Janina Maciukiewicz: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
 
Linia 1: Linia 1:
 
[[Image:maciukiewicz_janina_foto_.jpg|thumb|right|250px|Źródło: [http://www.zsliz.olecko.pl/sybir/original/syb16.html www.zsliz.olecko.pl] ]]
 
[[Image:maciukiewicz_janina_foto_.jpg|thumb|right|250px|Źródło: [http://www.zsliz.olecko.pl/sybir/original/syb16.html www.zsliz.olecko.pl] ]]
  
(1923- ) – nauczycielka, autorka pamiętników, działacz społeczny
+
(1923- ) – nauczycielka, autorka pamiętników, działacz społeczny
  
 
==Biografia==
 
==Biografia==

Wersja z 17:13, 21 cze 2011

(1923- ) – nauczycielka, autorka pamiętników, działacz społeczny

Biografia

Urodziła się w 1923 r. we wsi Reszki w gminie Bargłów Kościelny na Suwalszczyźnie, jako córka Józefa i Franciszki Waszkiewiczów. Przed wybuchem II wojny światowej ukończyła w Augustowie szkołę podstawową i dwie klasy gimnazjum. Po wkroczeniu wojsk sowieckich we wrześniu 1939 r. na tereny Polski zmuszona była opuścić dom. Rodzina została uznana za kułacką i wysiedlona z gospodarstwa. Początkowo mieszkali u kuzynów w Pomianach. Po aresztowaniu ojca przez NKWD (za działalność partyzancką) z pozostałymi członkami rodziny została w czerwcu 1941 r. zesłana na Syberię do Czrnogorska. Tam w wyjątkowo trudnych warunkach przeżyła 5 lat. Do Polski powróciła wraz z bliskimi w kwietniu 1946 r. Po ukończeniu w Augustowie nauki w gimnazjum odbyła sześciomiesięczny kurs pedagogiczny i została skierowana do pracy w szkole. Ukończyła Państwowe Liceum Pedagogiczne w Augustowie. W 1951 r. wyszła za mąż za kierownika szkoły w Wilkasach. Urodziła cztery córki. W 1974 r. przeszła na wcześniejszą emeryturę.

Działalność

Pierwszą pracę podjęła w jednoklasowej szkole podstawowej 1 lutego 1948 r. we wsi Wojnasy w powiecie oleckim. Po samodzielnym wyremontowaniu budynku szkoły (po wojnie był całkowicie rozszabrowany) pracowała z dziećmi szkolnymi oraz z młodzieżą pozaszkolną oraz dorosłymi. Walczyła z analfabetyzmem Jednocześnie uzupełniała własne wykształcenie. W latach 50-tych przeniosła się wsi Wilkasy, gdzie podjęła pracę w Szkole Podstawowej. Wspólnie z mężem przygotowywali szkołę do reformy oświatowej i wprowadzenia ósmych klas. Sukcesem zawodowym było przygotowanie wielu uczniów do podjęcia dalszej nauki w szkołach średnich i zawodowych. Po przejściu na emeryturę włączyła się w prace społeczne, m.in. na rzecz Związku Sybiraków. Pełni funkcję prezesa Koła Związku Sybiraków w Olecku. Aktywnie udzielała się w Związku Nauczycielstwa Polskiego. Jest autorką wspomnień z pobytu na Syberii „Nie ma dna w ludzkim nieszczęściu”. Jest autorką wspomnień napisanych na konkurs zorganizowany w 2003 r. przez Warmińsko-Mazurskie Stowarzyszenie Polskich Dzieci Wojny w Ełku ph. „Mazury były moim domem i życiem”.

Nagrody i odznaczenia

  • Złoty Krzyż Zasługi
  • Kawalerski Krzyż Zasługi

Bibliografia

  1. Bobowik, Alfons: Historia polskich dzieci ofiar drugiej wojny światowej na Podlasiu i Mazurach / Alfons Bobowik. – Ełk : Mazurskie Towarzystwo Naukowe, 2011. – S. 182-183.

Zobacz też

  • Wspomnienia z Sybiru. Spotkanie z P. J. Maciukiewicz, materiał na stronie www.zsliz.olecko.pl
  • Przemysław Michniewicz, Mnie pomógł krzyżyk, który zawsze nosiłam na piersi, materiał na stronie www.naszeolecko.pl