Agnes Miegel

(1879-1964) – pisarka, poetka, autorka ballad, dziennikarka

Biografia

Urodziła się 9 marca 1879 r. w Królewcu w rodzinie kupca i dyrektora filii banku bawarskiego Gustawa Adolfa i Heleny z domu Hofer. Ukończyła szkołę średnią dla dziewcząt w Królewcu. W latach 1894-1896 przebywała w pensjonacie Koch w Weimarze. Przez kilka miesięcy w 1898 spędziła w Paryżu. W 1900 r. trafiła do Berlina, gdzie odbywała staż w szpitalu pediatrycznym (Kaiser-Friedrich-Krankenhaus). Tam też uzyskała dyplom. Następnie wyjechała do Anglii. Od 1 września 1902 r. pracowała jako wychowawczyni w internacie w Clifton High School. Do 1904 była nauczycielką w szkole z internatem dla dziewcząt w Bristolu. Do Królewca wróciła w 1906 r. by opiekować się chorymi rodzicami (szczególnie ślepnącym ojcem, który zmarł w 1917 r.) Pozostawała tam do 1945 r. W tym czasie wiele podróżowała i pracowała jako dziennikarka, a od 1927 r. jako niezależna pisarka. W lutym 1945 r. uciekła z oblężonego Królewca do Kopenhagi w Danii. Rok później wróciła do Niemiec i znalazła schronienie w brytyjskiej strefie okupacyjnej w zamku Apelern. W 1948 r. przeniosła się do Bad Nenndorf, gdzie pracowała aż do śmierci. Zmarła 26 października 1964 r. Bad Salzuflen.

Twórczość

Pierwsze wiersze pisała już jako uczennica szkoły średniej. W latach 20-tych XX w. nawiązała współpracę z pismami „Ostpreussische Zeitung”, a następnie z „Königsberger Allgemeine Zeitung”. W 1901 r. w Stuttgarcie opublikowała swój pierwszy utwór. Balladę wydało czasopismo „Göttinger Musenalmanach”. W tym samym roku ukazał się jej pierwszy tomik wierszy Gedichte. Sześć lat później wydana została książka Ballady i piosenki. W 1926 r. ukazały się jej pierwsze teksty prozą: zbiorek opowiadań pt. Opowieści z Prus Wschodnich, następnie Die Fart der sieben Ordensbrüder oraz Herbstgesang. Przez całe życie stworzyła i opublikowała wiele opowiadań, baśni i wierszy. Pełne wydanie jej pracy obejmuje siedem tomów. Najbardziej znane są jej liryczne ballady napisane w klasycznej konwencji (zaliczane do neoromantyzmu) oraz wiersze o wschodniopruskiej ojczyźnie. Dla osób, które jak ona zmuszone były opuścić dwoje domy stała się symboliczną „Matką Prus Wschodnich”. W swojej twórczości opisuje osobiste cierpienia związane z wydaleniem z Prus Wschodnich pod koniec II wojny światowej. Do stałych motywów literackich należą poczucie straty, zmarnowania i spustoszenia (zarówno w stosunku do miejsc, jak i ludzi i zwierząt). Jej wiersze i opowiadania pełne są nostalgii do ziemi rodzinnej, wywołanej przeżyciami z czasów młodości. Wśród opublikowanych po II wojnie światowej tekstów nawiązujących do ziemi urodzenia był m.in. Truso (1958). W swojej poezji nawiązywała m.in. do miejsc takich jak Orneta (zob. tekst Wormditt), Nida, wschodniopruskie wybrzeże Bałtyku. Do twórczości Agnes Miegel nawiązywali w swoich pracach inni wschodnipruscy artyści:

• do jej utworów poetyckich powstały kompozycje autorstwa Otto Bescha
• Lieselotte Plangger-Popp ilustrowała motywy wschodniopruskie w książkach Miegel

Jej dorobek twórczy był tematem prac naukowych: m.in. podczas X Sympozjum Ekumeniczne w Olsztynie (1992) oraz XI Rozmów Mazurskich w Krutyni (2004)

Udział w organizacjach

• członek sekcji poetyckiej Pruskiej Akademii Sztuki (1933)

Nagrody i wyróżnienia

Otrzymała liczne wyróżnienia, w tym:

• doktorat honoris causa Uniwersytetu Królewieckiego w 200 rocznicę urodzin Immanuela Kanta (1924)
• tytuł Honorowego obywatela miasta Königsberg (1939)

Bibliografia

1. Chłosta, Jan: Biografie Niemców z Prus Wschodnich : Leksykon / Jan Chłosta. – Olsztyn : SQL, 2010. – S. 114.

Zobacz też

• Biografia Agnes Miegel w niemieckiej wikipedii de.wikipedia.org
• Młodzieżowy profil literacki autorki www.literaturatlas.de