Ignacy Krasicki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
| Linia 41: | Linia 41: | ||
<br>Źródło:http://www.montes.pl]] | <br>Źródło:http://www.montes.pl]] | ||
== Twórczość literacka <br> == | == Twórczość literacka <br> == | ||
| − | „Książę poetów”. Najbardziej znany był jako autor niezliczonych fraszek i bajek. Tworzył również satyry i poematy heroikomiczne. Nie stronił także od publicystyki. Pośród poematów najbardziej znane to: „Myszeis” (1775), Monachomachia, czyli Wojna mnichów (1778) wyszydzająca zepsucie obyczajów zakonnych i Antymonachomachia (1779). Atakowany był za nie przede wszystkim przez duchownych, których ośmieszał. | + | „Książę poetów”. Najbardziej znany był jako autor niezliczonych fraszek i bajek. Tworzył również satyry( ''"Bajki i przypowieści"'' (1779), ''"Satyry"'' (1779) i poematy heroikomiczne. Nie stronił także od publicystyki. Pośród poematów najbardziej znane to: ''„Myszeis”'' (1775), ''"Monachomachia, czyli Wojna mnichów"'' (1778) wyszydzająca zepsucie obyczajów zakonnych i ''"Antymonachomachia"'' (1779). Atakowany był za nie przede wszystkim przez duchownych, których ośmieszał. |
| − | + | Do znanych utworów Krasickiego należy też powieść edukacyjna ''"Pan Podstoli"'' (cz. 1-2, 1778-1784), ), powieść o charakterze rozprawy filozoficzno-obyczajowej ''"Historia"'' (1779), ''"Wojna chocimska"'' (1780), encyklopedia ''"Zbiór potrzebniejszych wiadomości..."'' (tom 1-2, 1781-1783). | |
| − | Krasicki jest autorem ośmiu tomów genealogii szlachty polskiej (zachowało się jedynie pięć). Dzieło to miało być uzupełnieniem nieco wcześniejszego „Herbarza” Kaspra Niesickiego. | + | Krasicki jest także autorem ośmiu tomów genealogii szlachty polskiej (zachowało się jedynie pięć). Dzieło to miało być uzupełnieniem nieco wcześniejszego ''„Herbarza”'' Kaspra Niesickiego. |
| − | W 1781 r. wydał nakładem drukarni Michała Grölla w Warszawie dwutomowy Zbiór potrzebniejszych wiadomości, drugą po Nowych Atenach polską encyklopedię powszechną Za pierwszą powieść w dziejach literatury polskiej uznaje się jego powieść satyryczno-utopijna „Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki” (1776). | + | W 1781 r. wydał nakładem drukarni Michała Grölla w Warszawie dwutomowy Zbiór potrzebniejszych wiadomości, drugą po Nowych Atenach polską encyklopedię powszechną Za pierwszą powieść w dziejach literatury polskiej uznaje się jego powieść satyryczno-utopijna ''„Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki”'' (1776). |
| + | Do głośnych utworów patriotycznych zaliczyć trzeba ''"Hymn do miłości ojczyzny"'' (1774) i ''"Pieśn na dzień 3 maja 1792"''. | ||
| + | |||
| + | Jego twórczość ukazała się w wydaniach zbiorowych, min. : ''"Dzieła poetyckie"'' (tom 1-2, 1802), ''"Dzieła"'' (tom 1-8, 1829-1833), ''"Pisma wybrane"'' (tom 1-4, 1954), ''"Korespondencja"'' (tom 1-2, 1958), ''Pisma poetyckie'' (tom 1-2, 1976). | ||
| + | |||
| + | == Uhonorowanie, upamiętnienie <br> == | ||
| + | |||
| + | Krasicki pochowany został w katedrze pw. Świętej Jadwigi Śląskiej w Berlinie, którą w 1774 r. osobiście konsekrował, a w 1829 r. został przeniesiony do Katedry Gnieźnieńskiej. | ||
| + | |||
| + | Jeszcze za życia, król wyraził swoje uznanie dla Krasickiego wręczając mu w 1767 r. Order Świętego Stanisława a w 1774 odznaczając go Orderem Orła Białego. W 1780 r. Krasicki otrzymał medal honorowy z dewizą ''„Dignum laude virum Musa vetat Mori”'', zaczerpniętą z Horacego. | ||
| + | |||
| + | Ważniejsze dzieła Krasickiego zyskały sławę europejską, zostały przetłumaczone na wiele języków – łacinę, francuski, niemiecki (m.in. w latach 90. XVIII w. Jerzy Olech), włoski, rosyjski, czeski, chorwacki, słoweński, węgierski. Szeroka recepcja jego dzieł utrzymywała się przez cały wiek XIX. | ||
| + | Wielu twórców oświeceniowych poświęciło mu utwory poetyckie, np. Stanisław Trembecki, Franciszek Zabłocki, Wojciech Mier, a w XX w. K.I. Gałczyński. Prozaicy czynili go bohaterem swych utworów np. Wincenty Pol, Adolf Nowaczyński, Henryk Sienkiewicz. | ||
| + | |||
| + | W 2009 r. na płycie Poeci ukazała się hip-hopowa interpretacja wiersza Świat zepsuty wykonana przez rapera Numer Raz. | ||
| + | |||
| + | == Echa działalności <br> == | ||
| + | Grzęda - wieś ze śladami Ignacego Krasickiego | ||
| + | Grzęda to wieś w gminie Bisztynek, leżącą na północno-wschodniej, historycznej granicy Warmii. W miejscowym kościele znajduje się dowód na to, że w 1779 r. konsekrował go biskup Ignacy Krasicki, co zostało upamiętnione na kamiennej tablicy umieszczonej w ścianie wewnątrz świątyni. | ||
Wersja z 11:25, 2 maj 2012
(1766 - 1795) - poeta, prozaik, komediopisarz, encyklopedysta i publicysta. Uczestnik słynnych obiadów czwartkowych u króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Współzałożyciel i współpracownik F. Bohomolca - wydawcy "Monitora".
Źródło: http://www.montes.pl/
Spis treści
Ród
Ignacy Krasicki urodził się 3 II 1735 r. w Dubiecku nad Sanem, w zubożałej rodzinie magnackiej - kasztelana chełmińskiego Jan Bożego Krasickiego i stolniczanki Anny z domu Strzechowskiej, posiadającej tytuł hrabiów Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Cesarz Ferdynand II Habsburg , 1 lipca 1631 r. nadał go wojewodzie podolskiemu Marcinowi oraz jego bratu Jerzemu. Potomkiem tego ostatniego był Ignacy Krasicki. Krasiccy, herbu Rogala początkami swej genealogii sięgają XVI w. Nazwisko wzięli od dóbr Krasice koło Przemyśla. Ignacy był najstarszym synem Jana Bożego . Miał dwie starsze siostry i czterech braci. Za sprawą rodziców, wraz z dwoma braćmi, obrał stan duchowny.
Wykształcenie
W latach 1743 -1750 Krasicki uczył się w Jezuickim Kolegium Lwowskim. W 1751 roku wstąpił do seminarium duchownego księży misjonarzy przy kościele św. Krzyża w Warszawie, które ukończył w 1754 r. Pięć lat później otrzymał święcenia kapłańskie z rąk Wacława Hieronima Sierakowskiego, biskupa przemyskiego. Został kanonikiem kijowskim, a trzy lata później, kanonikiem katedry przemyskiej, i objął probostwo katedralne. Jako młody ksiądz spędził dwa lata (1759-1761) na studiach w Rzymie. Zamieszkał w Hospicjum polskim przy kościele św. Stanisława, gdzie pełnił funkcję prowizora opiekującego się tamtejszym archiwum. Po powrocie został w 1763 sekretarzem prymasa Władysława Aleksandra Łubieńskiego i zaprzyjaźnił się z młodym Poniatowskim – przyszłym królem. W 1764 r. został kapelanem króla.
Kariera duchowna
książę - biskup warmiński
Od 1350 r. siedzibą Warmii biskupiej był Lidzbark Warmiński, zaś kapitulnej - Frombork. W latach 1466 -1772 biskupstwo warmińskie weszło w skład Korony Królestwa Polskiego, a biskup - duchowy i świecki władca Warmii - otrzymał tytuł Senatora Rzeczpospolitej. Poczet wielkich mieszkańców zamku lidzbarskiego zamykają nazwiska dwóch sławnych Polaków - Adama Stanisława Grabowskiego (1741 - 1766) i Ignacego Krasickiego (1766 - 1795). Od panowania Stanisława II Augusta rozpoczęła się kariera duchowna Krasickiego. Kapelan królewski otrzymał w grudniu 1766 r. biskupstwo warmińskie, tytuł książęcy, godność senatora Rzeczypospolitej. W tym samym roku został koadiutorem bp. Adama Stanisława Grabowskiego, po którym objął 24 grudnia 1767 r. rządy w diecezji. Biskupstwo warmińskie dawało Krasickiemu wysokie miejsce w hierarchii społecznej oraz uzasadnione poczucie niez ależności. Stworzyło też materialne podstawy do wielkopańskiej egzystencji. Dzięki dochodom około 24 tys. talarów rocznie stał się prawie magnatem. Krasicki zajął się wówczas literaturą. Nie zaniedbywał jednak swoich obowiązków duszpasterskich. Dwukrotnie wizytował katedrę fromborską , wyświęcał księży i konsekrował kościoły.
Jako biskup warmiński, Krasicki z rozmachem urządzał swoje rezydencje w Lidzbarku Warmińskim i Smolajnach. Pałac biskupów warmińskich w Smolanach został wybudowany w latach 1741 - 1743, stał się ulubionym miejscem pobytu Ignacego Krasickiego. Nad głównym wejściem, w trójkątnym obramowaniu, znalazł się ryzalit z ozdobnym herbem fundatora Adama Stanisława Grabowskiego. Obecnie w pałacu mieści się Zespół Szkół Rolniczych. W pobliżu obiektu urządzono uroczy park ze zwierzętami, który jest dużą atrakcją dla dzieci. Ignacy Krasicki to ostatni Polak na stolicy biskupów warmińskich. Po I rozbiorze Polski, Warmia została włączona do Królestwa Pruskiego.
Od 13 września 1772 r. , wraz z całą diecezją warmińską Krasicki stał się poddanym króla pruskiego Fryderyka II. Warmia mimo to zachowała swą odrębność wyznaniową, była "wyspą" katolicyzmu na morzu protestanckiej wiary ludności Prus a na dworze Krasickiego w Lidzbarku Warmińskim (Heilsbergu) rozkwitało życie kulturalne i artystyczne. Krasicki utrzymał więzi z warszawskim ośrodkiem kulturalnym. Był w dobrych stosunkach z królem Fryderykiem Wilhelmem II, dzięki poparciu którego w 1795 r. został arcybiskupem gnieźnieńskim.
Książę - arcybiskup
Latem 1794 r. zmarł prymas Polski, książę Michał Jerzy Poniatowski. Gniezno i prawie cała diecezja należała od 1793 r. do Prus. Król Fryderyk Wilhelm II Hohenzollern zastanawiał się komu zaproponować tę godność. 16 lub 17 lutego 1795 r. Krasicki został powiadomiony, że wybór padł na niego. Oficjalna nominacja nastąpiła dziesięć dni później. Przez kilka miesięcy był Krasicki de facto prymasem Polski. Zakaz używania tego tytułu nastąpił z chwilą ogłoszenia III rozbioru Polski, który zakończył historię Rzeczypospolitej Obojga Narodów. W miejsce używania tytułu prymasa, król pruski przyznał Krasickiemu prawo do tytułu księcia.
Mecenas kultury
W Lidzbarku, gdzie powstała większość jego utworów, Krasicki gromadził wokół siebie uczonych, artystów i malarzy. Dzięki jego staraniom Zamek w Lidzbarku stał się ośrodkiem nauki, kultury i sztuki promieniującym daleko poza granice kraju. Krasicki zorganizował teatr i wieczory literackie, zbudował oranżerię, a jego ogrody były znane w całej Polsce. Z sentymentu do rodzinnych stron, nazwał je Krasiczynem i Dubieckiem. We wnętrzach zamku Ignacy Krasicki zgromadził bogaty księgozbiór . Jego inną pasją było kolekcjonerstwo. Zebrał wiele rzeźb i około 40 tys. sztychów. Na zamku urządził galerię obrazów, w której można było oglądać dzieła sztuki mistrzów włoskich, francuskich, flamandzkich. Obecnie w Zamku mieści się Muzeum Warmińskie, oddział olsztyńskiego Muzeum Warmii i Mazur .Przedzamcze południowe zaadoptowane zostało na Hotel Krasicki. Założeniem hotelu jest stworzenie żywego i aktywnego ośrodka kulturalnego przy zachowaniu konferencyjno- wypoczynkowego charakteru.
Źródło:http://www.montes.pl
Twórczość literacka
„Książę poetów”. Najbardziej znany był jako autor niezliczonych fraszek i bajek. Tworzył również satyry( "Bajki i przypowieści" (1779), "Satyry" (1779) i poematy heroikomiczne. Nie stronił także od publicystyki. Pośród poematów najbardziej znane to: „Myszeis” (1775), "Monachomachia, czyli Wojna mnichów" (1778) wyszydzająca zepsucie obyczajów zakonnych i "Antymonachomachia" (1779). Atakowany był za nie przede wszystkim przez duchownych, których ośmieszał. Do znanych utworów Krasickiego należy też powieść edukacyjna "Pan Podstoli" (cz. 1-2, 1778-1784), ), powieść o charakterze rozprawy filozoficzno-obyczajowej "Historia" (1779), "Wojna chocimska" (1780), encyklopedia "Zbiór potrzebniejszych wiadomości..." (tom 1-2, 1781-1783). Krasicki jest także autorem ośmiu tomów genealogii szlachty polskiej (zachowało się jedynie pięć). Dzieło to miało być uzupełnieniem nieco wcześniejszego „Herbarza” Kaspra Niesickiego. W 1781 r. wydał nakładem drukarni Michała Grölla w Warszawie dwutomowy Zbiór potrzebniejszych wiadomości, drugą po Nowych Atenach polską encyklopedię powszechną Za pierwszą powieść w dziejach literatury polskiej uznaje się jego powieść satyryczno-utopijna „Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki” (1776). Do głośnych utworów patriotycznych zaliczyć trzeba "Hymn do miłości ojczyzny" (1774) i "Pieśn na dzień 3 maja 1792".
Jego twórczość ukazała się w wydaniach zbiorowych, min. : "Dzieła poetyckie" (tom 1-2, 1802), "Dzieła" (tom 1-8, 1829-1833), "Pisma wybrane" (tom 1-4, 1954), "Korespondencja" (tom 1-2, 1958), Pisma poetyckie (tom 1-2, 1976).
Uhonorowanie, upamiętnienie
Krasicki pochowany został w katedrze pw. Świętej Jadwigi Śląskiej w Berlinie, którą w 1774 r. osobiście konsekrował, a w 1829 r. został przeniesiony do Katedry Gnieźnieńskiej.
Jeszcze za życia, król wyraził swoje uznanie dla Krasickiego wręczając mu w 1767 r. Order Świętego Stanisława a w 1774 odznaczając go Orderem Orła Białego. W 1780 r. Krasicki otrzymał medal honorowy z dewizą „Dignum laude virum Musa vetat Mori”, zaczerpniętą z Horacego.
Ważniejsze dzieła Krasickiego zyskały sławę europejską, zostały przetłumaczone na wiele języków – łacinę, francuski, niemiecki (m.in. w latach 90. XVIII w. Jerzy Olech), włoski, rosyjski, czeski, chorwacki, słoweński, węgierski. Szeroka recepcja jego dzieł utrzymywała się przez cały wiek XIX. Wielu twórców oświeceniowych poświęciło mu utwory poetyckie, np. Stanisław Trembecki, Franciszek Zabłocki, Wojciech Mier, a w XX w. K.I. Gałczyński. Prozaicy czynili go bohaterem swych utworów np. Wincenty Pol, Adolf Nowaczyński, Henryk Sienkiewicz.
W 2009 r. na płycie Poeci ukazała się hip-hopowa interpretacja wiersza Świat zepsuty wykonana przez rapera Numer Raz.
Echa działalności
Grzęda - wieś ze śladami Ignacego Krasickiego Grzęda to wieś w gminie Bisztynek, leżącą na północno-wschodniej, historycznej granicy Warmii. W miejscowym kościele znajduje się dowód na to, że w 1779 r. konsekrował go biskup Ignacy Krasicki, co zostało upamiętnione na kamiennej tablicy umieszczonej w ścianie wewnątrz świątyni.
