Jan Przełomiec: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Linia 1: Linia 1:
Jan Przełomiec(1920 -2013)- znany olsztyński malarz pejzaży, portretów i martwych natur.Jego twórczość ewoluowała od fascynacji malarstwem historycznym po kolorystyczne malarstwo postimpresjonistyczne.  
+
 
 +
 
 +
 
 +
(1920 -2013)- znany olsztyński malarz pejzaży, portretów i martwych natur.
 
   
 
   
 
==Biografia==
 
==Biografia==
Urodził się 13 grudnia 1920 roku w Warszawie. Wychował się na Podlasiu i tam uczęszczał do szkoły.Już jako uczeń gimnazjum w Siedlcach zorganizował swoją pierwszą wystawę. Żołnierz Szarych Szeregów a potem Narodowych Sił Zbrojnych. Ukończył Wydział Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.Uczeń wybitnych mistrzów – Zbigniewa Pronaszki i Czesława Rzepińskiego.  W młodości fascynowała go twórczość Jana Matejki i malarstwo historyczne. Potem swoją sztukę wzorował na kolorystycznych tradycjach malarstwa europejskiego i tworzył z natury.
+
Urodził się 13 grudnia 1920 roku w Warszawie. Wychował się na Podlasiu i tam uczęszczał do szkoły. Już jako uczeń gimnazjum w Siedlcach zorganizował swoją pierwszą wystawę. Żołnierz Szarych Szeregów a potem Narodowych Sił Zbrojnych. Ukończył Wydział Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.Uczeń wybitnych mistrzów – Zbigniewa Pronaszki i Czesława Rzepińskiego.  W młodości fascynowała go twórczość Jana Matejki i malarstwo historyczne. Potem swoją sztukę wzorował na kolorystycznych tradycjach malarstwa europejskiego i tworzył z natury.
  
 
W Olsztynie Jan Przełomiec zamieszkał na początku lat 80-tych. Artystę często można było spotkać na ulicach i uliczkach Starego Miasta ze szkicownikiem. Jego prace są w zbiorach prywatnych w kraju i za granicą: w USA, Kanadzie, Brazylii, Wielkiej Brytanii, Holandii, Niemczech, Włoszech, Grecji i Portugalii
 
W Olsztynie Jan Przełomiec zamieszkał na początku lat 80-tych. Artystę często można było spotkać na ulicach i uliczkach Starego Miasta ze szkicownikiem. Jego prace są w zbiorach prywatnych w kraju i za granicą: w USA, Kanadzie, Brazylii, Wielkiej Brytanii, Holandii, Niemczech, Włoszech, Grecji i Portugalii
  
Zmarł 20 grudnia 2013 roku w wieku 93 lat, w Warszawie. Pogrzeb odbył sie 26 grudnia na cmentarzu katedralnym w Białymstoku. W Olszynie uroczystą żałobną mszę świętą za  św. pamięci Jana Przełomca, odprawił 30 grudnia 2013 w katedrze Św. Jakuba, jego Eminencja Abp. Senior Edmund Piszcz.
+
Zmarł 20 grudnia 2013 roku w wieku 93 lat, w Warszawie. Pogrzeb odbył się 26 grudnia na cmentarzu katedralnym w Białymstoku. W Olszynie uroczystą żałobną mszę świętą za  św. pamięci Jana Przełomca, odprawił 30 grudnia 2013 w katedrze Św. Jakuba, jego Eminencja Abp. Senior Edmund Piszcz.
  
 
==Twórczość==
 
==Twórczość==

Wersja z 18:58, 30 gru 2013


(1920 -2013)- znany olsztyński malarz pejzaży, portretów i martwych natur.

Biografia

Urodził się 13 grudnia 1920 roku w Warszawie. Wychował się na Podlasiu i tam uczęszczał do szkoły. Już jako uczeń gimnazjum w Siedlcach zorganizował swoją pierwszą wystawę. Żołnierz Szarych Szeregów a potem Narodowych Sił Zbrojnych. Ukończył Wydział Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.Uczeń wybitnych mistrzów – Zbigniewa Pronaszki i Czesława Rzepińskiego. W młodości fascynowała go twórczość Jana Matejki i malarstwo historyczne. Potem swoją sztukę wzorował na kolorystycznych tradycjach malarstwa europejskiego i tworzył z natury.

W Olsztynie Jan Przełomiec zamieszkał na początku lat 80-tych. Artystę często można było spotkać na ulicach i uliczkach Starego Miasta ze szkicownikiem. Jego prace są w zbiorach prywatnych w kraju i za granicą: w USA, Kanadzie, Brazylii, Wielkiej Brytanii, Holandii, Niemczech, Włoszech, Grecji i Portugalii

Zmarł 20 grudnia 2013 roku w wieku 93 lat, w Warszawie. Pogrzeb odbył się 26 grudnia na cmentarzu katedralnym w Białymstoku. W Olszynie uroczystą żałobną mszę świętą za św. pamięci Jana Przełomca, odprawił 30 grudnia 2013 w katedrze Św. Jakuba, jego Eminencja Abp. Senior Edmund Piszcz.

Twórczość

Bibliografia