Roman Ławrynowicz: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Linia 3: Linia 3:
  
 
== Biografia ==
 
== Biografia ==
−
Urodzony 21 sierpnia 1937 r. w Dworcach (powiat wileński, Litwa). Do Polski przyjechał z pierwszym transportem repatriantów - stacją docelową podróży miał być Sandomierz, rodzina zamieszkała jednak w wsi Podleśna niedaleko Dobrego Miasta. Od 13 roku życia mieszkał i uczył się poza domem rodzinnym: w Gdyni, Lidzbarku Warmińskim, Olsztynie i Gdańsku. Od 1959 r. mieszka w Olsztynie. Początek drogi zawodowej (1959-1968) Ławrynowicza to praca nauczyciela języka polskiego w olsztyńskich szkołach średnich, m.in. w Technikum Handlowym, w Liceum Ogólnokształcącym nr 1, Technikum Ekonomicznym i Odzieżowym. W l. 1968-1982 pracował w [[Wojewódzki Zarząd Kin| Wojewódzkim Zarządzie Kin]]. Pozostając tam na etacie został oddelegowany do Wydziału Kultury i Sztuki Wojewódzkiej Rady Narodowej (do 1975 r.). W l. 1975-1982 zatrudniony w Wydziale Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego. Zorganizował i przez dwa lata prowadził pierwsze w województwie kino studyjne. Publicysta miesięcznika „[[Warmia i Mazury]]” ze stałą rubryką felietonu o filmie. W 1982 r. został dyrektorem [[Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Olsztynie| Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej]] w Olsztynie (czas bardzo korzystnej sytuacji finansowej oraz rozwoju organizacyjnego bibliotek, m.in. nowych filii na osiedlach miasta). W latach 90-tych XX w., kiedy tuż po polskich przemianach ustrojowych sytuacja resortu kultury uległa radykalnej zmianie, problemy finansowe dotknęły również [[Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Olsztynie| Wojewódzką Bibliotekę Publiczną]], Ławrynowicz zmienił koncepcję funkcjonowania placówek, podejmując starania, aby zmodernizować je przez komputeryzację. W 2003 r. - po 45 latach pracy - przeszedł na emeryturę, co zbiegło się z zakończeniem prac remontowo-modernizacyjnych w olsztyńskim [[Stary Ratusz| Starym Ratuszu]] – drugiej z siedzib biblioteki <ref>Zob.: Wim, ''Nowy Stary Ratusz. [spotkanie wojewody olsztyńskiego z dyrektorem WBP Romanem Ławrynowiczem]'', „Gazeta Olsztyńska” 1994 nr 175, s. 2.</ref>
+
Urodzony 21 sierpnia 1937 r. w Dworcach (powiat wileński, Litwa). Do Polski przyjechał z pierwszym transportem repatriantów - stacją docelową podróży miał być Sandomierz, rodzina zamieszkała jednak w wsi Podleśna niedaleko Dobrego Miasta. Od 13 roku życia mieszkał i uczył się poza domem rodzinnym: w Gdyni, Lidzbarku Warmińskim, Olsztynie i Gdańsku. Od 1959 r. mieszka w Olsztynie. Początek drogi zawodowej (1959-1968) Ławrynowicza to praca nauczyciela języka polskiego w olsztyńskich szkołach średnich, m.in. w Technikum Handlowym, w Liceum Ogólnokształcącym nr 1, Technikum Ekonomicznym i Odzieżowym. W l. 1968-1982 pracował w [[Wojewódzki Zarząd Kin| Wojewódzkim Zarządzie Kin]]. Pozostając tam na etacie został oddelegowany do Wydziału Kultury i Sztuki Wojewódzkiej Rady Narodowej (do 1975 r.). W l. 1975-1982 zatrudniony w Wydziale Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego. Zorganizował i przez dwa lata prowadził pierwsze w województwie kino studyjne. Publicysta miesięcznika „[[Warmia i Mazury]]” ze stałą rubryką felietonu o filmie. W 1982 r. został dyrektorem [[Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Olsztynie| Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej]] w Olsztynie. W latach 90-tych XX w., kiedy tuż po polskich przemianach ustrojowych sytuacja resortu kultury uległa radykalnej zmianie, problemy finansowe dotknęły również [[Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Olsztynie| Wojewódzką Bibliotekę Publiczną]], Ławrynowicz zmienił koncepcję funkcjonowania placówek, podejmując starania, aby zmodernizować je przez komputeryzację. W 2003 r. - po 45 latach pracy - przeszedł na emeryturę, co zbiegło się z zakończeniem prac remontowo-modernizacyjnych w olsztyńskim [[Stary Ratusz| Starym Ratuszu]] – drugiej z siedzib biblioteki <ref>Zob.: Wim, ''Nowy Stary Ratusz. [spotkanie wojewody olsztyńskiego z dyrektorem WBP Romanem Ławrynowiczem]'', „Gazeta Olsztyńska” 1994 nr 175, s. 2.</ref>
  
 
==Działalność==
 
==Działalność==

Wersja z 11:26, 19 mar 2012

Źródło: zbiory WBP w Olsztynie
Źródło: zbiory WBP w Olsztynie

(1932- ) - bibliotekarz, dyrektor Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Olsztynie, pedagog, animator kultury, publicysta

Biografia

Urodzony 21 sierpnia 1937 r. w Dworcach (powiat wileński, Litwa). Do Polski przyjechał z pierwszym transportem repatriantów - stacją docelową podróży miał być Sandomierz, rodzina zamieszkała jednak w wsi Podleśna niedaleko Dobrego Miasta. Od 13 roku życia mieszkał i uczył się poza domem rodzinnym: w Gdyni, Lidzbarku Warmińskim, Olsztynie i Gdańsku. Od 1959 r. mieszka w Olsztynie. Początek drogi zawodowej (1959-1968) Ławrynowicza to praca nauczyciela języka polskiego w olsztyńskich szkołach średnich, m.in. w Technikum Handlowym, w Liceum Ogólnokształcącym nr 1, Technikum Ekonomicznym i Odzieżowym. W l. 1968-1982 pracował w Wojewódzkim Zarządzie Kin. Pozostając tam na etacie został oddelegowany do Wydziału Kultury i Sztuki Wojewódzkiej Rady Narodowej (do 1975 r.). W l. 1975-1982 zatrudniony w Wydziale Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego. Zorganizował i przez dwa lata prowadził pierwsze w województwie kino studyjne. Publicysta miesięcznika „Warmia i Mazury” ze stałą rubryką felietonu o filmie. W 1982 r. został dyrektorem Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Olsztynie. W latach 90-tych XX w., kiedy tuż po polskich przemianach ustrojowych sytuacja resortu kultury uległa radykalnej zmianie, problemy finansowe dotknęły również Wojewódzką Bibliotekę Publiczną, Ławrynowicz zmienił koncepcję funkcjonowania placówek, podejmując starania, aby zmodernizować je przez komputeryzację. W 2003 r. - po 45 latach pracy - przeszedł na emeryturę, co zbiegło się z zakończeniem prac remontowo-modernizacyjnych w olsztyńskim Starym Ratuszu – drugiej z siedzib biblioteki [1]

Działalność

Praca społeczna

Nagrody i odznaczenia

  • Nagroda „Warmii i Mazur” im. Karola Małłka 1988
  • Medal „Zasłużony dla Bibliotekarstwa”
  • Odznaka Zasłużony Działacz Kultury
  • Nagroda Ministra Kultury
  • Medal „Pro Publico bono”
  • Honorowe członkostwo Towarzystwa Kultury Teatralnej
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Życie prywatne

  • W przeszłości uprawiał tenis, narciarstwo, wędrówki piesze (przemierzył turystycznie Sudety oraz Tatry).
  • Zainteresowania:
    • kajakarstwo (m.in. trzystukilometrowy spływ Dunajcem, regularny udział w spływach Łyną)
    • podróżnictwo (m.in: Włochy, Grecja, Holandia, Rosja, Ukraina, USA, Maroko)
    • książki
    • film

Bibliografia

  1. Kto jest kim w województwie warmińsko-mazurskim. - Olsztyn: Agencja Promocji "Ga Ga Art", 2001. - S. 82-83.
  2. Ławrynowicz, Roman: Moja biblioteka / rozm. przepr. Władysław Katarzyński / „Gazeta Olsztyńska”, 1994, nr 157, s. 9, il.
  3. Romana Ławrynowicza więzi serdeczne z biblioteką // W: Matulewicz, Tadeusz: Wileńskie rodowody / Tadeusz Matulewicz ; [red. Tomasz Śrutkowski ; zdjęcia Wacław Kapusto et al.] - Olsztyn: „Edytor Wers”, 2005. – S. 93-99.
  4. Wysocka, Izabela: Nie lubię mazgajstwa : czy pasjonat pracy może się odnaleźć na emeryturze? / Izabela Wysocka // „Gazeta Olsztyńska”. - 2006, nr 201, s. 8.

Przypisy

  1. ↑ Zob.: Wim, Nowy Stary Ratusz. [spotkanie wojewody olsztyńskiego z dyrektorem WBP Romanem Ławrynowiczem], „Gazeta Olsztyńska” 1994 nr 175, s. 2.
Źródło: „http://leksykonkultury.ceik.eu/index.php?title=Roman_Ławrynowicz&oldid=44211”