikowa w „Zbrodni i karze” Fiodora Dostojewskiego w reż. Krzysztofa Rościszowskiego.
Bibliografia
- 40 lat Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie / [red. Elwira Koczan, Elżbieta Lenkiewicz, Lech Piotrowski]. - Olsztyn : Teatr im. Stefana Jaracza, [1985].
- Prusiński, Tadeusz : Jest teatr w Olsztynie / Tadeusz Prusiński. – Olsztyn : Teatr im. Stefana Jaracza, 2005
Przypisy
Zobacz też
- Biografia teatralna [1]
- Biografia telewizyjna [ http://www.e-teatr.pl/pl/osoby/11496,karieratv.html#start]
