Józef Karpiński: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Działalność) |
(→Działalność) |
||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
==Działalność== | ==Działalność== | ||
| − | Przed wojną pracował jako skrzypek w orkiestrze Polskiego Teatru Dramatycznego we Lwowie. Po wojnie był wykonawcą, a następnie dyrygentem orkiestry w Państwowym Teatrze Śląskim im. St. Wyspiańsiego w Katowicach, a następnie kierownikiem muzycznym i dyrygentem w krakowskim Teatrze im. J. Słowackiego. Po przyjeździe do Elbląga w 1952 r. powierzono mu kierowanie Państwową Szkołą Muzyczną. W 1954 r. wystąpił z nimi na obchodach 500-lecia wyzwolenia Elbląga spod panowania krzyżackiego. Sięgał po coraz bardziej ambitny repertuar, m.in. Moniuszkę, Rossiniego, Chopina, Paderewskiego, Dworzaka, Bramhsa. W 1957 r., po wyjeździe z Elbląga [[Franciszek Mucha |Franciszka Muchy]] i rozpadzie prowadzonego przez niego zespołu orkiestry symfonicznej, utworzył [[Elbląska Orkiestra Symfoniczna |Miejską Orkiestrę Symfoniczną im. Feliksa Nowowiejskiego]], zatrudniając muzyków, którzy występowali w poprzednim zespole. Orkiestra pod jego batutą istniała i koncertowała w mieście niewiele ponad rok. Z powodu braku środków na jej działalność i nieuregulowanego statusu prawnego przerwano działalność orkiestry w 1958 r. Od 1960 r. Józef Karpiński przygotowywał widowiska muzyczne, nazywane operami dziecięcymi, z udziałem uczniów-solistów orkiestry szkolnej, chóru oraz baletu ze Społecznego Ogniska Muzycznego (założonego i kierowanego przez niego od r. 1952, a w połowie lat sześćdziesiątych szczycącego się szczególnie zespołem akordeonistów, prowadzonym przez nauczyciela Zenona Drabińskiego). W ten sposób powstały: Baśń zimowa (1960) Czarodziejska piosenka (1961), Ania w królestwie Neptuna (1962), We wrzosowym królestwie (1964). Widowiska te cieszyły się dużym powodzeniem, wzbogacały życie kulturalne miasta, prezentowane były w gdańskich mass mediach. Widowiska te rozsławiły prowadzoną przez niego szkołę, która dzięki wielu audycjom radiowym i telewizyjnym stała się znana poza granicami miasta i województwa. | + | Przed wojną pracował jako skrzypek w orkiestrze Polskiego Teatru Dramatycznego we Lwowie. Po wojnie był wykonawcą, a następnie dyrygentem orkiestry w Państwowym Teatrze Śląskim im. St. Wyspiańsiego w Katowicach, a następnie kierownikiem muzycznym i dyrygentem w krakowskim Teatrze im. J. Słowackiego. Po przyjeździe do Elbląga w 1952 r. powierzono mu kierowanie Państwową Szkołą Muzyczną. W 1954 r. wystąpił z nimi na obchodach 500-lecia wyzwolenia Elbląga spod panowania krzyżackiego. Sięgał po coraz bardziej ambitny repertuar, m.in. Moniuszkę, Rossiniego, Chopina, Paderewskiego, Dworzaka, Bramhsa. W 1957 r., po wyjeździe z Elbląga [[Franciszek Mucha |Franciszka Muchy]] i rozpadzie prowadzonego przez niego zespołu orkiestry symfonicznej, utworzył [[Elbląska Orkiestra Symfoniczna |Miejską Orkiestrę Symfoniczną im. Feliksa Nowowiejskiego]], zatrudniając muzyków, którzy występowali w poprzednim zespole. Orkiestra pod jego batutą istniała i koncertowała w mieście niewiele ponad rok. Z powodu braku środków na jej działalność i nieuregulowanego statusu prawnego przerwano działalność orkiestry w 1958 r. Od 1960 r. Józef Karpiński przygotowywał widowiska muzyczne, nazywane operami dziecięcymi, z udziałem uczniów-solistów orkiestry szkolnej, chóru oraz baletu ze Społecznego Ogniska Muzycznego (założonego i kierowanego przez niego od r. 1952, a w połowie lat sześćdziesiątych szczycącego się szczególnie zespołem akordeonistów, prowadzonym przez nauczyciela Zenona Drabińskiego). W ten sposób powstały: ''Baśń zimowa'' (1960), ''Czarodziejska piosenka'' (1961), ''Ania w królestwie Neptuna'' (1962), ''We wrzosowym królestwie'' (1964). Widowiska te cieszyły się dużym powodzeniem, wzbogacały życie kulturalne miasta, prezentowane były w gdańskich mass mediach. Widowiska te rozsławiły prowadzoną przez niego szkołę, która dzięki wielu audycjom radiowym i telewizyjnym stała się znana poza granicami miasta i województwa. |
==Ciekawostki== | ==Ciekawostki== | ||
Wersja z 18:45, 19 wrz 2010
(1921-1977) - muzyk, kompozytor, pedagog, działacz społeczny, organizatora ruchu muzycznego w Elblągu
Spis treści
Biografia
Urodził się w 1921 r. we Lwowie. Tam, na krótko przed wojną, ukończył Instytut Muzyczny im. Klementyny Niementowskiej. Po wojnie początkowo przebywał w Katowicach, a następnie w Krakowie. Do Elbląga przyjechał w 1951 r. Zmarł w Elblągu w 1977 r.
Działalność
Przed wojną pracował jako skrzypek w orkiestrze Polskiego Teatru Dramatycznego we Lwowie. Po wojnie był wykonawcą, a następnie dyrygentem orkiestry w Państwowym Teatrze Śląskim im. St. Wyspiańsiego w Katowicach, a następnie kierownikiem muzycznym i dyrygentem w krakowskim Teatrze im. J. Słowackiego. Po przyjeździe do Elbląga w 1952 r. powierzono mu kierowanie Państwową Szkołą Muzyczną. W 1954 r. wystąpił z nimi na obchodach 500-lecia wyzwolenia Elbląga spod panowania krzyżackiego. Sięgał po coraz bardziej ambitny repertuar, m.in. Moniuszkę, Rossiniego, Chopina, Paderewskiego, Dworzaka, Bramhsa. W 1957 r., po wyjeździe z Elbląga Franciszka Muchy i rozpadzie prowadzonego przez niego zespołu orkiestry symfonicznej, utworzył Miejską Orkiestrę Symfoniczną im. Feliksa Nowowiejskiego, zatrudniając muzyków, którzy występowali w poprzednim zespole. Orkiestra pod jego batutą istniała i koncertowała w mieście niewiele ponad rok. Z powodu braku środków na jej działalność i nieuregulowanego statusu prawnego przerwano działalność orkiestry w 1958 r. Od 1960 r. Józef Karpiński przygotowywał widowiska muzyczne, nazywane operami dziecięcymi, z udziałem uczniów-solistów orkiestry szkolnej, chóru oraz baletu ze Społecznego Ogniska Muzycznego (założonego i kierowanego przez niego od r. 1952, a w połowie lat sześćdziesiątych szczycącego się szczególnie zespołem akordeonistów, prowadzonym przez nauczyciela Zenona Drabińskiego). W ten sposób powstały: Baśń zimowa (1960), Czarodziejska piosenka (1961), Ania w królestwie Neptuna (1962), We wrzosowym królestwie (1964). Widowiska te cieszyły się dużym powodzeniem, wzbogacały życie kulturalne miasta, prezentowane były w gdańskich mass mediach. Widowiska te rozsławiły prowadzoną przez niego szkołę, która dzięki wielu audycjom radiowym i telewizyjnym stała się znana poza granicami miasta i województwa.
Ciekawostki
Wyrazem pamięci, jaką zachowało społeczeństwo Elbląga o Józefie Karpińskim, jest nazwanie jego imieniem sali koncertowej dzisiejszego Zespołu Szkół Muzycznych.
Bibliografia
- Dubiella-Polakowska, Magdalena: Życie społeczne Elbląga w latach 1945-2000 / Magdalena Dubella-Polakowska. - Elbląg : Elbląska Uczelnia Humanistyczno-Ekonomiczna, 2002. – S. 349-352.
- Tomczyk, Ryszard: Bedeker elbląski. – Gdańsk : Wydawnictwo Oskar, 2000. - S. 90-92.
Zobacz też
- Ryszard Tomczyk, Instytucje edukacji muzycznej i działalności Józefa Karpińskiego (05.04.2008), materiał zamieszczony na stronie internetowej Muzyczny Elbląg – Elbląska Encyklopedia Muzyczna
