Kościół pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Brąswałdzie: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Linia 19: | Linia 19: | ||
==Wyposażenie== | ==Wyposażenie== | ||
− | Wystrój i wyposażenie wnętrza są neogotyckie. Ołtarz główny pochodzi z 1902 roku. Znajdują się w nim płaskorzeźby przedstawiające Chrystusa niosącego krzyż i zdjęcie z krzyża, w zwieńczeniu umieszczono rzeźbę Chrystusa Zmartwychwstałego. W prawym ołtarzu bocznym znajduje się obraz Trójcy Świętej i herb biskupa warmińskiego [[ewim:Krzysztof | + | Wystrój i wyposażenie wnętrza są neogotyckie. Ołtarz główny pochodzi z 1902 roku. Znajdują się w nim płaskorzeźby przedstawiające Chrystusa niosącego krzyż i zdjęcie z krzyża, w zwieńczeniu umieszczono rzeźbę Chrystusa Zmartwychwstałego. W prawym ołtarzu bocznym znajduje się obraz Trójcy Świętej i herb biskupa warmińskiego [[ewim:Krzysztof Szembek |Krzysztofa Andrzeja Szembeka]] (sprawował swój urząd w latach 1724-1740), który pochodzi z wcześniejszego ołtarza, ufundowanego w 1741 roku. W ołtarzu ustawionym po lewej stronie umieszczono obraz Matki Bożej Ubogiej, a także rzeźby: św. Barbary i św. Marii Magdaleny. Oprócz tego w kościele znajduje się kilka barokowych obrazów, a także szereg cennych zabytków sztuki złotniczej, w tym m.in.: |
*[[Monstrancja z kościoła pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Brąswałdzie |monstrancja z 1688 roku]], | *[[Monstrancja z kościoła pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Brąswałdzie |monstrancja z 1688 roku]], | ||
*kielich z 1616 roku | *kielich z 1616 roku | ||
Linia 40: | Linia 40: | ||
*[[ewim:Jan Bartolomowicz |Jan Bartolomowicz]] | *[[ewim:Jan Bartolomowicz |Jan Bartolomowicz]] | ||
*[[ewim:Parafia pw. śś. Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Dywitach|parafia pw. śś. Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Dywitach]] | *[[ewim:Parafia pw. śś. Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Dywitach|parafia pw. śś. Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Dywitach]] | ||
− | *[[ewim:Krzysztof | + | *[[ewim:Krzysztof Szembek |Krzysztof Andrzej Szembek]] |
*[[Monstrancja z kościoła pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Brąswałdzie]] | *[[Monstrancja z kościoła pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Brąswałdzie]] | ||
*[[Krzyż relikwiarzowy z kościoła pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Brąswałdzie]] | *[[Krzyż relikwiarzowy z kościoła pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Brąswałdzie]] |
Wersja z 10:23, 5 lis 2014
Zabytek architektury sakralnej wzniesiony pod koniec XIX wieku.
Spis treści
Lokalizacja
Kościół został wybudowany na terenie wsi Brąswałd (niem. Braunswalde). Wieś znajduje się w gminie Dywity, w powiecie olsztyńskim.
Historia
Kościół w Brąswałdzie istniał już w 1363 roku. Około 1500 roku wybudowano nową świątynię, którą w dniu 23 września 1580 roku konsekrował biskup warmiński Marcin Kromer. Na początku XVII wieku została ona jednak zniszczona na skutek pożaru. Po odbudowie, w 1617 roku, kolejnej konsekracji dokonał biskup Szymon Rudnicki ku czci św. Katarzyny i świętych Apostołów Szymona i Tadeusza. Kościół ten przetrwał prawie do końca XIX wieku. Obecną budowlę wzniesiono w tym samym miejscu w latach 1894-1896, według projektu Fritza Heitmanna z Królewca. W 1897 roku konsekrował ją biskup Andrzeja Thiel, dodając do dotychczasowych tytuł Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Kościół należy do parafii w Brąswałdzie.
Opis
Jest to kościół orientowany, trójnawowy. Wzniesiono go w stylu neogotyckim, z czerwonej cegły na rzucie prostokąta. Po stronie zachodniej znajduje się smukła, kwadratowa wieża, ozdobiona półkolistymi wnękami, wąskimi oknami (w ostatniej kondygnacji), a także trójkątnymi szczytami (od strony wschodniej i zachodniej). W jej przyziemiu znajduje się kruchta, do której wiedzie portal ostrołukowy, ponad którym umieszczono dużych rozmiarów rozetę. Całość zwieńczona hełmem ostrosłupowym. Po stronie wschodniej znajduje się, wyodrębnione z korpusu budowli, prosto zamknięte prezbiterium. Dwuspadowe dachy korpusu oraz prezbiterium osłaniają schodkowe szczyty ozdobione poziomymi pasami blend. We wnętrzu ściele znajdują się barwne polichromie przedstawiające sceny z dziejów Polski i Warmii (w tym dzieje biskupstwa warmińskiego). Malowidła wykonali H. Zepter i Brandt w 1912 roku.
Wyposażenie
Wystrój i wyposażenie wnętrza są neogotyckie. Ołtarz główny pochodzi z 1902 roku. Znajdują się w nim płaskorzeźby przedstawiające Chrystusa niosącego krzyż i zdjęcie z krzyża, w zwieńczeniu umieszczono rzeźbę Chrystusa Zmartwychwstałego. W prawym ołtarzu bocznym znajduje się obraz Trójcy Świętej i herb biskupa warmińskiego Krzysztofa Andrzeja Szembeka (sprawował swój urząd w latach 1724-1740), który pochodzi z wcześniejszego ołtarza, ufundowanego w 1741 roku. W ołtarzu ustawionym po lewej stronie umieszczono obraz Matki Bożej Ubogiej, a także rzeźby: św. Barbary i św. Marii Magdaleny. Oprócz tego w kościele znajduje się kilka barokowych obrazów, a także szereg cennych zabytków sztuki złotniczej, w tym m.in.:
- monstrancja z 1688 roku,
- kielich z 1616 roku
- kielich z 1758 roku z pracowni Johannesa Geese’go,
- relikwiarz św. Celestyna w formie krzyża z 1720 roku,
- rokokowa kadzielnica z 1756 roku,
- cyborium (puszka) z 1679 roku, wykonane przez Jana Bartolomowicza,
- naczynie na oleje święte z 1631 roku.
Ciekawostki
- Na cmentarzu parafialnym znajduje się grób księdza proboszcza Walentego Barczewskiego, który zmarł w 1928 roku.
Zobacz też
- Marcin Kromer
- Szymon Rudnicki
- Fritz Heitmann
- Andrzej Thiel
- Jan Geese
- Walenty Barczewski
- Jan Bartolomowicz
- parafia pw. śś. Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Dywitach
- Krzysztof Andrzej Szembek
- Monstrancja z kościoła pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Brąswałdzie
- Krzyż relikwiarzowy z kościoła pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Brąswałdzie
Bibliografia
- Kościoły i kaplice Archidiecezji Warmińskiej. Tom 1 / red. Bronisław Magdziarz. – Olsztyn : Kuria Metropolitalna Archidiecezji Warmińskiej, 1999. – S. 42-43.
- Piskorska, Józefa: Złotnictwo sakralne na Warmii w okresie baroku. Cz. II, Ilustrowany katalog zachowanych dzieł / Józefa Piskorska. – Olsztyn : Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne, 2007. – S. 21-22.
- Przewodnik po zabytkowych kościołach Południowej Warmii. – Olsztyn : Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne, 1973. – S. 17-18.
Linki
- Brąswałd: neogotycki kościół św. Katarzyny (1894-1896), materiał zamieszczony na stronie internetowej www.polskaniezwykla.pl [dostęp 11.12.2014 r.]
- Warmia znana i nieznana: Brąswałd, materiał zamieszczony na stronie internetowej www.warmiaznanainieznana.pl [dostęp 11.12.2014 r.]