Kościół pw. św. Jana w Żegotach: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | [[Image: kosciol_jan_zegoty_1.jpg|thumb|right|200px|Źródło: [http://picasaweb.google.com/lh/photo/85D4JbsLyxUOsJHWiZ09MA?feat=embedwebsite www.picasaweb.google.com] ]] | + | [[Image: kosciol_jan_zegoty_1.jpg|thumb|right|200px|Fot. Zbigniew Kraśnicki.<br>Źródło: [http://picasaweb.google.com/lh/photo/85D4JbsLyxUOsJHWiZ09MA?feat=embedwebsite www.picasaweb.google.com] ]] |
[[Image: kosciol_jan_zegoty_2.jpg|thumb|right|200px|Źródło: [http://www.ciekawemazury.pl/info.htm#603/pl/p/zegoty-zabytkowykosciolpar.p.w.sw.janaewangelisty www.ciekawemazury.pl] ]] | [[Image: kosciol_jan_zegoty_2.jpg|thumb|right|200px|Źródło: [http://www.ciekawemazury.pl/info.htm#603/pl/p/zegoty-zabytkowykosciolpar.p.w.sw.janaewangelisty www.ciekawemazury.pl] ]] | ||
Wersja z 12:58, 18 lis 2014
Zabytek architektury sakralnej w zniesiony na początku XX wieku.
Spis treści
Lokalizacja
Świątynię wybudowano na terenie wsi Żegoty (niem. Siegfriedswalde). Wieś położona jest w powiecie lidzbarskim, w gminie Kiwity.
Historia
Uposażenie kościoła w tej miejscowości przewidziano już w przywileju lokacyjnym z 1358 roku. Pierwsze wzmianki na temat proboszcza pochodzą z 1374 roku. Pierwotna budowla istniała w Żegotach już w XIV wieku. Jednak spalona w XVI wieki została odbudowana dopiero w 1606 roku. W tym samym czasie konsekracji świątyni dokonał biskup Szymon Rudnicki. Ponieważ budowla nie przetrwała czasów, poważnie naruszoną konstrukcję, na początku XX wieku postanowiono rozebrać. W latach 1909-1910 wzniesiono nową świątynię, którą konsekrował w 1912 roku biskup Augustyn Bludau.
Opis
Jest to kościół o charakterze neogotyckim, murowany z cegły, o trójnawowej hali, z wydzielonym prezbiterium i wieżą. Na wieżyczce z sygnaturką zachowano pochodzącą z poprzedniej świątyni chorągiewkę z datą 1515. Wnętrze kościoła przykrywa sklepienie żebrowe. Kościół otacza neogotyckie ogrodzenie z czterema kapliczkami w narożach. W dwóch z nich znajdują się barokowo-ludowe rzeźby Matki Bożej i św. Józefa, wykonane w XIX wieku, a także figury św. Katarzyny i św. Barbary.
Wyposażenie
Wystrój wnętrza jest w większości neogotycki. Ołtarz główny pochodzi z 1912 roku. Na szczególną uwagę zasługują zabytki sztuki sakralnej, przeniesione z wcześniejszego budynku. Są wśród nich m.in.:
- dawna zagroda chrzcielna o cechach ludowego rokoka, z przełomu XVIII i XIX wieku
- barokowy krucyfiks z końca XVII wieku, umieszczony w południowej nawie bocznej, wyróżniający się rzeźbionym wieńcem z winnymi gronami, w które wplecione zostały tzw. Arma Christi, czyli Narzędzia Męki Pańskiej
- prymitywny krucyfiks o cechach gotyckich, z XVII wieku, umieszczony w kruchcie pod wieżą
- zabytkowy lichtarz cynowy z XVIII wieku
- rokokowa pasyjka z XVIII wieku
- późnogotycka rzeźba Matki Boskiej Bolesnej, z około 1520-1530 roku, przechowywana obecnie na plebani.
Są tam także cenne zabytki sztuki złotniczej, w tym, m.in.:
- kielich z XVII wieku, wykonany przez złotnika z Braniewa, Krzysztofa Schmidta,
- kielich z XVII wieku, a także taca mszalna z ampułkami z 1605 roku, wykonane przez Michała Bartolomowicza, złotnika z Dobrego Miasta,
- kadzielnica rokokowa z 1767 roku, którą wykonał Gotfryd Rssel,
- łódka srebrna, wykonana przez złotnika dobromiejskiego, Antoniego Kriegera.
Zobacz też
Bibliografia
- Chrzanowski, Tadeusz: Przewodnik po zabytkowych kościołach północnej Warmii / Tadeusz Chrzanowski. - Olsztyn : Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne, 1978. - S. 168-170.
- Kościoły i kaplice Archidiecezji Warmińskiej. Tom 1 / red. Bronisław Magdziarz. – Olsztyn : Kuria Metropolitalna Archidiecezji Warmińskiej, 1999. – S. 181-182.
- Piskorska, Józefa: Złotnictwo sakralne na Warmii w okresie baroku. Cz. II, Ilustrowany katalog zachowanych dzieł / Józefa Piskorska. – Olsztyn : Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne, 2007. – S. 133-134.
