Janusz Strachocki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(Utworzył nową stronę „(1892-1967) – aktor, reżyser, dyrektor teatru ==Biografia== Urodził się 18 lutego 1892 roku w Warszawie. W 1911 roku zdał egzamin maturalny w gimnazjum W. Górsk…”) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
==Biografia== | ==Biografia== | ||
| − | Urodził się 18 lutego 1892 roku w Warszawie. W 1911 roku zdał egzamin maturalny w gimnazjum W. Górskiego. W latach 1912-1913 studiował w konserwatorium Berlinie, ale utrata głosu po przebytym dyfterycie zamknęła mu karierę śpiewaka. W 1913-1914 roku ukończył Szkołę aplikacyjną przy Warszawskich Teatrach Rządowych. Statystował w Teatrze Rozmaitości i Teatrze Letnim, występował w Teatrze Powszechnym. Po wybuchu I wojny światowej ewakuowany do Rosji. Występował w Teatrze Polskim w Moskwie, Kijowie. W 1918 roku wrócił do Warszawy. Występował m.in. w Teatrze Mozaika (Warszawa), Teatrze Polskim w Poznaniu i w Warszawie, Teatrze Maska (Warszawa). Wykładał na Wydziale Dramatycznym poznańskiego Konserwatorium Muzycznego. W latach 1924-1926 występował w Warszawie, 1926-1929 we Lwowie, 1929 w Łodzi, 1930-1937 we Lwowie. W 1937/38 grał w Teatrze Narodowym i Kameralnym w Warszawie. W 1938/39 był dyrektorem objazdowego Teatru Wołyńskiego im. J. Słowackiego z siedzibą w Łucku. Okres II wojny światowej spędził w Warszawie. Należał do AK, współpracował z wywiadem. W konspiracji organizował tajny teatr lalkowy dla dzieci. W 1944 roku związał się z Teatrem Miasta Stołecznego Warszawy. Był reżyserem pierwszej powojennej premiery teatralnej (23 listopada 1944 – „Majster i czeladnik”. W 1945 roku założył i był dyrektorem Miejskiej Szkoły Dramatycznej (do likwidacji w 1947 roku). W sezonie 1947-1948 był dyrektorem Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie, następnie wrócił do Warszawy i występował w Teatrze Syrena (1948/49), Ludowym Teatrze Muzycznym (1949-1950, kierownik artystyczny). Pracował w przedsiębiorstwie Film Polski, grał w Teatrze Narodowym. W latach 1951-1955 Teatrze Nowej Warszawy, 1955-1957 Teatrze Młodej Warszawy. Występował w słuchowiskach Polskiego Radia, grał w filmach (m.in. Konrad von Jungingen w „Krzyżakach”). Był działaczem Związku Artystów Scen Polskich, od 1959 roku członkiem zasłużonym ZASP. W 1967 roku wszedł w skład Kapituły Członków Zasłużonych SPATiF-ZASP. Zmarł 29 grudnia 1967 roku | + | Urodził się 18 lutego 1892 roku w Warszawie. W 1911 roku zdał egzamin maturalny w gimnazjum W. Górskiego. W latach 1912-1913 studiował w konserwatorium Berlinie, ale utrata głosu po przebytym dyfterycie zamknęła mu karierę śpiewaka. W 1913-1914 roku ukończył Szkołę aplikacyjną przy Warszawskich Teatrach Rządowych. Statystował w Teatrze Rozmaitości i Teatrze Letnim, występował w Teatrze Powszechnym. Po wybuchu I wojny światowej ewakuowany do Rosji. Występował w Teatrze Polskim w Moskwie, Kijowie. W 1918 roku wrócił do Warszawy. Występował m.in. w Teatrze Mozaika (Warszawa), Teatrze Polskim w Poznaniu i w Warszawie, Teatrze Maska (Warszawa). Wykładał na Wydziale Dramatycznym poznańskiego Konserwatorium Muzycznego. W latach 1924-1926 występował w Warszawie, 1926-1929 we Lwowie, 1929 w Łodzi, 1930-1937 we Lwowie. W 1937/38 grał w Teatrze Narodowym i Kameralnym w Warszawie. W 1938/39 był dyrektorem objazdowego Teatru Wołyńskiego im. J. Słowackiego z siedzibą w Łucku. Okres II wojny światowej spędził w Warszawie. Należał do AK, współpracował z wywiadem. W konspiracji organizował tajny teatr lalkowy dla dzieci. W 1944 roku związał się z Teatrem Miasta Stołecznego Warszawy. Był reżyserem pierwszej powojennej premiery teatralnej (23 listopada 1944 – „Majster i czeladnik”. W 1945 roku założył i był dyrektorem Miejskiej Szkoły Dramatycznej (do likwidacji w 1947 roku). W sezonie 1947-1948 był dyrektorem [[Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie|Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie]], następnie wrócił do Warszawy i występował w Teatrze Syrena (1948/49), Ludowym Teatrze Muzycznym (1949-1950, kierownik artystyczny). Pracował w przedsiębiorstwie Film Polski, grał w Teatrze Narodowym. W latach 1951-1955 w Teatrze Nowej Warszawy, 1955-1957 Teatrze Młodej Warszawy. Występował w słuchowiskach Polskiego Radia, grał w filmach (m.in. Konrad von Jungingen w „Krzyżakach”). Był działaczem Związku Artystów Scen Polskich, od 1959 roku członkiem zasłużonym ZASP. W 1967 roku wszedł w skład Kapituły Członków Zasłużonych SPATiF-ZASP. Zmarł 29 grudnia 1967 roku |
| − | == | + | ==Działalność w Olsztynie== |
| − | W czerwcu 1947 roku Janusz Strachocki objął dyrekcję Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie. Przyjechał z dwunastoosobową grupą wychowanków (m.in. Ryszard Pietruski, Tadeusz Janczar, Józef Nalberczak). Pierwszym przedstawieniem, które reżyserował w Olsztynie był „Fantazy” J. Słowackiego (4 października 1947), które stało się wydarzeniem artystycznym. Oprócz tego wyreżyserował | + | W czerwcu 1947 roku Janusz Strachocki objął dyrekcję [[Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie|Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie]]. Przyjechał z dwunastoosobową grupą wychowanków (m.in. Ryszard Pietruski, Tadeusz Janczar, Józef Nalberczak). Pierwszym przedstawieniem, które reżyserował w Olsztynie był „Fantazy” J. Słowackiego (4 października 1947), które stało się wydarzeniem artystycznym. Oprócz tego wyreżyserował |
| − | „Żołnierz i bohater” G. B. | + | *„Żołnierz i bohater” G. B. Shawa (premiera 14 listopada 1947) |
| − | „Zemsta | + | *„Zemsta" A. Fredry (premiera 22 stycznia 1948) |
| − | „Pan inspektor przyszedł” J. | + | *„Pan inspektor przyszedł” J. Priestleya (premiera 20 lutego 1948) |
| − | „Roxy” B. Connors (premiera 18 marca 1948 | + | *„Roxy” B. Connors (premiera 18 marca 1948 |
| − | „ Włóczęga” (Człowiek, który szukał śmierci) V. Eftimiu (premiera 20 kwietnia 1948) | + | *„ Włóczęga” (Człowiek, który szukał śmierci) V. Eftimiu (premiera 20 kwietnia 1948) |
| − | oraz | + | oraz pierwszą w Olsztynie śpiewogrę „Królowa przedmieścia” K. Krumłowskiego (premiera 15 maja 1948). W lipcu 1948 roku Starchocki zrezygnował ze stanowiska dyrektora, z powodów „niedostatecznej troski miejscowych władz o byt zespołu” <ref> Prusiński, Tadeusz, Jest teatr w Olsztynie, Olsztyn, Teatr im. Stefana Jaracza, 2005, s. 65</ref> Odszedł z grupą wychowanków do Warszawy. W czasie roku dyrekcji Janusza Strachockiego wystawiono jedenaście premier, odbyły się 292 spektakle. |
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
| − | #Prusiński, Tadeusz : Jest teatr w Olsztynie / Tadeusz Prusiński. – Olsztyn : Teatr im. Stefana Jaracza, 2005. | + | #Prusiński, Tadeusz : ''Jest teatr w Olsztynie'' / Tadeusz Prusiński. – Olsztyn : Teatr im. Stefana Jaracza, 2005. |
| − | Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980, T. 2. – Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994. – S. 673-676. | + | #''Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980'', T. 2. – Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994. – S. 673-676. |
==Przypisy== | ==Przypisy== | ||
Wersja z 23:08, 4 cze 2010
(1892-1967) – aktor, reżyser, dyrektor teatru
Biografia
Urodził się 18 lutego 1892 roku w Warszawie. W 1911 roku zdał egzamin maturalny w gimnazjum W. Górskiego. W latach 1912-1913 studiował w konserwatorium Berlinie, ale utrata głosu po przebytym dyfterycie zamknęła mu karierę śpiewaka. W 1913-1914 roku ukończył Szkołę aplikacyjną przy Warszawskich Teatrach Rządowych. Statystował w Teatrze Rozmaitości i Teatrze Letnim, występował w Teatrze Powszechnym. Po wybuchu I wojny światowej ewakuowany do Rosji. Występował w Teatrze Polskim w Moskwie, Kijowie. W 1918 roku wrócił do Warszawy. Występował m.in. w Teatrze Mozaika (Warszawa), Teatrze Polskim w Poznaniu i w Warszawie, Teatrze Maska (Warszawa). Wykładał na Wydziale Dramatycznym poznańskiego Konserwatorium Muzycznego. W latach 1924-1926 występował w Warszawie, 1926-1929 we Lwowie, 1929 w Łodzi, 1930-1937 we Lwowie. W 1937/38 grał w Teatrze Narodowym i Kameralnym w Warszawie. W 1938/39 był dyrektorem objazdowego Teatru Wołyńskiego im. J. Słowackiego z siedzibą w Łucku. Okres II wojny światowej spędził w Warszawie. Należał do AK, współpracował z wywiadem. W konspiracji organizował tajny teatr lalkowy dla dzieci. W 1944 roku związał się z Teatrem Miasta Stołecznego Warszawy. Był reżyserem pierwszej powojennej premiery teatralnej (23 listopada 1944 – „Majster i czeladnik”. W 1945 roku założył i był dyrektorem Miejskiej Szkoły Dramatycznej (do likwidacji w 1947 roku). W sezonie 1947-1948 był dyrektorem Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie, następnie wrócił do Warszawy i występował w Teatrze Syrena (1948/49), Ludowym Teatrze Muzycznym (1949-1950, kierownik artystyczny). Pracował w przedsiębiorstwie Film Polski, grał w Teatrze Narodowym. W latach 1951-1955 w Teatrze Nowej Warszawy, 1955-1957 Teatrze Młodej Warszawy. Występował w słuchowiskach Polskiego Radia, grał w filmach (m.in. Konrad von Jungingen w „Krzyżakach”). Był działaczem Związku Artystów Scen Polskich, od 1959 roku członkiem zasłużonym ZASP. W 1967 roku wszedł w skład Kapituły Członków Zasłużonych SPATiF-ZASP. Zmarł 29 grudnia 1967 roku
Działalność w Olsztynie
W czerwcu 1947 roku Janusz Strachocki objął dyrekcję Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie. Przyjechał z dwunastoosobową grupą wychowanków (m.in. Ryszard Pietruski, Tadeusz Janczar, Józef Nalberczak). Pierwszym przedstawieniem, które reżyserował w Olsztynie był „Fantazy” J. Słowackiego (4 października 1947), które stało się wydarzeniem artystycznym. Oprócz tego wyreżyserował
- „Żołnierz i bohater” G. B. Shawa (premiera 14 listopada 1947)
- „Zemsta" A. Fredry (premiera 22 stycznia 1948)
- „Pan inspektor przyszedł” J. Priestleya (premiera 20 lutego 1948)
- „Roxy” B. Connors (premiera 18 marca 1948
- „ Włóczęga” (Człowiek, który szukał śmierci) V. Eftimiu (premiera 20 kwietnia 1948)
oraz pierwszą w Olsztynie śpiewogrę „Królowa przedmieścia” K. Krumłowskiego (premiera 15 maja 1948). W lipcu 1948 roku Starchocki zrezygnował ze stanowiska dyrektora, z powodów „niedostatecznej troski miejscowych władz o byt zespołu” [1] Odszedł z grupą wychowanków do Warszawy. W czasie roku dyrekcji Janusza Strachockiego wystawiono jedenaście premier, odbyły się 292 spektakle.
Bibliografia
- Prusiński, Tadeusz : Jest teatr w Olsztynie / Tadeusz Prusiński. – Olsztyn : Teatr im. Stefana Jaracza, 2005.
- Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980, T. 2. – Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994. – S. 673-676.
Przypisy
- ↑ Prusiński, Tadeusz, Jest teatr w Olsztynie, Olsztyn, Teatr im. Stefana Jaracza, 2005, s. 65
