Julia Kossowska

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Wersja z dnia 11:05, 15 lip 2014 autorstwa LPF (dyskusja | edycje) (→‎Zobacz też)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacja, szukaj
Julia Kossowska w „Domu otwartym” Michała Bałuckiego, Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego. T. 2 : 1900-1980. – Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994. – S. 333.

(1899-1968) - polska aktorka teatralna

Biografia

Julia Julianna Kossowska, właśc.. Julianna Zofia Kossowska urodziła się 7 stycznia 1899 r. w Brzeźnicy w rodzinie Emilii i Lucjana Krzyżanowskich. Po ślubie 18 grudnia 1915 r. przyjęła nazwisko męża, Jerzego. Pracowała w teatrach:

  • Teatr Współczesny w Warszawie
  • Teatr Reduta w Warszawie
  • Teatr Nowości w Częstochowie
  • Teatr Reduta w Warszawie i Wilnie
  • Teatr Objazdowy Samorządów Województwa Białostockiego z siedzibą w Grodnie
  • Teatr w Lublinie
  • Teatr Województwa Kieleckiego z siedzibą w Radomiu
  • Teatr Kameralny w Warszawie
  • Teatr Polski w Poznaniu
  • Instytut Reduty w Warszawie
  • Teatr Aktora w Warszawie
  • Teatr Wielki we Lwowie
  • Teatr Aktora w Warszawie
  • Teatr Ateneum w Warszawie
  • Teatr Miejski w Częstochowie
  • Teatr kameralny w Warszawie
  • Teatr Miejski w Łodzi
  • Teatr w Lublinie

W czasie II wojny światowej pracowała jako kelnerka w Lublinie, następnie w Warszawie. Po Powstaniu Warszawskim przebywała na wsi. W 1945 r. wróciła do pracy aktorskiej i pracowała w teatrach:

10 kwietnia 1965 r. obchodziła jubileusz pięćdziesięciolecia pracy artystycznej. Zmarła 11 sierpnia 1968 r. w Łodzi.

Twórczość

Julia Kossowska, prawdopodobnie debiutowała w Teatrze Współczesnym w Warszawie w 1917 r. Przed wojną grała m.in.

  • Janina - „Dom otwarty” Michała Bałuckiego
  • Gospodyni - „Wesele” Stanisława Wyspiańskiego
  • Elwira - „Świętoszek” Moliera
  • Maria - „Lekkomyślna siostra” Włodzimierza Perzyńskiego
  • Mańka - „Pan Damazy” Józefa Blizińskiego
  • Ksenia - „Człowiek z teką” Aleksieja Fajko

Twórczość w Olsztynie

Artystka występowała w Teatrze im. Stefana Jaracza w latach 1945-1948. Wystąpiła w sztukach:

  • Matura – Laszko Fodor, reż. Stanisław Milski, grana postać – Emma Latour , premiera 30 listopada 1945
  • Panna Maliczewska – Gabriela Zapolska, reż. Zygmunt Chmielewski, grana postać – Daumowa, premiera 20 grudnia 1945
  • Gwiazdor i kinomanki – Kazimierz Wroczyński, reż. Stanisław Milski, premiera 31 grudnia 1945
  • Pigmalion – Bernard Shaw, reż. Stanisław Milski, grana postać – Pani Higgins, premiera 16 stycznia 1945
  • Wesele – Stanisław Wyspiański, reż. Artur Młodnicki, grana postać – Rachela, premiera 3 maja 1946
  • W małym domku – Tadeusz Rittner, reż. Zygmunt Chmielewski, grana postać – Maria, premiera 18 czerwca 1946
  • Ojciec – August Strindberg, reż. Karol Adwentowicz, grana postać – Laura, premiera 5 września 1946
  • Damy i huzary – Aleksander Fredro, reż. Marian Bogusławski, grana postać – Dyndalska, premiera 13 października 1946
  • Pan Benet – Aleksander Fredro, reż. Marian Bogusławski, premiera 6 stycznia 1947
  • Ich czworo – Gabriela Zapolska, reż. Marian Bogusławski, grana postać – Wdowa, premiera 10 lutego 1947
  • Warszawianka – Stanisław Wyspiański, reż. Marian Bogusławski, grana postać – Maria, premiera 5 marca 1947
  • Pan Damazy – Józef Bliziński, reż. Marian Bogusławski, grana postać – Pani Żegocina, premiera 11 marca 1947
  • Stary dzwon – Jan Brzoza, reż. Marian Bogusławski, premiera 15 kwietnia 1947
  • Sprawa Moniki – Maria Morozowicz-Szczepkowska, reż. Eugenia Śnieżko-Szafnaglowa, grana postać – Anna, premiera 22 maja 1947
  • Przyjaciel przyjdzie wieczorem – Jacques Companez, Ivan Noel, reż. Hanna Małkowska, grana postać – Beatrycze, premiera – 15 października 1947
  • Pociąg widmo – Arnold Ridley, reż. Maria Szczęsna, grana postać – Julia Prince, premiera 31 grudnia 1947
  • Zemsta – Aleksander Fredro, reż. Janusz Strachocki, grana postać – Podstolina, premiera 22 stycznia 1948

Jerzy Smoleński, olsztyński recenzent „Wiadomości Mazurskich” pisał o roli w sztuce „W małym domku”: „Kossowska w roli Marii pokazała nam nieprzeciętne walory dramatyczne, będąc zrazu potulną i zahukaną „kurą domową”, potym rozbudzoną i szczęśliwą kochanką, a wreszcie żoną, która z przejmującym dialogu wyznaje mężowi, że go zdradziła” [1]. Natomiast o roli w sztuce „Ojciec” Augusta Strindberga: „W szczególności Kossowska w roli Laury zaimponowała konsekwentnym i trafnym odtworzeniem postaci, która miała należyty ton i charakter. Biła od niej siła, bezwzględność i zimne wyrachowanie [2]. W sztuce „Ich czworo”: „Wdowa w wykonaniu Julii Kossowskiej była doskonale dyskretna, cierpliwa i wyczekująca. Taką właśnie jest starsza pani, wyrozumiałością i dyskrecją usiłująca zdobyć względy młodego człowieka. Była to bodaj najlepsza kreacja spektaklu „ [3].

Bibliografia

  1. Kossowska Julia, właśc.. Julianna Zofia K., z Krzyżanowskich (7 I 1899 Brzeźnica – 11 VIII 1968 Łódź), aktorka // Słownik biograficzny teatru polskiego. T. 2 : 1900-1980. – Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994. – S. 333-334.
  2. Prusiński, Tadeusz : Jest teatr w Olsztynie / Tadeusz Prusiński. – Olsztyn : Teatr im. Stefana Jaracza, 2005.
  3. Segiet, Janusz: Świat Eugenii Śnieżko-Szafnaglowej : opowieść o ludziach Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie / Janusz Segiet. – Olsztyn : Pojezierze”, 1983.

Przypisy

  1. ↑ Jerzy Smoleński, „W małym domku” . Dramat w trzech aktach T. Rittnera, „Wiadomości Mazurskie”, 1946, nr 171, s. 3-4
  2. ↑ Smoleński, Jerzy, „Ojciec” Strindberga” w Teatrze im. St. Jaracza, „Wiadomości Mazurskie”, 1946, nr 231, s. 2
  3. ↑ J.S., „Ich czworo” . Komedia w 3 aktach G. Zapolskiej, „Wiadomości Mazurskie”, 1946, nr 282, s. 3

Zobacz też

  • [1] Kariera teatralna aktorki.
Źródło: „http://leksykonkultury.ceik.eu/index.php?title=Julia_Kossowska&oldid=58916”